UKV’s van de week: Wespenvangen en Afdaling

In de groep Schrijven Magazine: Ultrakorte Verhalen dagen we schrijvers iedere dag uit om een ultrakort verhaal te schrijven: een heel verhaal in maximaal 99 woorden. Zowel voor beginnende als ervaren schrijvers is dit een fijne oefening om kort en krachtig een verhaal te kunnen vertellen. Iedere week zetten we er vijf in de spotlights als aanmoediging en waardering. Deze vijf vielen ons deze week op, vanwege hun originaliteit, verrassende wending, kwaliteit of spraakmakendheid.

---

Geen titel - Sanderijn Szarzynski

8 augustus

De lucht voelt zacht aan, het geluid van een goederentrein verderop wordt gedempt door het bos. De hemel stort haar kleuren over me uit - warme tinten oranje en lila, wolken badend in puur goud. Ik vergeet bijna dat ik boos was, of verdrietig. Het verschil wordt duidelijk als warrige gedachten, al lopend, op hun plek vallen.

Geritsel van eikenbladeren wordt gevolgd door opvliegende kraaien, met hun snelle vleugelslag. Kraaa!

Kobaltblauw verovert gestaag de lucht, korrelig als op een oude foto. Boomtoppen steken er zwart tegen af. Ik loop terug richting het westen, de allerlaatste kleuren van de dag tegemoet.

Tijd en ruimte – Alexander Roessen

9 augustus

Brokstukken van de planeet omringen mij. Volgens de overlevering was de situatie onhoudbaar, het virus bleek oncontroleerbaar. De explosie was vanaf Mars live te volgen geweest. Het laatste waar de mens nog controle over had. Aarde, een mislukt experiment.

Ik zweef in het zwarte gat dat achterbleef. Het middelpunt van de Aarde. De kern van het probleem teruggekeerd naar de plaats van het misdrijf. Ik wilde altijd al ruimtearcheoloog worden, dit was een missie die ik niet kon weigeren.

Ruimteafval doorboort mijn ruimtepak, zuurstof ontsnapt in de ruimte waar ooit een planeet was. Het laatste slachtoffer van Moeder Aarde.

Spin – Nelma Franke

12 augustus

Er woont een spin achter de klok aan de wand. Soms komt hij voorzichtig buiten en rent dan naar het plafond. Maar hij rent net zo hard weer terug als ik hem in de schijnwerpers zet. Wat later zie je hem om een hoekje kijken of de kust veilig is. Eerst zijn pootjes en dan zijn kop. Als hij ziet dat ik er nog ben, kruipt hij direct weer terug.

Ik ben hem aan het temmen door hem te lokken met een doodgeslagen mug. Maar kieskeurig als hij is wil hij alleen levende muggen.

Zzzzzzoem, pets! Jammer, raak!

Wespenvanger – Marloes Schel

12 augustus

"Heb ik speciaal voor jou gekozen." Hij kijkt me trots en afwachtend aan.

"Mooi ding hè mam? Zo'n mooie vorm en het is een wespenvanger!"

"Die is mooi" lieg ik.

Tijdens de vakantie hangt hij aan de tent.

"Kijk, we hebben een wesp gevangen." Mijn zoon kijkt als een ridder die een draak verslagen heeft. Maar dan kijkt hij echt.

"Mam, doe iets! Hij verdrinkt!" Ik kijk naar hem.

"Zo werkt een wespenvanger. Je vangt hem en dan verdrinkt hij."

Even later kruipt er een plakkerig hoopje wesp over het gras. Sommige ridders laten hun draak weer vrij.

Afdaling – Chantal van Aken

12 augustus

Na meer dan een uur klimmen in de verzengende hitte, daal ik af in het bos. De schaduw ontfermt zich over mijn vermoeide ledematen, wikkelt ze in een koele, zoete dennengeur. Geluidloos zweeft een vlinder voorbij; haar vleugels rusten op de stilte die ze met zich meevoert. Het bos ademt en mijn hartslag voegt zich naar zijn ritme. Het mos, de bomen en de berg; ze knikken me vriendelijk toe. 'Stap voor stap' hoor ik zacht als ze me onderdompelen in weldadig groen. Ik glimlach en blaas een handkus in de warme lucht.

De laatste kilometers zijn een makkie.