UKV's van de week: Waterdicht en 6 december

Iedere week zetten wij vijf ultrakorte verhalen in de schijnwerpers. Wil jij ook een ultrakort verhaal schrijven? Doe mee in onze Facebookgroep.

Josje TP - Waterdicht

1 december

Levi van 6 wil graag meelopen met de honden. Het liefste met Timo, want dat is zijn vriend. 
Levi houdt van door de plassen lopen. Timo niet. 
Gelukkig zit Timo aan een flex-lijn zodat die droge pootjes houdt terwijl Levi door de plassen banjert. 
Ik loop ook door een plas. Waarom niet? Ik heb ook waterdichte schoenen. Net als Levi. “Maar buurvrouw Woef” zegt hij, “als ik mijn Spider-Man-schoenen aan heb, dan kan ik niet door de plassen. 
Die zijn niet waterdicht, die zijn water-open!”

Debbie Mussen-Weerts - Nieuws

1 december

‘Ik heb nieuws.’
‘Vertel!’
‘Het is wat onverwacht, maar ik ben er heel blij mee… Ik ben zwanger!’
Hij staart haar aan.
‘Ik weet dat we pas kort bij elkaar zijn, maar het voelt goed tussen ons. Toch? En dit, dit is gewoon een wonder. Een teken dat we bij elkaar horen. Toch?
Hij schraapt zijn keel. ‘Misschien had ik dit eerder moeten zeggen…’
‘Wat?’
‘… maar we zijn pas een paar maanden bij elkaar, dus…’
‘Je maakt me bang. Zit er soms een ziekte in je familie?’
‘Nee, dat is het niet.’
‘Wat dan wel?’
‘Ik ben onvruchtbaar.’

Maaike Van Der Stap - Afscheid

3 december

Het grind knispert onder haar voeten. Ze weet de weg nog, ook al is het lang geleden. Even stopt ze voor het hegje, draait een rondje in het grind met haar schoen, daaronder nog een. Veegt het weer weg. Hoe zou het erbij liggen? Het is de laatste keer, dat weet ze, het hele veld gaat weg. Ze loopt het hegje voorbij, het is de derde rechts.
Zitten of staan, ze twijfelt even, maar laat zich dan zakken. Meestal blijft ze staan, maar omdat dit de laatste keer is …
Hi mam.
Dag mam.

Bob Faber - Joost

4 december

Joost is minder begaafd dan zijn leeftijdsgenoten. In feite is Joost een volwassen man, maar in de regel zo gelukkig als een kind.
Elke middag wanneer ik uit school kom, zie ik Joost bij de rotonde voor ons dorp staan. Verwachtingsvol kijkt hij naar iedere auto die passeert. Altijd steekt hij een hand op. Even teruggroeten en dan zie je in het voorbijgaan een brede glimlach op zijn gezicht verschijnen. 
Vandaag ben ik even gestopt om Joost een chocoladeletter te geven. 
‘Een juh…, huh…, juh… van Joost!’ stamelt hij met een brede grijns. ‘Jij zwaait altijd hè?’

Lieve Frederix - Zes december

6 december

Het is weer voorbij. Hij plooit de albe en de zware mantel zorgvuldig op. De handschoenen moeten bij het pakket voor de stomerij. Het grote boek, de opplooibare staf en de zegelring gaan in een doos. Hij stoft de mijter af en legt hem bij de gevederde helm. Tijd voor een whiskey.
’s Avonds haalt hij zijn volgende outfit tevoorschijn. Die moet hij eerst passen, even uitproberen hoeveel zijn buik moet worden opgevuld. Gelukkig is dat pak heel wat soepeler, en op zijn hoofd komt er nu een muts. Zijn minzame begroetingen zal hij inruilen voor uitbundig gelach.