UKV's van de week: Vlucht en Hand

Iedere week zetten wij vijf ultrakorte verhalen in de schijnwerpers. Wil jij ook een ultrakort verhaal schrijven? Doe mee in onze Facebookgroep.

---

Laura Weterings - Lief

19 juli

‘Tante, ik heb een cadeautje voor je meegenomen. Zelf gemaakt.’
Ik pulk een laag plakband van een zorgvuldig ingepakt doosje.
‘Eerst wilde ik een “happy Neill” armbandje voor jou maken. Dat lijkt op “happy meal”. Want O’Neill is al heel oud en ik hoorde van een jongetje uit de klas dat oude paarden in een happy meal veranderen. En als hij er dan niet meer is heb je nog een herinneringsarmbandje van hem en is lieve Neilltje voor altijd happy.’
‘Maar ik zie alleen maar hartjes?’
‘Mama vond het geen goed idee. Ze vond het te dubbelzinnig ofzo.’

Elka Le Mair - Falen

19 juli

‘Leef je vanuit liefde of vanuit angst?’ las ze ooit. Vanuit Líefde, dacht ze zalvend. Maar Angst regeert haar leven, ziet ze nu. Angst te falen, te kwetsen, te beschadigen. Dus doet ze vrijwilligerswerk. Falen is dan minder verwijtbaar. 
‘Pak eens ruimte,’ zegt haar therapeut. ‘Zet een stap.’
Ze solliciteert. Haar mail raakt ‘tussen wal en schip’. Sorry … 
In de poging een afspraak te maken, valt het stil. Ai, drukdrukdruk. 
Vólhouden, denkt ze resoluut. 
De afspraak staat, ze leest zich in. Rijdt van tevoren langs. Nu kan er níets meer misgaan. 
Toch wel. De locatiemanager vergeet de afspraak.

Lieve Frederix - Vlucht 

20 juli

Als ze de deur in de Katelijnestraat achter zich dichttrekt en door het Minnewaterpark richting station loopt, weet ze één ding. Ze moet weg. Liefst zo ver mogelijk. Haar volgestouwde rugzak duwt op flink wat blauwe plekken en elke stap overtuigt haar nog meer. Zijn twee lege flessen wodka gooit ze in een vuilbak. Als de wind haar sjaal uit haar gelaat blaast, bedekt ze vlug haar gekneusde wang. De rust op de vroege trein omarmt haar. De lucht klaart op. In Zaventem koopt ze een ticket voor de eerste vlucht waarop nog plaats is. Gelukkig is het Reykjavik.

Martine van Asperen - Uit Reykjavik met liefde

20 juli

Al snel vervaagt Hallgrímskirkja, de kerk die ver boven de laagbouw die de stad lief is uitsteekt. De klanken van zijn hymne reizen iets langer met mij mee, weergalmen in mijn hoofd. Hier, door het ruwe en gure landschap. Ik ben dankbaar voor de weerbestendige outfit en zet mijn paard van tölt in galop, voel zijn krachtige bewegingen. Een wilde kudde sluit zich bij ons aan, in hetzelfde ritme, over de vlakten, door de watergeulen. Stofwolken trekken ons spoor, rookpluimen van waterdamp groeten ons. We passeren gletsjers en bergen. Het kerkgebouw in het echt.

Aaltje VanWieringen - Hand

23 juli

Onlangs werd het beeld van de handen van Peter R de Vries onthuld.
Je kunt het zien als de ene hand die de andere zoekt, of dat die hand de andere ontglipt. Mij deed het aan de handen van mijn moeder denken. Ze had een lamme, en een gewone hand. Die lamme hand zat vast aan een lamme arm en die arm aan de lamme linkerkant van haar lichaam. Voor het herseninfarct sloeg ze me met die hand. Een klats om de oren, slaan of grijpen, me door elkaar schudden.
Ik denk dat de hand van het beeld wegglipt.