UKV's van de week: Vegetariërs en Eigen-wijs

Iedere week zetten wij vijf ultrakorte verhalen in de schijnwerpers. Wil jij ook een ultrakort verhaal schrijven? Doe mee in onze Facebookgroep. 

---

Asko De Vries Robles - Eigen-wijs

11 november

Hij steekt er nog één op en waarom ook niet.
Greo rookt al zijn hele leven en verder ...
Is hij toch stekeblind en zo doof als een kwartel. Voorheen was hij een graag geziene gast, overal en nergens. Nu komt hij zijn huis niet meer uit, hangt hele dagen op de bank en dat als voormalig kroegeigenaar... Zeven dagen per week stond hij achter de bar.
Het feest is nu voorbij, de stemmen zwijgen... meer dan voorheen. Zijn vrouw zorgt voor zijn natje en droogje, voert hem zelfs en fungeert als zijn ogen en oren.
En ja, draait ook een overheerlijk shaggie.

Jup Goffin - De vegetariërs

10 november.

‘Die meid zegt nooit iemand goedendag.’
‘Wie bedoel je?’
‘Anne, de dochter van de groenteboer. Je weet wel, die met die grote bloemkolen.’
‘Meid, die heeft de ziekte van Asperges, heb ik gehoord. Maar ze is niet dom, zeg ik je. Die verkoop je geen knollen voor citroenen.’
‘Heb je die kerel van haar al eens gezien?’
‘Schei uit, dat lijkt Willie Wortel wel. Als je ‘m hoort praten, is het net alsof hij een hete aardappel in zijn mond heeft. Met hem heb ik trouwens nog een appeltje te schillen.’
‘Vertel.’
‘Eerst nog een bakkie.’
‘Lekker.’

Rom Molemaker - Gordijnkiertjes

8 november

Alleen 's nachts komt hij tevoorschijn. Zijn daden velen het daglicht immers niet.
Hij weet de adressen van alleenwonende vrouwen, gluurt door de gordijnkiertjes, ziet ze aan tafel zitten, tv kijken, zich uitrekken, naar bed gaan. Hij hoopt op bloot, al is het maar een streepje.
Een concurrent is de suzannaboef. Die hoeft maar aan te bellen en hij mag al naar binnen. Wat heeft de suzannaboef wat hij niet heeft, verdomme? Afgunstig ziet hij hem bezig, met zijn graaigrage handen en zijn smakkende, natte lippen.
Dan draait hij zich om en loopt chagrijnig verder, de gluurstouterd.

Wilfred van Breda - Suzannaboef

8 november 

 Kan ik nog iets doen?
'Dit is mijn kleinkindje Anna. Is ze niet lief, Suzanna. '
'Ja, mevrouw. Kan ik nog iets doen, eigenlijk wil ik vandaag eerder weg. '
Ze moet nog een uur werken, maar met 'n beetje geluk
kan ze zo weg bij het ouwe wijf.
'Wil je nog wat boodschappen halen, liefje. Mijn portemonnee zit in mijn tas. '
Mevrouw lacht naar het kind op schoot.
Suzanne pakt de portemonnee,stopt snel vijftig euro in haar zak.
'Hoeveel geld moet ik meenemen. Mevrouw? '
'Neem het pasje maar mee, en de kassabon,he. '
Suzanna staat in de gang als ze hoort..”SuzannaBoef”…..

Harmke Roestenburg - Adieu!

9 november

‘Moeten we zo vroeg weg? Het is nog koud, daar kunnen mijn gewrichten niet tegen.
Nou vooruit dan, maar rustig aan. Ik mag er dan nog uitzien als een elegante Française, maar dat snelle trek ik niet meer.
En dat omschakelen steeds moet stoppen.
Waarom ik zo stotter? Dat komt omdat de kachel het niet meer doet.
En mijn glazen beslaan steeds.
Wat zeg je? Wil je me inruilen voor een jongere?’
Alle alarmlichten gaan bij me branden en ik sta stokstijf stil.
'Ga jij maar met de taxi naar huis.
Voor zo’n ordinaire Opel nog wel. Mon dieu!’