UKV's van de week: Vakantie en Bellen

Iedere week zetten wij vijf ultrakorte verhalen in de schijnwerpers. Wil jij ook een ultrakort verhaal schrijven? Doe mee in onze Facebookgroep.

Luc Vos - Vakantie

23 november

‘Wat is dat, papa?’
Met grote ogen kijkt de jongen naar zes zuilen langs de weg. Een auto van een type dat hij niet kent, staat ernaast.
‘Dat, jongen, is een benzinestation.’
Hij keert op de achterbank en loert naar het verdwijnende beeld. ‘Wat is benzine?’
‘Dat deed men vroeger in auto’s als brandstof.’
‘Geen waterstof?’
‘Nee, benzine werd verbrand en vuile rook ging de lucht in.’
‘Is dat wat de grote opwarming heeft gestart?’
‘Dat was er deel van.’
Verbijsterd kijkt hij op. ‘Wow, ik beleef echte geschiedenis.’
‘Klopt, jongen.’
‘Wat een fijne vakantie. Dank je, papa.’

Martine van Asperen - Wat een ellende

25 november

‘Het hoeft van mij niet meer,’ zei mijn vader, terwijl zijn tranen door de telefoon de mijne raakten. Samen grienden we om zijn uitzichtloze pijn, die het teveel aan cellen in zijn blaas veroorzaakte.

‘Is dit wat papa voelde?’ spookt jaren later door mijn hoofd. Ik stap het toilet uit, maar mijn lijf gilt: ik moet weer. Vlug gehoorzaam ik en neem weer plaats, maar er gebeurt niets. Geen druppel. De drukkende helse pijn blijft.

‘Volhouden,’ spreek ik mezelf streng toe, ‘anders heb je niet genoeg voor een potje.’ Dankbaar neem ik even later een antibioticum pil in.

Mechtilde Meijer - BELLEN

27 november

De hork die tegenover me al meer dan vijf minuten luidkeels zit te bellen, irriteert de hele coupé. Zelfs de conducteur keurt hij geen blik waardig als hij zijn kaart laat zien. ‘Jahaa, ik weet dat ik om vier uur thuis zou zijn, maar de vergadering liep vreselijk uit. Daar kan ik toch ook niks aan doen, maar ik beloof je, jouw Jack is voor de avond thuis, echt.’ En zo kabbelt zijn saaie gesprek voort tot ik het zat ben, spuugzat. Goed verstaanbaar roep ik naar zijn telefoon: ‘Jack, schatje, hang nou op. Kom lekker terug in bed.’

Elsbeth Boom - Twee zusjes

28 november

Twee zusjes, verkleed als Sinterklaas en Piet. Het grotere meisje in een geelrood gympakje heeft haar rechterarm om haar zusje geslagen, links heeft ze een stofzuigerstang vast. Op haar hoofd draagt ze een papieren mijter.
Haar zusje draagt een badmuts en een blauw pyjamaatje.
-5 december 1978- staat achterop de blije foto.
Niks te zien van dagenlange ruzies. Hoe het oudste zusje besloot er toch nog een leuke avond van te maken voor haar huilende zusje.
En het werd een hele leuke Sinterklaasavond.

7 december gingen Sint en zijn pieten terug naar Spanje.
En papa en mama uit elkaar.

Erik Uniken - Heavenly ginger

29 november 

Ik heb Chris de Burgh opgezet en kruip weer bij haar in bed. Onze benen klemmen, vingers verstrengelen. Ik tuur bewonderingsvol naar het groen van haar ogen. We zwijgen een eeuwigheid lang.
Ze kijkt scheel naar mijn neuspunt. ‘Een haartje’, zegt ze alsof ze een schattig wezentje heeft ontdekt en trekt hem uit. ‘Kijk’.
Ik zie hem niet, knipper traanwater uit mijn ogen en keur haar neuspunt.
‘Een sproetje,’ zeg ik en beweeg duim en wijsvinger venijnig als een nijptang naar haar toe. Ze schatert.

Haar vlakke hand glijdt over mijn borst. Ik denk dat we zo weer gaan.