UKV's van de week: Tweestrijd en Oeps

Iedere week zetten wij vijf ultrakorte verhalen in de schijnwerpers. Wil jij ook een ultrakort verhaal schrijven? Doe mee in onze Facebookgroep.

Elka Le Mair - Tweestrijd

18 april 2025
Hè, verdulleme! Geïrriteerd bezie ik plastic zakken bij het bankje. Zucht …
Mijn obsessie voor zwerfafval is te groot. Ieder dag was ik aan het rapen. Geen goed idee, hoorde ik, dus beloofde ik mezelf het te beperken tot twee keer per week. Dóórlopen dus.
Tot ik even verderop een bende vuurwerk verspreid zie liggen. Ongelooflijk! Afsteken in het stiltegebied en het nog laten liggen ook!
Ík heb nu niets bij me, snoer ik mijn knagende geweten de mond. De plastic zakken bij het bankje wenken me subtiel. Lispelen: ‘Psst, zijn wij nu niet handig?’
Vooruit dan maar …

Conny Hoogendoorn - DIVA-IN-DE-DOP

19 april 2025
Hij is de jongste van het pleintje. Zijn zonnebril is stoer. Hij nog niet. Zwijgend kijkt hij voor zich uit. 
Zij strekt haar benen naar de lucht. De glitters op haar jasje reflecteren het zonlicht. De schommel kraakt. 
Zij springt.
Stapt op hem af, handen in haar zij.
‘Waarom kijk je naar mij?’
Hij zwijgt.
Ze zet een stap dichterbij.
‘Ik wil niet dat jij naar mij kijkt.’
Haar stem snijdt.
Zijn lip trilt.
Hij draait zich om. Loopt langzaam weg, zijn hoofd gebogen.
Zij kijkt hem na. Heel even maar.  
Dan gaat ze weer schommelen.
Hoger dan daarnet.

Nancy Bastiaans - Uit de tijd

20 april 2025
Sommige plaatsnamen zijn onleesbaar door de vouwen die na gebruik zelden gelijk in elkaar schuiven. Een koffievlek bedekt het noorden of is dat het zuiden? Ze haalt haar schouders op. Ook de schaalgrootte is haar om het even. Zolang de afstand van A naar B tussen duim en pink past zoals een octaaf op haar piano, komt ze er wel. De heenreis is toch altijd korter dan gedacht en langer dan gewenst. Ze draait het raampje ver genoeg open om de lente binnen te laten.

Jorre Vanbaelen - Popcultuur

21 april 2025
Eén benzo om te slapen, twee om zeker te zijn
drie om de wereld te verlaten en vier om nog sneller bewusteloos te zijn
een duizendtal om te sterven, maar dan nog
overleef ik hoogstwaarschijnlijk, al bevind ik me in een zog,
ik kan wel overschouwen, verstandig doen op mijn leeftijd
maar ik beleef te weinig, heb overschotten van tijd
de meesten werken, maar weten niet dat ze achterlieten
de popcultuur waaruit iedereen komt
rock- en popsterren leefden het vrije leven, wij identificeerden ons daarmee
om vijfentwintig jaar later terug te kijken, deels dat, nogal gedwee,
hopelijk hebben opgebouwd.

Martine van Asperen - Oeps

24 april 2025
Ik bracht hem mijn laatste ei. Een paarse met gouden stippen. Wist ik veel dat het ook zijn laatste zou zijn. Hij had nog dankbaar geknikt, ons geheim, en ik hupte weg voordat de Zwitserse Garde ons zou betrappen. 
En nu rust ik uit en bekijk ik mijn onderweg bezeerde pootje, als opeens twee mensen verschijnen.
‘Mag ik die hebben, mam?’ vraagt het kind. 
‘Vooruit, al is hij erg afgetraind. In een hok met rust en flink voer komt er vast meer vlees op zijn botten. Hoe ga je hem noemen?’ 
Het kind aait me en zegt dan: ‘Flappie.’