UKV's van de week: Straatbeeld en Wind

Iedere week zetten wij vijf ultrakorte verhalen in de schijnwerpers. Wil jij ook een ultrakort verhaal schrijven? Doe mee in onze Facebookgroep.

---

Trudy Pas - Straatbeeld

15 augustus 

Er komen twee meisjes langs, een lattenbodem verhuizend, als van de andere kant een tweede koppel met een matras zeult. “Ben je uitgeslapen?” zei mijn oma altijd, ”dan kan je je bed verkopen”. Toevallig ratelt ook een jongeling met winkelkarretje volgestouwd met huisraad voorbij, een pannendeksel valt, maakt een hels kabaal. Daar word ik wakker van. Ha, het studiejaar begint; de studenten zijn er weer! Straks zijn er de kennismakingsweken en moet ik mijn emmer klaar zetten, wordt er weer lustig gekotst in de plantenbakken voor de deur. Zuchtend citeer ik oma maar weer: “Wij zijn allemaal jong geweest.”

Robert van der Meulen - Talent

16 augustus

'Nee, ik snap echt niet waarom talentvolle mensen hier blijven. Volgende maand vlieg ik naar New York, over een paar jaar hoop ik binnen te zijn. Jammer, je had zomaar met mij een onbekommerd, geweldig leven kunnen hebben. En? Wat doet die nieuwe vriend van je eigenlijk..?’
‘Hij is huizenschilder. Hij heeft geen talent voor jouw talenten. En hij durft ook niet te vliegen. Maar, hij heeft wel een geweldig talent voor mij.´
Ze kijkt op haar telefoon. Haar ogen blijven hangen bij een foto van een blozende man die haar vanaf zijn ladder vrolijk toezwaait. Haar mondhoeken krullen.

Laura van der Linde - Wind

16 augustus

Plotseling begint het te waaien, maar niemand lijkt het te merken. Ik wel. Ik voel je, ik hoor je. De wind draagt jouw woorden en mijn hart ontvangt. Een weemoedige glimlach glijdt over mijn lippen als ik je vragen beantwoord.
Ja, ik weet dat het je spijt. Ja, ik vergeef je. Ja, ik zal sterk zijn.
Zo plotseling als de wind opstak, zo geleidelijk ebt hij weg. Alsof je geen afscheid kunt nemen.
Maar het moet.
Mijn stem doorbreekt de stilte - ‘Ik hou van je’ - en ik gooi het eerste schepje zand op de kist.

Thilly Ran - Musketiers 

17 augustus

In Schotland ontmoette ik een ruigheid, die me wakker schudde tot onderin mijn ziel. Wandelend langs stenen stapelmuurtjes, die me deden denken aan Hadrians Wall, rustte ik even op een grote kei.
Binnen tien minuten ritsten plotselinge wolken van sneeuwwit tot obsidiaanzwart de blauwe hemel dicht.
Ruwe windvlagen leken vanuit een parallel universum los te barsten.
Onverbiddelijk drongen ze door al mijn poriën tot diep in mijn cellen en bliezen mij schoon.
Bulderend gebiedend, adembenemend.
Totdat ik alle ballast waaraan ik mij vaak zo wanhopig vastklampte eindelijk losliet.
Tijd, wind en ruimte, mijn eeuwige musketiers.

Luc Vos - Wind

17 augustus

Een verdwaalde genster (betekent: vonk) zoekt en vindt een gewillig slachtoffer in de dorre planten die geen weerstand kunnen bieden. Zoals de uitheemse planten die de natuur verstoren. Niet lang en de genster wordt een verwoestend vuur. Het grijpt om zich heen, ontziet huis, mens noch dier.
Historische houten huizen zijn een gemakkelijke prooi voor het vurige monster dat ronddwaalt op het paradijselijke eiland. Even lijkt het alsof het tot stilstand komt, dan vindt het een medestander in de wind die steeds sneller door vlaktes en over heuvels raast.
Enkel verdriet en chaos blijft over als de wind is gaan liggen