UKV's van de week: Slaadje bla en Eerste vriendje

Slaadje bla - Laura van der Linde

21 mei

‘Wilt u de sla wassen mevrouw Wessels?’
Dat wil ze wel. Ze staat bij het aanrecht en spettert de hele keuken onder. Het geeft niet, want het is lang geleden dat we haar lach hebben gehoord.
‘Kijk, een slaadje bla’, roept ze telkens en toont ons frisgroen, gewassen blaadjes kropsla. Ze lacht hard en wij lachen mee.
We eten broodjes gezond en als toetje krijgt iedereen vanillevla met slagroom. Mevrouw Wessels noemt het ‘lachstroom’ en zorgt opnieuw voor vrolijkheid. De volgende ochtend is ze niet meer wakker geworden, maar hier in het tehuis eten we nog regelmatig ‘slaadjes bla’.

Eerste vriendje - Elsbeth Boom

17 mei

Van niks geniet ze meer dan een goed broodje gezond. Daar kun je haar ’s nachts voor wakker maken.
En dat doet hij.
Midden in de nacht schrikt ze wakker van geklop op haar raam.
‘Wat de f…?’
Hij trekt zich omhoog en klimt naar binnen. Peuk in zijn mond en klef wit bolletje kaas in zijn hand.
‘Broodje gezond. Houwjetochzovan?’ mompelt hij.
Ze kan hem maar net ontwijken wanneer hij op haar bed valt en begint te snurken.
Ze pakt een deken en gooit het kleffe bolletje in de prullenbak.
Ik maak het morgen wel uit, denkt ze.

Rouw - Jeroen van der Doef

20 mei

Al drie dagen hoor ik mijn buurvrouw huilen. Haar zus is overleden. Longkanker. ‘Ik heb er vrede mee,’ zegt mijn buuf. Ik breng haar tomatensoep, omdat ik ergens las, dat het troostend werkt, soep. Ze zit half ontbloot in de woonkamer, glazig voor zich uit te kijken en neemt een trek van haar sigaret, terwijl op de televisie een juffrouw in bikini een buikspierapparaat demonstreert. ‘Dank je, schat,’ zegt mijn buuf. Thuis zit de rook in mijn kleding en haar rouw in mijn hoofd.

Meiweer - Nathalie Lemaitre

22 mei

Elke mei hetzelfde liedje: mensen in zomerkledij die me vreemd aankijken, met mijn winterjas aan. "Dit jaar ga ik het anders doen," nam ik mezelf vol vertrouwen voor. "Ik draag enkel nog een T-shirt en misschien een licht jeansjasje! Gedaan met de vreemde blikken!" Doorweekt tot op het bot en bibberend meng ik me tussen de winterjassendragende klanten in de supermarkt. Iedereen staart. "Wat draagt die nu?" hoor ik mompelen. “Zo licht gekleed op zo'n rotdag?” Opnieuw val ik totaal uit de toon. Dat overkomt mij weer!

Op de camping - Laura Wattel-de Vries

22 mei

We hadden onze tent op een rustige boerencamping opgezet om te genieten van twee weken vakantie, nog in het voorseizoen; de kinderen gingen nog niet naar school. Onze dochter is een pittige tante, dat merkten ook de andere campinggasten, waarmee we regelmatig gezellige kletspraatjes hadden. We zaten aan tafel, mijn dochter gooide luid protesterend haar flesje drinken weg. ‘Ik ben twee en ik zeg nee.’ grapte een campinggast, lachend op mijn dochter wijzend. Ik reageerde: ‘Nou, deze is al drie en ze wil nog steeds nie.’ Waarop vanuit de kinderstoel gedecideerd klonk: ‘Ik ben vier en ik wil bier!’