UKV's van de week: proseccorups en Vriendschap voor even

In de groep Schrijven Magazine: Ultrakorte Verhalen dagen we schrijvers iedere dag uit om een ultrakort verhaal te schrijven: een heel verhaal in maximaal 99 woorden. Zowel voor beginnende als ervaren schrijvers is dit een fijne oefening om kort en krachtig een verhaal te kunnen vertellen. Iedere week zetten we er vijf in de spotlights als aanmoediging en waardering. Deze vijf vielen ons deze week op, vanwege hun originaliteit, verrassende wending, kwaliteit of spraakmakendheid.

---

proseccorups – Corine Binnekamp

25 april

‘Die ellendige proseccorups.’ Ze wees naar de eik die vol in de knop stond. 

‘Processierups,’ ik legde de klemtoon op de ie.

‘Prosecco.’ 

Op de tafel bij de boom stonden twee wijnglazen. In de eik was geen nest te ontdekken. De spinsels waren alleen in haar hoofd. 

‘Ik denk dat één glas wel kan, tenslotte kom ik niet elke dag.’ Opgelucht schoof ik aan. 

Bij het inschenken van de wijn tuimelden rupsen naar beneden. Ze doken van de rand en maakten bommetjes in de bubbels. In enkele seconden was het glas leeg.

‘Prosecco,’ herhaalde ze. ‘Jij luistert ook nooit.’

Het pasgeboren koetje – Keesjan Roeland

27 april

In het natuurgebied, in de luwte van een bosje, ligt een grote witte koe. Naast de koe een piepklein koetje. Het is nog nat en heeft een sliertje aan de buik. De koe probeert het droog te likken, maar het kleintje wil de bijgeleverde benen uitproberen. Wankelend zet het kleine stapjes. De moeder stuurt met kleine binnensmondse boetjes. 

Grote ogen kijken de nieuwe wereld in. Het stappen gaat zo goed dat het uit puur enthousiasme een bokkensprong wil maken, maar dat is teveel. Het zakt door de knietjes en moet weer helemaal opnieuw beginnen.

Verwijten – Stella Matula

26 april

‘Gadverdamme, wat zie jij zwart.’ 

Schaamwarmte kruipt omhoog in Ketel, spetters vliegen vanuit zijn fluit het firmament in. Hij schuifelt opzij en draait een kwartslag. 

Pot stampt enkele centimeters vooruit. Agressief trekt ze de schouderband van haar tuinbroek omhoog. 

‘Hoho, anderhalve meter!’ sputtert Ketel. Hij niest tegen de tegels, roestkleurig bloed druipt achter het fornuis. Pot lacht hysterisch haar stompjes bloot. De echo ontvlucht haar lege innerlijk. Tranen verlaten haar schuddende kop. Met de balk in haar linkeroog slaat ze Ketel van zijn gaspit.

(Zonder titel) – Ria Streng

29 april

Liggend op de bank kijkt hij naar het plafond en ziet de scheuren. Hij kijkt opzij en ziet de afgebladderde deur.

Zucht.

Ze zei het dagelijks: ‘Er moet iets aan gedaan worden.’

Hij lachte het weg.

Nu…

Ze is er niet meer en hij ziet het.

Te laat.

Vriendschap voor even – Tja Huizing

26 april

Als ik naar de tuin kijk zie ik een witte vlinder op het kamerraam. 

Koolwitje vliegt weg maar komt telkens terug.

Wil hij me iets duidelijk maken?

Zo gauw ik de tuin instap vliegt hij naar een vlinderstruik. 

Die zit vol met prachtig gekleurde vlinders.

Even later fladdert koolwitje naar het achterste gedeelte van de tuin.

Ik volg hem en schrik als ik zie dat hij in een zwevende vlucht naar een egel gaat.

‘Nee?’ gil ik.

Hij draait zich om en gaat op mijn schouder zitten.

‘Bedankt,’ hoor ik.

Als ik hem wil strelen fladdert hij weg.