UKV’s van de week: Pontificaal en Smaakvol

In de groep Schrijven Magazine: Ultrakorte Verhalen dagen we schrijvers iedere dag uit om een ultrakort verhaal te schrijven: een heel verhaal in maximaal 99 woorden. Zowel voor beginnende als ervaren schrijvers is dit een fijne oefening om kort en krachtig een verhaal te kunnen vertellen. Iedere week zetten we er vijf in de spotlights als aanmoediging en waardering. Deze vijf vielen ons deze week op, vanwege hun originaliteit, verrassende wending, kwaliteit of spraakmakendheid.

---

Pontificaal – Elka Le Mair

1 december

Met haastige tred passeer ik een man die mij minzaam gadeslaat. Bij de informatiebalie ben ik ‘m alweer vergeten. Als ik mijn mond open, duikt hij op.

‘Een pakkie shag.’

‘Pardon, ik stond hier al’, zeg ik stoer en denk: Niet weer!

Twee keer zo groot, zijn handen in de zij, gaat hij pontificaal voor me staan, briesend:

‘Jaja! Mij eerst bij de ingang omverlopen en nu weer voorkruipen. Ik kèn jouw soort!’

De baliemedewerkster wacht af. Ik neem mijn verlies. Thuis in de spiegel zie ik ineens wat ik al jaren vermoed. Op mijn voorhoofd staat: ‘Volstrekt ongevaarlijk.’

Selectieprocedure – Marion Reeuwijk – Remmerswaal

1 december

'Ik heb straks een onlinesollicitatiegesprek,’ zei Henk. ‘Ik moet een nieuwe secretaresse aannemen.’

Bij Nel gingen de haren direct overeind staan. Stinkend jaloers als ze was, bekeek ze zijn secretaressen altijd met argusogen.

‘Hier of op kantoor?’

‘Gewoon thuis, dus ik ga mij maar eens aankleden.’

‘Wedden dat je niet in je blote gat het gesprek durft te houden?’

Hij keek zijn geile vrouwtje wellustig aan.

‘Wedden van wel?’

Even later klikte hij het scherm aan voor de sollicitatiegesprekken. Nel zat op de hoek van de tafel en keek toe. Ze hield nauwkeurig de maatstaf in het oog.

Vertel – Mechtilde Meijer

30 november

Met gesloten ogen leunt hij achterover en probeert zijn gedachten te ordenen. Sekreet, denkt hij, ze heeft het dus toch gedaan! Wat een ongelooflijk laag gezonken serpent. Hij zucht en legt het boek op het leestafeltje naast de bank. ‘Zonde van mijn tijd.’ Onderweg naar de keuken schudt hij zijn hoofd. Hij gaat een wijntje opentrekken en eens lekker koken.

‘Hoi, schat. Ik ben thuis!’ Zijn man steekt zijn hoofd om de keukendeur. ‘Wat ruikt het hier lekker, hoe was je vrije dag?’

‘Ik heb intelligente conversatie nodig en ik ben vreselijk teleurgesteld in een vrouw.’

Taalhobbel – Ruud Minnee

30 november

‘Hi Ronald, hoe is tie?’

‘Ha, Johan! Pretty good, Thanks!’

‘Wat doe je tegenwoordig?’

‘Oh, studeren, coming around weet je. Zat eerst bij een callcenter, weird business, man, not chill, awkward. Het moest echt counter intuitive. Ik ben eager weet je, eager and willing. Dus nou, schoolbanks again. Ik heb de worry and sorrow gecanceld. We hebben tenslotte te maken met een cancel-culture. We’re just a tiny article in the magazine of life. Shit happenes, weet je, maar is ook disposable, negatable, whatever..."

‘Wat studeer je eigenlijk?’

‘Nederlands’

Smaakvol – Guido Aerts

29 november

Laura vraagt: “Mama, wat is blauw?”

“Blauw is een kleur, net zoals rood, geel en groen,” antwoordt moeder.

“Wat is een kleur?”

“Wat eet je graag: bananen, choco, mandarijntjes, tomatensoep?” Mama weet waar Laura van houdt: “of spruitjes, boterboontjes, stekelbessenjam?” Ze weet ook wat dochterlief niet graag lust. “Voedsel heeft kleuren maar die bepalen niet of je iets wel of niet graag eet. “

“Wat is de kleur van banaan?”

“Geel.”

“Dan eet ik graag geel,” stelt het meisje.

Er zouden nog vele vragen volgen. Laura was blind geboren.