UKV’s van de week: Op slot en Uitgelezen kans

Iedere week zetten wij vijf ultrakorte verhalen in de schijnwerpers. Wil jij ook een ultrakort verhaal schrijven? Doe mee in onze Facebookgroep.

Trudy Pas - Afscheid

22 september

‘…dat mijn vrouw, hier opgebaard, -we hadden net verkering-, door haar eigen moeder niet in het huis werd binnengelaten omdat ze vijf minuten te laat kwam! Ze moest bij mij inwonen! Alle zussen en haar moeder zijn niet op onze bruiloft geweest! Dat heeft mijn vrouw haar familie zeer kwalijk genomen en dat is een van de redenen geweest dat ze depressief werd, en zo ziek dat … Kijk, nu zitten jullie met z’n vieren hier vooraan in de kerk…’
…
‘Bert, een prachtige toespraak over onze zus, alleen, je was niet te verstaan. Iets met de microfoon.’

Luc Vos - 524 - Alternatief vervoermiddel

21 september

‘Wow, komen die auto’s hier nu altijd zo snel de straat ingevlogen?’
Ik trek mijn wiel achteruit, net op tijd voor een BMW me bijna van de weg rijdt. 
‘Dat is net mijn wagen.’ Ik kijk de weg razende wagen na, de stoplichten zijn helderrood als hij met piepende banden de bocht ingaat. ‘Rij ik ook zo?’
Ik schud mijn hoofd en kijk uitvoerig van links naar rechts. 
‘Oké.’ Ik steek de straat over, duw nog wat harder op mijn trappers als een nieuwe wagen komt aangevlogen.
‘Ga met de fiets, zeggen ze. Dat is gezond, zeggen ze.’

Elka Le Mair - Op slot

23 september

Mama noemde hem moeilijk. Zij, kleuter nog, vond hem vooral groot. Hij nam haar mee naar zijn kamer. Deur op slot, zoals hij altijd al deed. Hij sprak over jongens, hun behoeften. Ze snapte ‘m niet. Kijk,' zei hij, liet zijn broek zakken, pakte hem in zijn hand. Ze voelde afschuw, vond het een lelijk ding. 'Voel maar,' dwong hij, 'toe dan!'
'Als je hier met iemand over praat, zal ik je krijgen,' zei hij, voor hij de deur opende. Ze rende twee donkere trappen af, opende de buitendeur. Licht stroomde haar tegemoet. Ze rende naar buiten, ademde diep.

Asko De Vries Robles - Uitgelezen kans

24 september

Onder de ruitenwisser van haar auto ligt een briefje. 
‘Hoorde onlangs dat je vader is overleden, als je nog een schouder nodig hebt om op te huilen?’
Zij spiekt om zich heen. Op de begane grond van de seniorenwoning ziet zij een luxaflex omhoog gaan, een lachend gezicht. Hij steekt bibberend zijn hand omhoog.
Och arme, het had haar vader wel kunnen zijn.
Zij heeft wel vaker sjans bij heren op leeftijd. 
‘Hij bedoelt het vast goed,’ verklaart ze manlief bij thuiskomst nader. Manlief klemt zijn lippen stijf op elkaar. Hij denkt er het zijne van.

Nedda Nagel - Wees voorzichtig met wat je wenst

26 september

Als je op de dijk een regenboog ziet, dan mag je een wens doen. Je doet je ogen dicht, en dan laat je los.
Ik moet opschieten want ik voel al wat druppels. Daar zijn mijn vriendjes. Was ik maar een schaap, dan kon ik altijd op de dijk zijn.
Hallooo schaapjes, zien jullie mij zwaaien?
Ik kan zelfs alleen op de dijk met maar één hand aan mijn stuur. Misschien kan ik zelfs allebei mijn handen loslaten. Ja! Heel eventjes, maar het lukte. Nog eens. Nu met ogen dicht.
Ik heb opeens zo’n trek in een hapje gras…