UKV’s van de week: Nachtzwemmen en De glans eraf

In de groep Schrijven Magazine: Ultrakorte Verhalen dagen we schrijvers iedere dag uit om een ultrakort verhaal te schrijven: een heel verhaal in maximaal 99 woorden. Zowel voor beginnende als ervaren schrijvers is dit een fijne oefening om kort en krachtig een verhaal te kunnen vertellen. Iedere week zetten we er vijf in de spotlights als aanmoediging en waardering. Deze vijf vielen ons deze week op, vanwege hun originaliteit, verrassende wending, kwaliteit of spraakmakendheid.

---

De bokser – Asko de Vries Robles

19 juli

Vader had losse handen en keek nogal eens te diep in het glaasje. Het hele gezin leed onder zijn kwade dronk maar Peter wist de aandacht van de oude heer af te leiden. De mokerslagen daalden op hem neer, hij balde zijn vuisten maar hield zijn kaken stijf op elkaar. Nu was hij nog maar klein maar ooit, ja ooit zou hij groot zijn. Zou hij in de ring dansen als Muhammad Ali, de beste bokser ooit: “Float like a butterfly, sting like a bee,” was zijn gevleugelde uitspraak. Niemand, echt niemand zou hem ooit nog pijn kunnen doen. Vrijheid ... De tranen stroomden over zijn wangen.

Geen titel – Margo Hulleman

20 juli

‘Rot op!’ Madelon kijkt kwaad om zich heen. Ze zoekt iets waar ze mee kan slaan. Concentreren op haar werk lukt niet meer.

‘Als je nou niet ophoudt krijg je een mep.’ Ze gaat verder met haar brief. Nog een aantal en dan is ze klaar voor vandaag.

Ze hoort het gezoem weer en pakt de krant die naast haar ligt.

Links en rechts zwaaiend om haar hoofd probeert ze de boosdoener van zich af te houden

Raak. Met een klap valt de drone op de grond. Haar zoon staat beteuterd te kijken. 'Kan ik hem weer gaan repareren.'

Nachtzwemmen – Froukje Postma

21 juli

Met toenemende paniek blijf ik doorzwemmen. De stroming wordt sterker, ik kom nauwelijks vooruit. Het water kolkt wild. Ik verslik me, hoest, hap naar adem, en verdwijn onder water. Op dat moment word ik de woeste rivier uitgetrokken, de donkere slaapkamer in.

Mijn hart bonkt als een bezetene. “Wat...?”

“Sst, het was maar een droom,” fluistert ze met een stem vol slaap.

Ik kruip dicht tegen haar aan, voel hoe onze ademhalingen weldra samensmelten, en laat mij opnieuw meedrijven op de deiningen van de slaap, onderweg naar de volgende droom, deze keer met haar armen veilig om mij heen.

De glans eraf – Jaap Slingerland

22 juli

Ik trek de rits open en sprint naar een boom. Op dit uur wek je de hele camping als je in de emmer klatert. Verderop zie ik een terriër mijn voorbeeld volgen. Met zijn boerenzakdoek is hij sprekend de Duitse vlag, zo bij die ochtendpis. Vandaag loop ik mijn laatste etappe.

De namen van de jongens schreeuw ik naar de oceaan. Op hun gedenkplaat zit de patina rond de onbeholpen letters, en die getallen: ‘On 6 June 1944 "B" company suffered 78% casualties’. De avond valt, maar ik ben hier vandaag om in godsnaam wel te leven.

6-6-'66, Normandië

Neuralink – Hélène Willems

22 juli

‘Hoe was de ingreep?’ vraagt mijn man.

‘Viel reuze mee. Plaatselijke verdoving en slechts drie hechtingen,’ zeg ik terwijl ik mijn nek laat zien.

‘Nou ik vertrouw het niet, die geintjes van mijnheer Musk,’ zegt mijn man.

‘Reuze handig, nu kan ik rechtstreeks muziek streamen zonder apparaat. Moet af en toe wel in de buurt van een oplaadstation gaan zitten.’

‘Wat is mam aan het doen?’ vraagt de jongste nieuwsgierig.

‘Die is even aan het opladen.’

Even later krijg ik het enorm warm en loopt mijn hoofd over. ‘Ik denk dat ik een virus heb gedownload,’ zeg ik beschaamd.'