UKV's van de week: Meedogenloos en Eendjes voeren

Iedere week zetten wij vijf ultrakorte verhalen in de schijnwerpers. Wil jij ook een ultrakort verhaal schrijven? Doe mee in onze Facebookgroep.

Jan Poldervaart - DROOMSCHUIM

17 augustus

Hierboven lijkt de beneden wereld opgelost. Geen straten, geen auto's, geen stemmen, alleen een zee van wit die golft in oneindige stilte.
De zon giet goud over de vleugelranden, laat bergen ontstaan uit damp. Ik zie ze schuiven als traag ademende dieren, donzig zacht en ongrijpbaar.
Het licht is anders hier — vloeibaar, bijna tastbaar. Onder mij onze planeet aarde, ver weg, even vergeten.
Boven mij een hemel zo helder blauw dat hij pijn doet aan de ogen. Dit is niet vliegen, dit is de zwevende hemel, alsof ik in het droomschuim van een ander universum terecht ben gekomen.

Mechtilde Meijer - EENDJES VOEREN

17 augustus

Met zijn kleine handje breekt hij een stukje van zijn wrap dat behoedzaam door een zwaan wordt aangepakt. ‘Kom dan, eendjes.’ Hij maakt uitnodigende gebaren, breekt nog kleinere stukjes af en hurkt. Het beeld vervult me met warmte en dankbaarheid. Vergeten zijn de doorwaakte nachten aan zijn bedje, de tergende spanning tijdens de operatie en de energieslurpende maanden van herstel. 
‘Eenden mogen geen brood, hè?’ 
De zeepbel waarin ik zweefde spat uit elkaar. Ik kijk om en zie een superieur glimlachend gezicht. Ik negeer het en kijk weer naar mijn kleine mannetje. ‘Vandaag wel,’ zeg ik.

Debbie Weerts - Meedogenloos

17 augustus

Het ruisen van de zee overstemt het hoongelach in mijn hoofd. Ik trek mijn schoenen uit. Mijn blote voeten verruilen het rulle zand voor het natte zand voor de branding. Ik ril en waad verder, mijn jurk bolt om mij heen totdat het water er vat op krijgt en de roze stof naar beneden trekt. Als ik tot mijn borsten in het water sta, draai ik me om en kijk naar het gebouw waar mijn klasgenoten zonder mij verder feestvieren. Het zilte vocht prikkelt mijn neus, de stroming trekt aan me. Langzaam laat ik me achterover zakken en meevoeren.

Petra Kuiper - Geen titel

20 augustus

‘…tot in de eeuwigheid. Amen.´
Op het moment dat moeder haar ogen opende zag ze Babet vanuit de kinderstoel wanhopig naar haar kijken. Oogjes opengesperd, een stille traan op haar wang, lipjes op elkaar geperst. Het duurde een paar seconden voordat moeder de link legde met de pan stomende aardappels die al op tafel stond. Nog een paar oneindig lijkende seconden langer voordat vader het ook begreep en met zijn lompe, harige vingers Babets mondje openduwde om de gloeiendhete, nog intacte aardappel eruit te pulken.
Voortaan hield Babet tijdens het bidden haar handjes gevouwen en de ogen stijf dicht.

Tja Huizing - Geen scheiding in het haar

20 augustus

‘Ik wil een scheiding,’ zegt mijn vrouw. ‘Wat vind jij?’
‘Niet doen. Ik vind een ruig kapsel leuk.’
‘Ik heb het over ons.’ Ze tikt op haar trouwring en zegt: ‘Die wil ik niet meer dragen.’
‘Dan doe je hem toch af?’
‘Snap je het nog niet?’‘Nee.’
‘Ik bedoel een officiële scheiding.’
‘Eh... na al die jaren?’
‘Ik vind het tijd worden.’
‘Doe niet zo gek, maar als je weg wilt, dan kan dat toch ook zonder scheidingsgedoe?’
‘Je vindt het geen probleem als ik wegga?’
‘Welnee, als je maar geen scheiding in je haar doet.’