UKV's van de week: Leef-tijd en Gruwel

Iedere week zetten wij vijf ultrakorte verhalen in de schijnwerpers. Wil jij ook een ultrakort verhaal schrijven? Doe mee in onze Facebookgroep.  

---

Hein de Kamper - Makke-lijk-e klanten

17 oktober

Het is een gezellig bedrijf, ondanks dat het grafkisten produceert. Je werkt met mooie houtsoorten en de fijnste stoffen voor voeringen. Het eindproduct is doorgaans van topkwaliteit. Dat merk je. In de geschiedenis heeft over die laatste rustplaats nog nooit een eindgebruiker klachten gehad. Geen gezeur over een te hard kussen, over 10 jaar garantie tegen doorlekken, een te laag plafond of het kleurgebruik. Wel een lijk, geen negatieve reviews. Niet zo gek, omdat levend begraven nog steeds niet hip is, en daar is wat voor te zeggen. 
Nu ik erover nadenk, zou ik meer branches dode klanten adviseren.

Nathalie Lemaitre - Error 404: page not found

20 oktober

De dame op straat komt enthousiast op me afgestapt.
'Hey! Nathalie! Alles goed met u? 't Was weer leuk, gisteren, hé?'
Ik bekijk haar. Mijn hersencellen gaan wild tekeer. Wie is zij? Oh, vanop Smoelenboek... 
Hoe heet ze? Karen? Sarah? Waar hadden we het trouwens over? De foutmeldingen volgen elkaar op.
'Ja!' riep ik enthousiast. 'Hopelijk blijven die haters nu wel weg,' nog steeds geen idee wat ze bedoelt.
'Inderdaad! Heerlijk, hoe jij ze op hun plaats hebt gezet.'
Ik wil me haar herinneren, maar ik krijg steeds dezelfde melding:
Error 404...

Marijcke Cauwe - Gruwel

20 oktober

De regen klettert tegen de lijnbus. Met moeite werpen de koplampen hun licht op de weg die dwars door de velden slingert. Rillend van de kou probeert Julia zich te concentreren. In haar ontreddering is ze deze onbekende lijnbus ingevlucht. Weg van de plek waar gruwel zijn klauwen naar haar uitstak.. Van grijpende handen onder haar rok, van een stinkende adem. Weg van de struiken waaronder ze gemolesteerd zou zijn als de buschauffeur niet had gestopt.
“Gaat het juffertje”, heeft hij gevraagd terwijl hij naar haar bemodderde kleding keek.
Ze knikt van ja, hoewel haar wereld zojuist is ingestort.

Louise Jonkman - Wild

20 oktober

Ze opende haar mail, las het vriendschapsverzoek van William, nieuwsgierig naar meer dan de blonde krullen en guitig, lachende ogen klikte ze zijn pagina aan. 
4.999 vrouwen waren haar voorgegaan. Ze prezen zijn spirituele kwaliteiten!
Ze spraken af voor een wandeling langs de zee. Vluchtten dankzij storm en regen in een paviljoen. Hij verdronk in haar ogen, zijn hart sloeg overuren verklaarde hij tussen twee slokken slobberwijn. Terug van het toilet liet hij haar aan een flesje poppers ruiken …
Hij zocht verlichting! Op de terugweg greep hij naar zijn voorsluiting.
Een voltreffer! Kreunend omvatte William zijn gekneusde wichelroede.

Asko de Vries Robles - LEEF-TIJD

21 oktober

‘Hoe oud is ze geworden?’ vraagt de kassier.
Bart schraapt zijn keel, kromt zijn vingers en staart naar zijn afgekloven nagels.
Hij heeft altijd al een hekel aan die zielige stompjes gehad.
Zijn vrouw hield van zijn handen. Eerlijke handen ...
Zestig jaar waren ze getrouwd en nu moet hij zomaar een pasklaar antwoord hebben.
Alsof haar leeftijd ook maar iets zegt. 
Tot het eind aan toe sliepen ze nog bij elkaar, hield hij haar stevig vast.
Hij mist ook haar handen. Die lange, mooie nagels.
‘Negentig jaar,’ fluistert hij.
‘Mooie leeftijd toch,’ tettert het jonge wicht terug.