UKV's van de week: Kruis en Winnaar

Iedere week zetten wij vijf ultrakorte verhalen in de schijnwerpers. Wil jij ook een ultrakort verhaal schrijven? Doe mee in onze Facebookgroep.

---

Jorre Vanbaelen - Loslaten

20 januari 

Er klinkt gezoem in zijn nieuwe woning: het televisietoestel zeurt en de TL-lamp braadt. Ik schenk er geen bijzondere aandacht aan, want ik word na twee minuten helemaal depressief.
Maar het schept ook een kader: zit hij al in een kist met vier muren, met slechts dat beeldend raam op de buitenwereld? Hij zuipt, en hij vergeet. Elke nieuwe dag maakt zijn verleden moeilijker. Hij maakt zelfs schrijffouten ...
Hij is blij me te zien, maar zijn ingevallen gezicht vertelt me dat hij nog steeds amper eet. Ik zeg het hem nog maar eens: 'Paps ... Laat mama alsjeblief gaan.'

Thilly Ran - Winnaar

20 januari

Rillend stond ik te wachten bij de telefooncel. Het miezerde.
"Mevrouw, er woont een glimlach in uw buik". zei een jongetje, leunend tegen de telefooncel.
Ik keek hem getroffen aan. Ze hadden me in het ziekenhuis net verteld, wat er in mijn buik "woonde". Allesbehalve iets fijns.. Hij keek me strak aan en een glimlach gleed even over mijn gezicht.
"Zie je wel", riep hij vrolijk. Het is dertig jaar geleden en wat zou ik hem graag vertellen, dat de glimlach het heeft gewonnen in mijn buik. Maar ik weet niet wie dat jongetje was.

Maaike Van Der Stap - Kruis

21 januari 

Er staat een kruisje bij haar naam. Geen kruis dat impliceert dat ze het land der levenden heeft verlaten, maar een kruis zoals haar leraar die vroeger met rode pen zette naast wederom een verkeerd antwoord. Een kruis met harde lijnen, het papier kneuzend op de kruising, indicatief voor zijn teleurstelling. Zo voelde het althans.
Deze heeft ze zelf gezet. Haar kruising is in zicht, al jaren, maar de afslag heeft ze nooit genomen. Ze troost zich met het feit dat dit nog niet de eindtoets was, er is nog tijd. Ze slaat er maar een kruisje op.

Rom Molemaker - De dagelijkse dingen 

24 januari

'Beste reizigers: wegens werkzaamheden rijden er geen treinen maar bussen tussen Bovenkarspel-Grootebroek en Enkhuizen.'
Een man komt met de roltrap van perron 18 omhoog naar de stationshal. In de hal is een vrouw op weg naar perron 11.
Voor de kiosk kruisen hun wegen, een ondeelbaar ogenblik. Ze passen perfect bij elkaar, een betere match kun je niet verzinnen, alleen weten ze het niet. Hun oogcontact duurt ruim een seconde, dan lopen ze door. Hij naar het busstation, zij naar de intercity naar Rotterdam.
Een man duwt zijn karretje met schoonmaakmiddelen naar de toiletten.

Conny Hoogendoorn - BENAUWD

24 januari

‘Apotheek Zeezicht, met Jannie.
‘Van Dam hier … ik ben zo benauwd …’
‘Wat is uw geboortedatum?’
’28 maart …’
‘Van welk jaar, meneer van Dam?’
‘…’
‘Meneer van Dam?’
’1953 … zo benauwd.’
‘Steenstraat 37. Klopt dat?’
‘…’
‘Uw huisarts is nog dezelfde? Dat is onveranderd?’
‘…’
‘Meneer van Dam?’
‘Ja. Ik … andere pillen.’
‘Ik kijk het even na.’
‘…’
‘Ik zie het al. Uw gebruikelijke tabletten worden helaas niet meer vergoed, meneer van Dam.’
‘… ik …’
‘Maar deze werken hetzelfde, hoor.’
‘…’
‘Meneer van Dam?’
‘…’
‘Hallo?’
‘…’
‘Meneer van Dam, bent u daar nog?’
'...'