UKV's van de week: Inspiratie en Cultuur

Iedere week zetten wij vijf ultrakorte verhalen in de schijnwerpers. Wil jij ook een ultrakort verhaal schrijven? Doe mee in onze Facebookgroep.

Erik Uniken - Geveld

9 maart

Verderop hebben ze de prunussen gerooid. Niemand weet waarom en niemand begrijpt mijn droefenis. Dat ik al veertig jaar hun kronkelige winterskeletten bewonder én de lustige voorjaarskruinen, waar ik mijn moeder uitgelaten onderdoor rolde. Rose regens in april en, sinds verleden jaar, stiekeme bloesems in een vaasje naast mams kluisterbed. Dat ze toch nog verheugd die geuren kon opsnuiven en de broze bloemblaadjes strelen. Hoe vertel ik haar van de stompe stammen? Gelukkig heb ik ‘onze’ sierbomen nog op de foto. Moet ik die maar inlijsten. Of nee, ik heb ze verscheurd omdat ik dit jaar betere zou maken.

Wendy Sempels - Bevattelijk

8 maart

Het gevaar komt van de linkerflank. De bonkende tienervoeten op de trap voorspellen onheil. Vluchten kan niet met de slapende kat op mijn schoot. Ze komt wijdbeens voor me staan, handen in haar zij en ogen die vuur spuwen. ‘Alles oké?’ piep ik. De kat voelt de bui al hangen en kiest het hazenpad. ‘Verrader!’ sis ik hem achterna. ‘Mijn leven is kaulo rip! Margot skipt mij, ze wil liever flexen met een random noob. Ze gaan een nieuwe drip en patas shoppen. Mama, luister je wel, waarom zit je op je foon?’ ‘Momentje schat, even google translate inschakelen.’

Elka Le Mair - Minutieus

6 maart

Je gezicht weer gespannen. Van het gepelde ei stop je het vliesje in je mond. Je kijkt betrapt als je me ziet, herstelt, kirt: ‘Dit is gezond èn lekker, wist je dat?’ De open keuken geeft me gelegenheid je steels te bekijken, terwijl ik quasi geïnteresseerd de krant doorblader. Je laat de pannenlikker wrijven, boenen, likken tot de potten brandschoon ogen. Zuchtend wrijf je langs je ogen, stamp je met je voet. Nu de appel nog. Ik kijk niet meer hoe je uiterst geconcentreerd schilt, aarzelt, dan de bijna doorzichtige schilletjes toch naar binnen propt. Niets mag verloren gaan.

Elsbeth Boom - Inspiratie

Woorden rijgen aaneen, maar zinnen weigeren zich te vormen. Wat ze ook typt: het heeft geen body, het vloeit niet, slechts gepruttel in de marge. Haar vingers verstijven, steeds langzamer raken ze de toetsen. Zelfs treuren over verloren liefdes levert niet de verhalen die ze zoekt. Ze is haar inspiratie kwijt. Dan maar hoofd leegmaken, de kou in met de honden en het daarna opnieuw proberen. Ze heeft er zin in. Muts op, jas aan. In haar jaszak voelt ze slechts één handschoen. 'Appie!' Ja hoor, in zijn mand ligt haar gejatte handschoen. Naast de nat gesabbelde inspiratie!

Cecile Koops - Cultuur

8 maart

Zodra ze de drempel overstapt, geniet ze van de gedachte dat ze in deze omgeving bekenden kan tegenkomen. Ze zal doen alsof ze hier wekelijks over de vloer komt. Zij zullen haar een erudiete vrouw vinden, iemand die de moeite waard is om een vriendschap mee aan te knopen. In werkelijkheid komt ze noch in het museum noch in de concertzalen ooit iemand tegen die haar opmerkt. Als een plots leeggelopen ballon sjokt ze terug naar huis en voegt zich in de sleur van haar bestaan. De oersaaie bridgedrives, de conversaties die nooit sprankelen. Volgende maand misschien?