UKV's van de week in de schijnwerpers

In de groep Schrijven Magazine: Ultrakorte Verhalen dagen we schrijvers iedere dag uit om een ultrakort verhaal te schrijven: een heel verhaal in maximaal 99 woorden. Zowel voor beginnende als ervaren schrijvers is dit een fijne oefening om kort en krachtig een verhaal te kunnen vertellen. Iedere week zetten we er vijf in de spotlights als aanmoediging en waardering. Deze vijf vielen ons deze week op, vanwege hun originaliteit, verrassende wending, kwaliteit of spraakmakendheid.

(geen titel) - Hélène Willems

26 maart

Aha, dus zo gaat reïncarnatie in z’n werk. Opgevouwen lig ik in een donkere, warme, natte ruimte. Net op het moment dat ik mij verwonder dat ik mijn kleren nog aanheb, hoor ik in de verte een dreigend gegrom. Gevolgd door een doffe klap. Het gegrom heeft plaatsgemaakt voor jammerlijk gejank. Mijn ruimte krimpt ineen en het is stil. 
Veraf schreeuwt een man, mijn ruimte wordt heen en weer geslingerd en ineen geduwd. 
Ik wacht op mijn geboorte. Hierna gaat alles razendsnel; de ruimte splijt open, ik word eruit getrokken en sta oog in oog met de jager.

Piekfijn in orde - Lucy Neetens

28 maart 

Ze had haar mooiste kleren aan.
Nooit lakte ze haar nagels, maar vandaag waren ze gelakt.
Nooit stiftte ze haar lippen, maar nu glansden ze in een bescheiden roze kleur.
Nooit gebruikte ze rouge, maar deze dag konden haar in- en inwitte wangen wel een klein beetje kleur gebruiken. 
Haar grijze haren, die anders altijd aan alle kanten uit haar knot piekten, werden in toom gehouden door een flinke dosis haarlak en zeven, onzichtbaar ingebrachte, haarspeldjes.
‘Ziezo mevrouw Jansma, u ziet er piekfijn uit,’ zei de medewerkster van het mortuarium en knikte goedkeurend.

(geen titel) - Ria Streng

26 maart

Hij kan er niet in, woedend timmert hij op de deur, het stomme mens heeft de grendel erop gedaan. ‘Doe open, stom wijf, Christa! Doe open!’
Angstig staat ze achter de deur.
Even is het stil.
‘Schatje,’ roept hij dan, ‘Lieverd doe open alsjeblieft, Het spijt me zo. Lieverd!.’
Ze aarzelt, zal ze? …

De volgende morgen vindt haar moeder haar.

DUAAL VIRAAL - Robert van der Meulen 

27 maart

‘Laat me maar,’ zegt ze. 
‘…Vandaag ben ik niet zo blij. Dat wil zeggen; ik voel me bagger.’ Ik kijk naar haar en moet denken aan het zielige vogeltje dat vorige week tegen onze schuifpui is gevlogen. Zij zit er net zo verdwaasd bij.
‘Och toch, zal ik thee maken?,’ vraag ik. Empathie immers is een onmisbaar ingrediënt voor een geslaagd samenleven.
‘Graag muntthee,’ antwoordt ze in kleine terts. 
We drinken onze thee in serene stilte, af en toe onderbroken door duchtig niesgeweld. 
De nacht doet wonderen. Voor haar. 
‘…Vandaag ben ik niet zo blij,’ hoor ik mezelf zeggen.

Mevrouw D. - Remke Jansen

25 maart

Vorige week zei mevrouw D. dat haar broer altijd Donald Duck genoemd wordt omdat hij niet op Mickey Mouse lijkt. Ik heb geruime tijd geprobeerd te begrijpen wat ze zei, maar het is niet gelukt.
Vandaag vertelde ze me dat ze altijd spinazie bij nummer 173 in de brievenbus gooit. Toen ik vroeg waarom, zei ze dat nummer 173 erom vraagt met zo'n grote brievenbus. 'Bij zo'n joekel moet je met grof geschut komen en niet met doperwtjes.'
Ik raak in de war van mevrouw D. Ze kijkt altijd zó serieus, dat ik twijfel aan mijn verstand.