UKV's van de week: Het is stil in huis en Hopeloos

In de groep Schrijven Magazine: Ultrakorte Verhalen dagen we schrijvers iedere dag uit om een ultrakort verhaal te schrijven: een heel verhaal in maximaal 99 woorden. Zowel voor beginnende als ervaren schrijvers is dit een fijne oefening om kort en krachtig een verhaal te kunnen vertellen. Iedere week zetten we er vijf in de spotlights als aanmoediging en waardering. Deze vijf vielen ons deze week op, vanwege hun originaliteit, verrassende wending, kwaliteit of spraakmakendheid.

---

Mannetje en het vrouwtje - Anna Lascaris

3 juli

Toen het mannetje en het vrouwtje pas getrouwd waren, verwarmde het vrouwtje haar koude voeten aan de warme kuiten van het mannetje.
Enkele jaren later had het vrouwtje warme voeten en had ze de warme kuiten van het mannetje niet meer nodig.
Toen het vrouwtje in de overgang kwam, gooide ze de dekens van zich af en meed ze de warme kuiten van het mannetje.
Nu het mannetje en het vrouwtje bejaard zijn, heeft het vrouwtje het nog steeds warm en krijgt het mannetje het steeds kouder.
Het vrouwtje legt een extra deken over het mannetje.

Hopeloos - Suzanna Esther

5 juli

Van de vier overgebleven provincies Hiero, Daaro, Doem en Hoop verkies ik de laatste. In hoop zit verlangen, verheugen, perspectief, uitkijken naar en voorpret. Helaas vertoef ik al vier maanden in Hiero. Vanuit Hiero kan ik gerust naar Daaro, maar daar is het niet veel beter. Om in Daaro te komen, moet ik een mondkapje dragen en niet alles is toegankelijk. Stel dat ik in Daaro moet plassen? Mag dat überhaupt? Van wildplassen worden mijn schoenen en rokje nat. Dus blijf ik in Hiero. Naar Doem wil niemand. Daar lopen allemaal beren op de weg. Ik mis Hoop.

Het is stil in huis - Anna-Martine Banga

6 juli

In de verre verte piept de wasmachine dat hij klaar is, op de bank ligt ons hondje tevreden te snurken en twee vliegen, brommen in rondjes om me heen. Ze hebben de hele woonkamer tot hun beschikking, maar blijkbaar is mijn aanwezigheid groot vermaak.
Wanneer het piepen in de verte is gestopt, de hond het snurken even laat en de vliegen samen op mijn schouder rusten, tikt de klok de tijd door. Het is stil in huis.

CHINA GIRLS - Robert van der Meulen

7 juli

In de trein zit ik tegenover twee jonge vrouwen. Vanachter hun mondkapjes kwekken ze er lustig op los in klaterend Chinees. Misschien wel met een vet Twents accent, maar dat weet ik niet zeker want mijn Chinees is erbarmelijk.
Zo te zien is het een gezellig gesprek, ze schateren het uit.
Ik raak betoverd door hun taal en dan vooral ook door het non-verbale deel: iedere lacheruptie vindt een hoogtepunt in een handenklapje onder hun kin waarbij ze synchroon hun hoofd achterover slaan.
Chinees is een moeilijke taal. Maar vandaag versta ik het. Daar is geen woord Chinees bij.

Oud roest - Nel Goudriaan

7 juli

Door een kier wringt zich een streepje licht naar binnen. In deze benauwde ruimte heeft hij me opgesloten na een leven van trouwe dienst. Gebeukt en geblutst heeft hij mij. De glans is eraf. Mijn rug is krom geslagen.
Geen genade kende hij. Keer op keer ramde hij me op mijn kop. Bij de laatste slag ging het mis, hij schreeuwde en smeet me vloekend op de grond. Met zijn lompe voeten stampte hij op mijn lijf.
Nu ben ik onderdeel van een verzameling oud roest. Mij rest niets anders dan te wachten tot de dood me verlost.