UKV's van de week: Herrie en Uit volle borst

Iedere week zetten wij vijf ultrakorte verhalen in de schijnwerpers. Wil jij ook een ultrakort verhaal schrijven? Doe mee in onze Facebookgroep.

---

Marion Reeuwijk-Remmerswaal - Bezield

30 maart

De deur van de kast staat op een kier, zo’n brede streep, net iets donkerder dan de slaapkamer. Als kind zou ik bang zijn dat er spoken uit kwamen of boze geesten. Nu weet ik dat er alleen schoenen staan en twee planken vol fotoalbums. Boeken vol herinneringen uit de tijd dat we wandelden op steile paadjes, genietend van het uitzicht. De boeken gingen van hand tot hand als we vol bezieling ons avontuur vertelden op een verjaardag. Beneden wacht jouw rollator, in de kast het lege album voor de foto's van Nieuw-Zeeland.

Laura Weterings - Herrie

1 april

Mijn moeder zag dat ik een pauze nodig had en raadde me aan om samen met de hond een rondje om het nabijgelegen ven te lopen. De rustgevende zang van de vele vogels daar zou me kalmeren zei ze. 
Nou geen zang te horen en die rust werd overstemd door een takkeherrie. Een rooie kon geen moment zijn bek houden en even verderop werd er luidkeels terug gebleit. En alsof dat nog niet genoeg kabaal was werden ze ook nog eens bijgestaan door een merel en nog meer beesten die hun snavel opentrokken.
Snel vluchtte ik naar huis.

Corine Binnekamp - Uit volle borst

1 april

Van al mijn vriendinnen had ik de sterkste papa. Hij tilde mij met een armzwaai over zijn hoofd. Natuurlijk kon hij de flat met één pink optillen. Dat hij dat niet deed, was gewoon bescheidenheid. 
Ook zijn stemgeluid was krachtig. Met zingen had hij een donkere basstem. Hij zong graag in de kerk: bij het inzetten van de psalmen was zijn basstem tot aan de spreekstoel hoorbaar. Ik schaamde mij als mensen zich omdraaiden om te kijken wie daar zong.
Vandaag heb ik een zangworkshop. Ik zet volop in en glimlach als de mensen voor mij zich verschrikt omdraaien.

Marie-louise Hellemons - Bejaardenpret

2 april

Samen kijken ze naar de foto’s van hun oude huis.
‘Ik mis ons oude huis wel een beetje mama,’ zegt Lucas.
‘Weet ik lieverdje. Maar in ons oude huis hadden we niet genoeg plek voor je zusjes,’ legt mama uit. 
‘En nu wel?’
‘Nu wel lieverd. We hoeven nooit meer te verhuizen.’
‘Fijn! Dan blijf ik altijd bij je wonen.’
‘Zelfs als je helemaal groot bent?’
‘Ja. En als ik tachtig ben, gaan we samen naar het bejaardenhuis.’
‘Oei. Dan ben ik wel al een hele oude taart hoor.’
‘Geeft niet mama. Dan ben ik ook een oude sukkel.’

Elsbeth Boom - Liefde met puistjes

3 april

Ze kunnen niet ouder zijn dan zeventien. Op zijn kin is een begin te zien van een donzig blond baardje. Hij draait een shaggie en steekt dat nonchalant achter zijn oor en draait er nog één voor zijn huilende meisje. Hij heeft duidelijk meer levenservaring en probeert haar zo goed mogelijk te troosten.
Ik kan niet horen wat hij zegt, maar ze lacht. Ze legt haar hoofd op zijn schouder en hij slaat zijn arm om haar heen. Als hij haar daarna kust, antwoordt ze gretig.
Bij de volgende halte ga ik eruit. Ze hebben de wagon voor zichzelf.