UKV's van de week: Hein en Een oude vriend

Iedere week zetten wij vijf ultrakorte verhalen in de schijnwerpers. Wil jij ook een ultrakort verhaal schrijven? Doe mee in onze Facebookgroep.

---

Robert van der Meulen - HEIN 

23 juni

Hein heeft de leeftijd der sterken bereikt. Dus pak ik mijn fiets, koop een fles van zijn lievelingsfoezel en kom achterom.
Ik val met de neus in de boter: ‘Maar paps’, zegt dochterlief, ‘denk eens aan de voordelen. Je hoeft je niet langer druk te maken om het onderhoud van het huis, je woont met leeftijdsgenoten en doet leuke dingen samen...’
‘Leuke dingen? Met oud volk? Mij niet gezien. Ik ken ze, die bejaarden. Wachtend op de man met de zeis gaan ze dood. Ik heb een hekel aan wachten. En nog meer aan die magere naamgenoot van mij.’

Marloes Schel - Schim 

22 juni

Een paar weken geleden zag ik het voor het eerst, verscholen tussen de bomen. Ik dacht aan een hert, of een wild zwijn. Alles wat ik door mijn verrekijker zag was slechts een schim.
Ik zie het nu vaker. Mijn verrekijker heb ik niet meer nodig. Iedere keer is het dichterbij mijn huis. Het is geen dier, geen mens. Er gaat iets dreigends van uit, een schaduwfiguur dat langzaam nadert.
Ik kijk naar de boom aan de rand van mijn tuin.
Flarden nevel krullen om de stam. Twee rode, priemende ogen. Een koude windvlaag trekt langs me heen.

Marike van der Raadt - Een oude vriend 

21 juni

Ze zet de transistorradio aan. Geluid vult de ruimte en botst tegen de vergeelde keukenkastjes. Haar lijf reageert instinctief. De soeplepel valt terug in het sop als bekende klanken haar omarmen en meevoeren.
Ze laat de kopjes op de plank rinkelen en trapt de prullenbak opzij. De muren vallen weg en de oude vriend tilt haar op tot grote hoogte. Ze zingt uit volle borst mee en voelt hoe het nummer haar vult met met bakken herinneringen.
Vervuld opent ze haar ogen en ontwaart de kletsnatte theedoek aan het plafond.

Ria Streng - Opgesloten 

21 juni

Ze niest. Bloedheet buiten, maar ook binnen. Verplicht zit ze binnen. Alles is schoongemaakt en het is pas twee uur. Wat kan ze de rest van de dag doen?
Had ik maar een hondje, denkt ze, dan mocht ik wel naar buiten. Nu niks.
Zuchtend staat ze op; even een teiltje koud water halen, maar zelfs dat koud is lauw. Ze loopt met het teiltje van de keuken naar de kamer. Ze struikelt …
Huilend zakt ze op de grond. Gelaten staat ze even later op en pakt emmer en dweil.
Even iets te doen.

Trudy Pas - Hoogbegaafd? 

19 juni

‘Mannen mieren krijgen soms vleugels,’ vertelt mijn kleinzoon van bijna vijf, ‘en ik ken het boomblauwtje, het koolwitje en de dagpauwoogvlinder.’
Over het nieuwe schoolproject ‘Insecten’ hoor ik hem uit; hij kan mij meer leren over de rups, pop en vlinder dan ik hem. Als oma voel ik een supertrots - stiekem verdenk ik hem van hoogbegaafdheid - waar ik als juf me mateloos aan dit soort aanmatigende (groot-)ouders ergerde. Ik roep mezelf tot de orde en wil overgaan tot spelen met hem, als hij mij geruststelt met: ’Oma ik kan al tot 100 tellen als iedereen even meehelpt.’