UKV's van de week: Geheugensteuntje en Praten

Iedere week zetten wij vijf ultrakorte verhalen in de schijnwerpers. Wil jij ook een ultrakort verhaal schrijven? Doe mee in onze Facebookgroep.

---

Tessa te Loon- Geheugensteuntje

7 juni 2025
‘Wat is dat?’
‘Wat bedoel je?’
‘Dat touwtje.’ Hij knikt met zijn hoofd naar mijn linkerpols.
Verbaasd volg ik zijn blik. ‘Oh dat!’ roep ik enthousiast uit. ‘Dat is om je te helpen herinneren dat je iets moet doen. Zodat je het niet vergeet, snap je?’
‘Goh, wat slim.’
‘Ja, vond ik ook.’ Ik glunder van trots.
‘En wat moet je doen dan?’
‘O, euhm … Dat ben ik vergeten.’

Nathalie Lemaitre - Kennen jullie dat?

7 juni 2025
Kennen jullie dat
wanneer de wereld om je heen te luid is?
Kennen jullie dat
wanneer je eventjes op het toilet gaat zitten ook al moet je niet plassen?
Kennen jullie dat
wanneer je er je telefoon niet meeneemt om daar gewoon rust te vinden?
Kennen jullie dat
wanneer je zit te tellen of er echt wel honderd velletjes op een toiletrol zitten?
Kennen jullie dat?

Debbie Weerts - Gênant

8 juni 2025

De hitte was intens, dus we namen afscheid van de route du soleil en bonnefooiden het binnenland in, lavendelgeurige wind door ons haar. Na een tussenstop bij een ijsboerderijtje bleek de warmte onze deux-chevaux teveel geworden. Wachtend op de Franse wegenwacht origamiden we onszelf op de achterbank.
‘Gendarme! Sortez de la voiture!’, klonk het bars.
De hitte kon ons schaamrood niet verbergen. De man die ons gewekt had en onze eend weer aan de praat kreeg, kwam niet meer bij.
Een hilarisch verhaal dat iedere verjaardag kleurrijker wordt verteld. Gênant, volgens onze dochter, negen maanden jonger dan dit verhaal.

Laura van der Linde - Praatje

11 juni 2025
Van alle 231 dagen dat we met dezelfde bus reizen, heeft ze drie keer naast me gezeten. Na die derde keer had ik me voorgenomen om een praatje te maken als het weer gebeurde. Ik heb 1000 mogelijke zinnen en scenario’s afgespeeld dus toen ze naast me schoof, wist ik wat ik wilde zeggen. 
‘Hai.’ Een simpel begin, uiteindelijk beter dan hé of hallo, vond ik. ‘We delen vandaag weer een klein stukje wereldreis.’ Positief, een tikkeltje filosofisch, dacht ik.
Ze kijkt me aan. God, wat is ze mooi. Ze opent haar mond. ‘Wat mij betreft in stilte.’

Robert van der Meulen - VALLEN EN OPSTAAN

12 juni 2025
De voorlaatste keer dat we elkaar zagen zal zo’n tien jaar geleden zijn geweest. Daarna bloedde er iets dood. Toch, er hoefde geen contributie betaald te worden aan de verstreken tijd; onze hernieuwde ontmoeting was als vanouds vertrouwd en soepel als een Châteauneuf-du-Pape. Hij was opnieuw begonnen met leven zo vertelde hij. Zijn zakelijke puin was geruimd, zijn scheiding een feit, hij was gelukkiger dan ooit. Verder had hij een financieel mazzeltje gehad waardoor hij voor het eerst sinds lange tijd schuldenvrij was. Nu het goedmaken met zijn dochter nog.
Vallen is niet belangrijk. Hoe op te staan wel.