UKV's van de week: Fijn bewust en Eerste woensdag van de maand

Iedere week zetten wij vijf ultrakorte verhalen in de schijnwerpers. Wil jij ook een ultrakort verhaal schrijven? Doe mee in onze Facebookgroep.

---

Elka Le Mair - Het huis

21 februari 2025

Ingewikkeld was het, maar ook pijnlijk om het voortvarend aan te pakken. We keken weg. Zeiden tegen elkaar dat het toch ook de veilige haven was voor onze broer. We hadden gezien hoe het huis, ontworpen door papa, werd aangekleed. Hoe het grasveld onder zijn handen veranderde in een stuk natuur. Het werd de droomplek van onze jeugd.

Onze ouders zijn er allang niet meer. Nu onze broer een eigen plek gevonden heeft, is er geen excuus meer. Het huis moet leeg. Spullen gaan door onze handen. Steeds meer zie ik hoe de plek ontdaan wordt van zijn ziel.

Asko De Vries Robles - Tel je zegeningen

22 februari 2025
Ik ben even lang, als dat ik breed ben.
Geeft niets, helemaal niets.
‘Een kroket op poten,’ grapte ooit de grootste pestkop van de school.
Geeft niets, helemaal niets.
Ik tel dagelijks zowel mijn stappen, als zegeningen.
Zelfs al regent  het, dan nog zegent het.
Geef het beestje maar een naam.
‘Mijn zonnetje,’ zegt mijn lieve schat, tranen in haar ogen.
Zij telt wat mij betreft voor twee.
De grootste pestkop van de school tel ik niet meer mee.

Jup Goffin - In stilte schrei ik

22 februari 2025
Ik geef je het voordeel van de twijfel 
verpakt in cadeaupapier 
je neemt het aan
doch het interesseert je geen zier
Ik neem het profijt terug
doch besef 
dat ik in het nadeel ben
bij jou altijd al geweest
jij was nooit mijn grootste fan
Dan wijs je naar de deur
door ons ooit liefdevol 
binnengetreden door de jaren gegroeid
tot de Hellepoort van heden
Je ziet mijn rug strak 
mijn hoofd fier
mijn tranen niet
nimmer hier

Jorre Vanbaelen - Fijn bewust zijn

24 februari 2025
Sterren vallen, geheugens falen, alle dinosaurussen stierven nadat ze een wens mochten doen. Alle dinosaurussen en de meeste zoogdieren hadden geen idee, van al dat doodgaan toen. Niemands bewustzijn is zo belangrijk als het eigen, we kunnen erover filosoferen, resoneren, maar al zo voorkomend kan het ook wegkwijnen. Zo ook al wat met het mijne. We kunnen doen alsof er toch iets zou zijn, alsof het bewustzijn onaantastbaar zou zijn, en hersenen niet de zetel van het hele wezen zouden zijn, oh, wat een gein. Het leven eindigt met de dood, het zwiert de hersenpan uit. 't Is Godgekloot.

Elsbeth Boom - Eerste woensdag van de maand

25 februari 2025
Net scheen nog een waterig zonnetje op hun bankje. Nu is het grijs en vallen er dikke regendruppels. Ze slaat haar lange, leren jas dichter om hen heen.
De bomen houden de regen nauwelijks tegen. Het bankje, dat ze een jaar geleden alweer zo zorgvuldig hadden uitgekozen om de eenzaamheid, wordt steeds natter.
Ze blijven kussen, terwijl de druppels over hun gezichten glijden. Hun tongen proeven elkaar en regenwater. Haar jas beschermt hen tegen de buitenwereld. Niks doet er nog toe, alleen hun stiekeme naakte lichamen, dicht tegen elkaar. Gestolen momenten worden niet geraakt door regen.