UKV's van de week: Eerste afspraak en Anonieme fan

Iedere week zetten wij vijf ultrakorte verhalen in de schijnwerpers. Wil jij ook een ultrakort verhaal schrijven? Doe mee in onze Facebookgroep.

---

Elsbeth Boom - Eerste afspraak

20 januari

Wanneer ik aanbel, hoor ik voetstappen op de trap. Ze doet open met een brede lach.
‘Je bent vroeg. Kom je even boven?’ We lopen naar boven. ‘Ik ben al klaar, ik moet alleen nog handschoenen pakken.’
‘Ik kan je helaas geen koffie of thee aanbieden: mijn waterleiding is sinds vorige week bevroren. Gelukkig heb ik topburen: links is nu mijn toilet en rechts mijn douche. Hihi.’
Haar katten krijgen een dikke knuffel. ‘En ik slaap gewoon met alles aan.’
Ze trekt haar maillot op en haar handschoenen aan.
‘Gaan we?’
Ik kus haar stralende gezicht, mijn zwerfkatje.

Bob Faber - Pas de deux

21 januari

Wanneer het zaallicht dooft en het aanzwellende geluid van vallende druppels het geroezemoes van de toeschouwers doet verstommen, verrijzen op het podium -als vanuit het niets- acht dansers in een zacht strijklicht.

Het ensemble staat er als versteende pendanten, die elkaar niet kunnen bereiken. Tot een paukenslag het verstilde beeld doorbreekt.

In een spannende choreografie tarten ze de zwaartekracht, trekken elkaar aan, stoten af en vallen uiteen. Als de laatste twee in een betoverende pas-de-deux versmelten, dooft de volgspot langzaam uit en laat het blacklight alleen nog de spierwitte maillots oplichten, die als stalagmieten op de balletvloer verankerd staan.

Marion Reeuwijk-Remmerswaal - Rood pakje

21 januari

‘Breng jij even koekjes naar oma?’

Met het lampje aan op haar hoofdband, pakte Anne de route naar de heide. De muziek in haar oor volgde net niet het ritme van haar looppas. Op de grote, nu donkere vlakte schoot iets wits voorbij, daarna nog meer. De kudde schapen, die altijd lekker stond te grazen, was op hol geslagen. Ineens zag ze hen. Zwarte schaduwen grepen een angstige blater. Het geblaat overstemde de rap. Geschokt bleef ze staan. De roedel ging verder.

Ze vond het arme schaap in een plas bloed. Ze wilde helpen, het pakje koek viel erin.

Petra Bontje - Anonieme fan

22 januari

Negentig procent van het publiek is vrouw. Zouden ze hem net zo adoreren als zij? Haar vingers klemt ze om zijn vuistdikke roman. Naast vele aantekeningen heeft ze één vraag opgeschreven. Zodat hij haar ziet, misschien zelfs goedkeurend zal knikken en haar na afloop in de foyer zal aanspreken.

Met sonore stem beantwoordt hij de vragen tot zijn blik de hare vangt. Haar lippen lijken verlamd, haar stem gesmoord. Verhit buigt ze het hoofd, staart naar haar schoenen. In de stilte verglijdt haar moment. De microfoon passeert.

‘Ik denk dat ik hem maar eens schrijf,’ zucht ze.

Nancy Bastiaans - ‘Weight Watcher’

23 januari

Ellen staat voorover gebukt. Ze frommelt de stof van de maillot bij elkaar tot het gevouwen is als de balg van een accordeon en trekt door tot het gladgestreken is. Links gaat moeilijker. Ze herhaalt de exercitie eenzijdig totdat beide kanten weer gelijk zijn en komt overeind, veegt het zweet van haar voorhoofd en hervat totdat het elastiek tegen haar buik petst. Ze bekijkt zichzelf in de spiegel van de paskamer en rukt het gordijn open.

‘Kijk, Jo. Mooi hè?

Hij kijkt vluchtig op van zijn telefoonscherm. ‘Nee, echt niet en bovendien maakt het je nog dikker.’