UKV’s van de week: Echt en Weven

In de groep Schrijven Magazine: Ultrakorte Verhalen dagen we schrijvers iedere dag uit om een ultrakort verhaal te schrijven: een heel verhaal in maximaal 99 woorden. Zowel voor beginnende als ervaren schrijvers is dit een fijne oefening om kort en krachtig een verhaal te kunnen vertellen. Iedere week zetten we er vijf in de spotlights als aanmoediging en waardering. Deze vijf vielen ons deze week op, vanwege hun originaliteit, verrassende wending, kwaliteit of spraakmakendheid.

---

Echt (waar) – Ypie Bakker

8 oktober

Gebruik: Veelvuldig ingezet woord om de waarheid te benadrukken.
Bijwerkingen: Mits men zich aan de juiste dosis houdt, weinig tot geen.

Zelden; braken.

Soms; bij overmatig gebruik kan gewenning optreden.

Vaak; bij gelijktijdig gebruik met het woord ‘waar’ zal de betekenis veelal in kracht afnemen en klachten zoals ongeloof weer opvlammen .

Hoe in te nemen:

Buig bij het slikken van het woord het hoofd naar achteren, leg het woord op de tong en slik door met een slok water, bij neiging tot kokhalzen mag het fijngekauwd worden, het woord kan een bittere nasmaak geven, dit is normaal.

In en uit de echt getreden – Levina Levja

7 oktober

Wat ik er allemaal niet uitkraamde, ik kon me niet meer inhouden. Jouw vlucht, terwijl ik je altijd vrij liet.
Als ik eenmaal aan het schrijven ben, vergeet ik ook alles om me heen.
Tot voor kort vertelde je me alles. Niet dat ik alles voor zoete koek slikte, echter we hadden getekend voor echt in oprechtheid.
Ineens keek je me niet meer recht aan, je praatte, je rook anders. Je was afwezig, zelfs als je bij me was.
Achteraf denk ik, wiens uitbraak is dit geweest. Als liefde niet vrijgevig is, ben je dan ook niet een gevangene?

Weven – Robert van der Meulen

6 oktober

Door het ochtendraam zie ik een spin. Ze weeft in ijl oktoberlicht. Zilverdruppels kleven aan haar verse web.
Het is haar tijd. En ook de mijne, want ik moet iets waar ik geen zin in heb. Maar tegenzin is een zinloos tijdverdrijf dus herpak ik mij en stap op mijn fiets.
De eerste pedaalslagen doen wonderen. Ik adem zin-gevende, pittige herfstlucht, ik weef zilverwolkjes voor mijn mond, ik mág iets waar ik zin in heb.
De buurman van even verderop sjokt naar zijn auto. Ik groet hem. Hij hoort mij niet.
Ik gun hem een spin in ijl oktoberlicht.

Echt! – Daan Bos

5 oktober

‘Moet jij niets schrijven? Over echte dingen of zoiets.’
‘Naah, ik moed bakkie bakkie doen, sjocolademudcake, voor n e bruiloft.’
‘O, echt waar joh?’
‘Mja, bessst veul werk, sjocola in sjtukkies tsjoppe, eitjus klutse, cakemjeel, sjellufrijsssend bakmjeel, bakpoe-poe-poeder en baksjodaha.’
‘Sodeju, je hebt er wel lol in heh?’
‘Haa jij weet ut, er gaat nog meerrrin, brrruinu sjuikurrr.’
‘Enne dat dan?’
‘Bierrrrr, ja heul, heul, heul veul bierrrrr, Guinnesss Ssstout.’
‘In de cake toch zeker?’
‘Nie sjo heul veul, maar ik hád wel veulsteveul, lekkur sjpuloor!’
‘Lekker dan, dat wordt een moddercake denk ik.’
‘Neujoor, sjukkulaademudcake med éggggte boturrr.’

Een heldere dag – Remke Jansen

4 oktober

Het is een heldere dag. De zon schijnt uitbundig, waardoor op het bospad een schilderachtig strooisel aan lichtjes te zien is.
Het dubieuze koppel, mevrouw Hick en mevrouw Schatgraverseilandjes, rent rondjes om de theekoepel.
Tim stoot Tom, die naast hem op een boomstam zit, aan. 'Daar heb je Hick en Schatgraverseilandjes,' fluistert hij. Hij kijkt naar zijn voeten.
Tom zegt: 'Waarom fluister je?'
'Omdat het een dubieus koppel is,' fluistert Tim terug.
'Hoezo?' vraagt Tom. 'Waarom zijn ze dubieus?'
Tim haalt zijn schouders op. 'Dat weet ik niet,' zegt hij. 'Dat staat in de derde zin van dit verhaal.