UKV's van de week: Doos en Verwachte aankomsttijd

Iedere week zetten wij vijf ultrakorte verhalen in de schijnwerpers. Wil jij ook een ultrakort verhaal schrijven? Doe mee in onze Facebookgroep.

---

Asko De Vries Robles - DE STRIJDER

28 juni

‘Een verloren strijd,’ galmt de stem van de uitvaartondernemer door de zaal. Zijn ietwat zijige stemgeluid belooft niet veel goeds.
‘We zullen hem in onze herinnering koesteren,’ zanikt hij verder. Mijn maaginhoud komt naar boven.
Een echte zijden zakdoek rukker zou mijn vader zelf hebben gezegd. Geen enkele strijd beschouwde hij als verloren. Zelfs Magere Hein stampte hij naar eigen zeggen op zijn bek.
Pap was voor de duvel niet bang.
Ik herinner mij zijn woorden als nooit tevoren;
‘Wat je ook doet, geef nooit op.’
Zijn laatste woorden indachtig zet ik mijn schouders onder zijn kist.

Lieve Frederix - Doos

29 juni

Door de grootte van de doos had ik gedacht dat mijn nieuwe grasmachine er in zijn geheel zou uitkomen. Helaas, er was monteerwerk aan en dat ging niet vanzelf. De handleiding op een A4’tje hielp niet echt. Drie luidruchtige koters evenmin. Hun voortdurende gejengel en geplaag werd onderbroken door mijn gegrommel. Het klonk van ‘Rustig’ tot ‘Laat je broer los!’ en eindigde met ‘Zwijg en kruip in die doos tot mama klaar is!’

Ik heb hen niet meer gehoord. Er werd overlegd, geknutseld en geverfd. De doos transformeerde de volgende dagen tot vakantiehuis, hondenhok, of kasteel. Superspeelgoed, zo’n doos.

Elsbeth Boom - One small step for a man, one giant leap for mankind

29 juni

Hij geniet even in alle rust van het uitzicht. Hij staat hier echt! Als kind droomde hij hier al van en nu is het zover. Hij is dan misschien niet de eerste, maar hij zet zijn voetstappen in de sporen van giganten. One small step, denkt hij.
Aan het werk, hij komt hier niet voor overpeinzingen maar om onderzoek te doen.
‘Arthur, kom je? Eten!’
‘Ik kan niet, zit op de maan.’
‘We eten spaghetti, daar houden astronauten toch van?’
Dat laat hij zich geen twee keer zeggen.
‘Eet smakelijk allemaal. Arthur, helm van tafel.’

Bob Faber - Wasstraat

1 juli

Met kleine gebaren loodst de man van de pas geopende autowasstraat hem op de geleiderail. Een gratis wasbeurt met virtuele sensatie had er in het huis-aan-huisblad gestaan.

Al snel daalt een dikke schuimlaag op zijn Audi-SQ6 neer. 3D-beelden van een sexy meidengroep verschijnen op zijn voorruit; rockmuziek overstemt het geluid van de roterende borstels.

Wanneer het schuim is weggespoeld, ziet hij tot zijn schrik dat staalborstels de lak van zijn bolide hebben weggeschuurd. Tegelijkertijd dondert de drooginstallatie met geweld op de motorkap.

In één klap ontwaakt hij uit zijn nachtmerrie en voelt dat zijn grootste bezit naast hem ligt.

Henri Pols - VERWACHTE AANKOMSTTIJD

2 juli

Akoestiek onder hoge overkapping, omroepberichten, het binnenrijden en vertrekken van treinen, de glans en kleur van gietijzeren zuilen, gewelfbalken en ornamenten. Hier arriveert Helga, vanmiddag, hoe loopt zij door de hal, hoe beweegt haar lichaam; misschien staat zij even stil, zij heft haar onderarmen op en trekt met haar linker hand haar rechter handschoen wat aan, aan de rand ervan, beweegt haar vingers snel en loopt door. En alles aan haar is hier, in deze hal, vreemd vertederend, kwetsbaar; haar stap, haar oogopslag, bewegingen, klanken, gedachten, verleden, haar heden. Ik weet niet, wie ik hier straks ontmoet.