UKV's van de week: Doek en Engel des doods

Iedere week zetten wij vijf ultrakorte verhalen in de schijnwerpers. Wil jij ook een ultrakort verhaal schrijven? Doe mee in onze Facebookgroep.  

---

Robert Beernink - Doek

25 november

Niet zo lang geleden, was ze het stralende middelpunt van elk gezelschap waarin ze zich bevond. Nu, even meedogenloos als onstuitbaar van binnenuit opgegeten, zit ze regelmatig voor het raam, kijkt naar buiten en groet vriendelijk voorbijgangers. Zo is ze.

Steun en toeverlaat is haar partner. Wat een held! Samen even de vertrouwde familie opzoeken, een paar dagen de bergen in voor rust, naar het ziekenhuis voor behandeling of de zoveelste slechte boodschap.

De huisarts parkeert, hij komt vandaag bij haar. Met een gezicht dat opluchting verraadt, schuift ze de overgordijnen dicht. Nog even, en de lichten zullen doven.

Aaltje VanWieringen - Nog niet klaar

29 november

Buiten mijn raam klapwiekt een bleke schim. Ik hoor het geluid en zie er iets van veren achteraan flapperen. In een groot wit gezicht steekt een forse neus en een mond die een banaan overdwars kan opeten. De ogen, flikkerend van spotzucht zijn op mij gericht. Het is de engel des doods. ’Hé schiet ’s op!’ roep ik kwaad. ’Je houdt me van mijn werk af!’ ‘O, krijg ik als antwoord, ’ben je nou nog niet klaar met die flauwekul die je schrijft?’ ‘Nee,’ snauw ik, ’zoveel tijd heb ik niet. Het moet af!’ Hij salueert; roept: ’Nog eventjes!’

Rom Molemakeer - Vanuit zijn skybox 

29 november

Sommigen weten het al, voelen het aankomen. Ze vertragen hun passen. Anderen krijgen opeens haast. De tijd raakt op en waar is mijn bucketlist?

Maar er zijn ook heel veel mensen die onbezorgd hun gang gaan: kinderen, joggers, Black-Fridayslaven, demonstranten, vuurwerkfanaten, jong getrouwden, gezonde pensionado's. Wie doet hen wat? Alles gaat door, altijd maar door.

Vanuit zijn skybox leunt het onvermijdelijke glimlachend achterover in zijn anti-stressfauteuil, nipt van zijn rode wijn, kijkt aandachtig toe, wacht rustig af.

Hij heeft de tijd, de Engel des Doods.

Wilfred van Breda - Engel des doods

29 november

Marjanne loopt langs met de wasmand als ze de stem van haar dochtertje hoort.

'Met wie praat je, liefje? '

Ze opent de deur en kijkt de kamer rond.

'Ik praat met mijn vriendje, 'antwoord Lisa nukkig.

Marjanne bukt zich naast haar.'Ik zie niemand, schat. '

'Als jij praat met God zie je hem toch ook niet. '

Stomverbaasd staat Marjanne op.'Maar...wat zegt hij dan. '

'Dat ik een engel ben...en dat ik je dood moet maken. '

Marjanne springt op, draait om en struikelt over de wasmand.

Een gil besterft op haar lippen als ze de trap afvalt.

Andrea Bos - Engel des doods.

1 december

‘Michelle, wat ben ik blij jou te zien, maar je hield toch niet van boswandelingen? Je ziet er stralend uit, een stuk beter dan toen ik jou opgezocht heb in het ziekenhuis. Alweer vier maanden geleden. Vlak voordat Jan en ik onze dochter gingen helpen op Aruba. Ik had nog willen bellen maar, druk, druk, druk. Sinds wanneer ben je uit het ziekenhuis?'

‘Ongeveer drieeneenhalve maand . Het gaat goed, ik heb een nieuwe baan, net de training afgerond.’

‘Geweldig, eindelijk gelukt. Wat voor werk doe je nu?’

‘Engel des doods en jij bent mijn eerste klant.’