UKV's van de week: De schrijfster en Momentum

Iedere week zetten wij vijf ultrakorte verhalen in de schijnwerpers. Wil jij ook een ultrakort verhaal schrijven? Doe mee in onze Facebookgroep.

---

Trudy Pas - De schrijfster

28 maart

Hoewel van zichzelf bewust, rustig afwachtend, heeft ze die aarzeling voortdurend in haar ogen staan, geen gelaatstrek die verraadt wat in haar omgaat, alleen die heen en weergang van ogen voor ze je aankijkt met enige argwaan, met ernst vooral. ‘Hoe mijn jeugd was, vraag je?’ Dan zwijgt ze te lang. ‘Lees mijn verhalen maar.’
Die ken ik maar al te goed, vol zorgvuldig gekozen woorden als kogelgaten raak, schroeiplekken achterlatend. Haar schrijven is om te onthullen, te erkennen, te verdiepen, te verfraaien, maar vooral om te verbloemen wat onzegbaar is.
‘Het was er.’

Laura Weterings - Impact

28 maart 

Het was als een uitbarsting van een slapende vulkaan. Zo intens voelden de woorden die uit haar potlood kwamen stromen, uit het diepst van de vuurspuwende berg. Ze schreef de hele nacht door. 
Toen ze de tekst een dag later doorlas, besefte ze wat een ontiegelijke weerslag die op alle betrokkenen zou hebben. En op haarzelf. Ze zou voor een onherkenbaar pseudoniem kunnen kiezen, maar dat zou laf zijn. Te makkelijk. Dit was te belangrijk en er was geen reden om zich te verstoppen. 
Voor iemand de kracht van haar woorden kon lezen had haar gum ze weggeveegd.

Luc Vos - Vooruitgang

29 maart 

‘Eindelijk.’
Met bijna trillende vingers ging ik door de bak, vol met nieuwe, vaak in extra beschermhoezen gestoken platen. Ik voelde opwinding als ik thuiskwam en het meestal zwarte, soms gekleurde en in grillige vormen geschapen vinyl op de draaitafel legde. De binnenhoes werd grondig bestudeerd, teksten gelezen, maar vooral op zoek naar kleine weetjes of nieuwe dingen over de artiest. De plaat omdraaien en het stof er met een borstel afhalen, was een bijna heilig ritueel. Netjes in de kast, op volgorde, als het gaatje was bereikt.
De Spotifyshuffle draait rustig door. ‘Welk nummer hoorde ik ook alweer?’

Henri Pols - MOMENTUM

2 april

In de paar stappen naar het spreekgestoelte tonen zich haar vroegste stemmingen, het schuiven van vingers langs elastische randen, het instappen in een schoen, het strekken van een been, het kantelen van een voet en instemming, een terzijde geschoven voornemen, plotselinge herinneringen aan tuinen en geuren en aaitjes voor Hannie, verandering in lichaamstemperatuur na één crackertje, een oplaaiende trek in snoep en seks en alles wat zij zegt en de kleine letters van haar handschrift - en mij bekruipt een verlammende leegte en stil vloek ik en ik wil iets aan scherven smijten en schaden tot bloedens toe.

Robert van der Meulen - KOFFIE VERKEERD

2 april

Dat het definitieve einde van de jeugd ingeluid wordt met klein malheur, weet ik. En, dat daar soms iets aan gedaan kan worden reken ik tot de zegeningen van de moderne tijd. Dus stond ik in het voorgeborchte van een oogkliniek. De assistente had zojuist mijn ogen gedruppeld waardoor ik wazig zag. Ik moest wachten en dronk koffie. Na tien minuten werd ik teruggeroepen door een vriendelijke stem. Deze vroeg of ik nog iets zien kon. ‘Weinig, meneer,’ antwoordde ik naar waarheid.

‘Ik geloof u direct,’ antwoordde de stem, ‘ik ben al 38 jaar tot volle tevredenheid een meisje.’