UKV’s van de week: De kerstman en Piek

Iedere week zetten wij vijf ultrakorte verhalen in de schijnwerpers. Wil jij ook een ultrakort verhaal schrijven? Doe mee in onze Facebookgroep.

---

Andrea Bos – De Kerstman

12 december

Hallo allemaal. Ik ben Nick en gebruik even het account van Andrea. Ze heeft straf omdat zij telkens op haar mobieltje zit in plaats van de rendieren te borstelen, stallen schoon te vegen, water en voer bij te vullen en nog de allerlaatste cadeaus in te pakken. Klaagt telkens dat ze het koud heeft. Ja, wie niets doet wordt ook niet warm. Het was een slim idee van Sinterklaas om haar bij mij te droppen, kan ze mooi meehelpen want het is piektijd hier. Als ze vanaf nu d'r best gaat doen zal ik haar met Kerst thuis afzetten.

Nel Goudriaan – De schrijver en zijn twee muzen

13 december

Wanhopig smeet de schrijver een prop papier in de prullenbak.
Voor hem stond een bokaal goudgele whisky, een geschenk van zijn muzen. Hij nipte aan zijn glas; inspiratie bleef uit.
De blondharige muze sprak met zoetgevooisde stem: ‘Schrijf over passie en verlangen. Laat de lezer voelen hoe het is om verliefd te zijn.’
De roodharige muze fluisterde in zijn oor: ‘Schrijf over onzekerheid en twijfel. Laat de lezer zien hoe het is om te vechten voor wat je liefhebt.’
Tot diep in de nacht schreef hij. Moeiteloos vloeiden de woorden uit zijn pen en vormden een wonderschoon verhaal.

Erik van der Velden – Antons piek

14 december

Het moment dat Anton een piek vond, zou meteen het laatste hoogtepunt zijn in zijn leven. Hij lag voor hem op straat. Roerloos, uitgestrekt en platgewalst. Anton forceerde een glimlach. Het leven stond op zijn kop voor hem. Terwijl het gevoel uit zijn logge lijf sijpelde, strekte hij zijn arm uit naar de munt. Maar in plaats van hem te grijpen, tikte hij hem onbedoeld verder weg. ‘Het begin van mijn kapitaal!’ jammerde hij. Zijn lang en gelukkig leven kon hij op zijn buik schrijven. Als daar geen bandensporen op stonden van de jeep die hem zojuist had overreden.

Laura Weterings – Piek

14 december

Het kostte me veel energie, maar het negenennegentig woorden tellende verhaal waarvoor ik dagen wakker had gelegen piekte ver boven mijn kunnen uit. Nog nooit eerder was ik zo trots geweest op het resultaat. Hopende om een keer op het begeerde lijstje terecht te komen wachtte ik ongeduldig op het verlossende bericht van Mechtilde.
Dit keer kwamen alle vijf de winnende verhalen van ene A.I. Ik had geen idee wie deze meesterschrijver die blijkbaar anoniem wilde blijven was, maar wat een monsterscore. Ik drukte met mijn cursor op de prullenbak en vol verwachting dook ik in zijn roerende verhalen.

Stella Matula – Pieken

14 december

De wc-deur verpest mijn entrance doordat deze, geopend, de voordeur blokkeert. Na veel vloeken, duwen en trekken lukt het me binnen te komen.
“Godnondeju, schele reservebelg! Kunde gij voort ’n dieje deur dichtdoen agge klaar ben mee schijte! Dat heeft twee voordelen: Het meurt niet in het hele huis en ik kan gewoon naar binnen!”
“Hallo, moeders. Lekker gewerkt?”
Als ik de piepers afgiet terwijl de slavinken zwartkleuren gaat de bel.
Vanuit het donker doemt een bebaarde medeburger op.
“Hey,” bast hij, terwijl hij een wijsvinger dreigend naar mijn buik stuurt. “Je sleutels zitten nog in het slot.”