UKV's van de week: Afgezaagd en Lotgevallen

Iedere week zetten wij vijf ultrakorte verhalen in de schijnwerpers. Wil jij ook een ultrakort verhaal schrijven? Doe mee in onze Facebookgroep.  

---

Aaltje VanWieringen - Lotgevallen

3 januari 

Poppelot heeft een hoofd van aardewerk. Haar handjes en voetjes zijn er ook van gemaakt, de rest is van knuffelstof. De oogjes kunnen open en dicht. Lot is gevallen in de tweede wereldoorlog. Ze verbrandt tegelijk met alle huizen van de straat. Het gemis…

Oorlog lijkt lang geleden. Is dat zo? Oorlogen van vandaag tellen niet. Dat zijn andermans sores. Behalve voor kinderen waarop het lot gevallen is. Zij zijn gevlucht onder een spervuur van bommen en bloed. Kinderen die niets hebben, mogen, of kunnen. Behalve verrekken in een tent. Zie ze staan met hun Lot in de armen.

Jup Goffin - Lotgevallen

3 januari

‘John, wat ben jij van plan idioot, kom van die reling af, onmiddellijk!’

‘Nee Babs, ik moet er achteraan duiken.’

‘Waar achteraan?’

‘Het lot, er is een lot gevallen.’

‘Een lot? Van de Staatsloterij of zo?’

‘Nee Babs, van Harry. Misschien is het wel het winnende lot. Kijk daar drijft het. Om Harry te steunen in deze barre tijden heb ik loten bij hem gekocht.’

‘Welke prijs is het waard om in dat koude water te duiken en strontziek te worden?’

‘Een week lang gratis ballen, Babs.’

‘Gratis wat? Debiel!’

‘Wat doe je nu Babs, niet duwen!’

Luc Vos - De lotgevallen van...

4 januari

Mijn ogen sperren wijdopen, de ratelende pellicule vertoont vlekken als ze haar wazige beelden op mijn netvlies brandt.

Een gefaald huwelijk rolt voorbij, en nog één. Gekwetste vrouwen, huilende kinderen, roepende schoonouders. Lachende advocaten. De herinneringen scheuren stukken uit mijn hart, de wonden rijten huilend weer open.

Een steil opgaande carrière, een wonderkind, een voorbeeld voor de zakenwereld. Voor heel even. Het kaartenhuisje stortte in elkaar. De beloftes smolten weg.

Mijn memoires zouden alles rechtzetten. Ze zoeken lezers.

‘De lotgevallen van een gefaalde man,’ leest de aftiteling van mijn leven.

‘Geen kaskraker,’ fluistert Sint-Pieter. 'Maar kom maar binnen.'

Cecile Koops - Lotgevallen

5 januari

Fluisterend zweven onze stemmen over de overloop. Mijn broer en ik liggen in onze kamers en vertellen elkaar gefingeerde lotgevallen, met als hoofdpersonen de helden uit onze jeugd-detectives. Frank en Joe Hardy met hun vriend Chet. Vaak figureerde er een obsceen vloekende man in, die met een zijdelings lachje naar de schurk keek. Het gekraak van de vloer onderaan de trap verraadde dat onze ouders graag meeluisterden.

Terwijl ik de herinnering onder de stoflaag van onze geschiedenis wegtrek, zou ik terug willen naar dat moment, na veertig jaar ben ik bijna vergeten hoe mijn broers stem klonk.

Laura van der Linde - Afgezaagd, de lotgevallen van Peter Selie

5 januari

Het overkomt hem telkens weer. Precies op het moment dat hij rustig in de tuin staat en tevreden denkt ‘ja, ik voel me goed’, wordt hij bij de enkels afgezaagd. Meedogenloos. Sans rancune. Hij heeft eens getracht om níet op te bloeien. Om gewoon maar eens het hoofd te laten hangen. Maar ook toen liep alles uiteindelijk in de soep. Letterlijk. À la lettre.

Maar nu heeft Peter Selie een officieel verzoek ingediend bij het Instituut van Flora en Fauna om zijn naam te wijzigen. Na akkoord zal hij de trotse drager zijn van de naam: Ko Riander.