UKV's van de week: 34° en Ziel

Iedere week zetten wij vijf ultrakorte verhalen in de schijnwerpers. Wil jij ook een ultrakort verhaal schrijven? Doe mee in onze Facebookgroep. 

---

Daan Bos - 34°  

10 juli

De droge kleigrond knispert. De blaadjes van de jonge boompjes in de verte doen hetzelfde maar op een andere toonhoogte. Zittend op een plakkerige campingstoel luister ik ernaar. Volgens mij zijn de vogels gesmolten, ik hoor ze in ieder geval niet meer. Wel krekels. 
Er zoemen zo'n honderd zweefvliegjes om mijn hoofd. Ik probeer ze te tellen maar zodra je beweegt gaan ze allemaal tien centimeter verderop hangen. Precies vissen. Drieëntachtig, vierentachtig ...
Boven de knisperende grond golven hitterimpels. Vijfentachtig. Een zweetdruppel vloeit mijn oog in. De zweefvliegjes verplaatsen zich in de zilte golf. 
Opnieuw. Eén, twee ...

Jup Goffin - De harteloze ziel

12 juli

‘Hé, kijk een beetje uit, je trapt bijna op de ziel.’
‘Watte?’
‘De ziel. Dat ding volgt me overal en hij is niet eens van mij.’
‘Hoe kom je er dan aan?’
‘Gewonnen met een wedstrijd zieltjeswinnen.’
‘Mag ik ‘m van je overnemen?’
‘Hoezo?’
‘Mijn ex is er niet alleen vandoor gegaan met mijn spullen, maar heeft ook mijn ziel gestolen. Ik kan er niet eens meer mee onder mijn armen lopen.’
‘Nou, wat denk je ziel?’
‘Ben je belazerd. Je denkt toch niet dat ik bij zo’n zielenpiet onder z’n stinkende oksels wil hangen, gadverdamme. Geen denken aan!’

Cecile Koops - Ziel

12 juli ’21

Hij bereikt het eindpunt van de stilte eerder dan de dood.
‘Ben je je tong verloren?’ vraagt zijn omgeving. Moedeloos haalt hij zijn schouders op, heeft niet langer zin in geleuter, oeverloos gekwaak, wil niet in de kudde mee blaten.
Het onvermogen van zijn vrienden om een dissonant aan te horen, trapt hem op de ziel.
Hij conformeert zich niet langer aan de abjecte werkelijkheid, heeft genoeg aan dialogen met zichzelf. Hij wikt en weegt en laat zijn ziel in stilte spreken.

Trudy Pas - Ziel

13 juli

Wat is dat? vroeg ik mij als klein kind al af. ‘Bij de dood verlaat het lichaam ons, maar je ziel vaart ten hemel,’ zei de pastoor. Ik kauwde erop, op die ziel. Ik moest er ook eentje hebben en ik staarde naar mijn navel, als een goeie plek om je in te verbergen.
Op een dag tekende de kleuterklaszuster een rondje op het bord, zó wit mogelijk, met haar krijtje. ‘Je ziel,’ zei ze. Eindelijk! Met de bordenwisser maakte ze zwarte vlekjes, ‘en zo ziet hij eruit als je hebt gezondigd!’
Nieuw probleem: wat is een zonde?

Elka Le Mair - Ziel

13 juli

Hier moet het zijn. Haar maag een klomp belt ze aan. 
‘Ja …?’ vraagt de man onverwacht vriendelijk.
‘Ik wil mijn ziel verkopen,’ fluistert ze.
‘Lieverdje … dat willen er zoveel. De prijzen kelderen, een ziel is niets meer waard.’ Zijn pupillen vernauwen tot streepjes, een gespleten tong likt zijn lippen. 
‘Deze hel op aarde … ik kán niet meer ...’
Een duivelse grijns ontsiert zijn gelaat.
‘Geen gesust geweten, geen rijkdom, geen oeverloze seks. Geef me je ziel, je zult droomloos slapen. Meer kan ik niet doen.’ 
Zijn kakelende lach klinkt haar als muziek in de oren.