Afbeelding

RDNE Stock project via Pexels
RDNE Stock project via Pexels
Iedere week zetten wij vijf ultrakorte verhalen in de schijnwerpers. Wil jij ook een ultrakort verhaal schrijven? Doe mee in onze Facebookgroep.
31 mei 2025
Het contract van mijn jongste broers graf loopt af, hij ligt er al twintig jaar en mijn oudste broer en ik zijn de overgebleven erven die moeten beslissen wat te doen. We hechten geen van beiden waarde aan voortzetting, of alsnog cremeren. De zuinigheid van mijn oudste broer noopt vooral tot ruimen, voel ik.
‘Er is nog wel een mooie steen,’ merkt hij voorzichtig op, stuurt een foto van de paars-groene kei met het grafschrift in metalen letters.
‘Neem jij die!‘ adviseer ik enthousiast, ‘Je hoeft alleen de voornaam te veranderen en de data; werkt sterk, een gerecyclede zerk!’
31 mei 2025
Gehaast loopt de vrouw door het drukke station. Af en toe blijft ze staan, kijkt omhoog, schudt haar hoofd en loopt weer verder. Ze schiet van links naar rechts, snijdt reizigers die enkel hun mobieltje zien de pas af, ontwijkt maar net enkele valpartijen, maar ze blijft gaan.
Tot twee bewakingsagenten haar opmerken, haar korte tijd observeren terwijl ze kris kras blijft doorgaan en haar dan tot stilstand brengen.
‘Zoekt u iets mevrouw?’
Met heldere ogen kijkt ze op. ‘Ja, u toch ook.’
‘Eh, misschien, maar wat zoekt u?’
‘Mijn plek in deze wereld. Heeft u ze al gevonden?’
1 juni 2025
'Ik ben niet van juli maar van jullie,' zeg ik tegen mijn moeder.
Ze schudt haar hoofd.
'Niet doen, mam. Straks zit je met je hoofd in de handen. Als je ouder wordt, worden je spieren slapper en kunnen ze hun taak weleens vergeten.'
'Zolang ik sport, zal dat niet gebeuren.'
'Spieren kunnen scheuren tijdens het sporten. Voorbeelden genoeg.'
'Wat probeer je me eigenlijk duidelijk te maken?'
'Eh, daar moet ik even over nadenken.'
'Je begint steeds meer op je vader te lijken.'
'Vind je dat niet leuk?'
'Nee.'
'Dan had je mij met iemand anders moeten maken.'
3 juni 2025
Op een dag merkte ik iets anders aan je. Het ging van kwaad tot erger, alsof het duister van de wereld in je was getrokken. Ik vocht er tegen, wilde je weer terug zoals je was. Geen middel liet ik onbeproefd. Even dacht ik dat ik had gewonnen. Even, want daar begon het weer, van voor af aan. Ik slikte bittere pillen tegen beter weten in. Vanmorgen zag ik weer die aanblik van jouw verdorvenheid. Ik ga niet meer vechten. Ik ben over de schaamte heen. Ik heb er vrede mee. Nagellak erop en gesloten zomerschoenen.
3 juni 2025
Soms wil ik weer kind zijn.
Lekker op een druilerige middag mama’s groente soep ruiken.
Met pantoffels aan een treinbaan bouwen terwijl moeders iets zit te brabbelen tegen iets waar ik niks van weet.
De regen buiten zien en binnen horen, aan tafel zitten met wat ranja. De kat die om mijn voetje cirkelt. De soep die wordt opgediend en papa die nat geregend binnenkomt, de kou van buiten naar binnen meenemend, maar vooral zijn blije gezicht als hij mij ziet.
Soms wil ik weer kind zijn.
Abonnees profiteren van extra voordelen.
Door ervaren, professionele redacteuren. Goed én betaalbaar!
Meld je aan voor de Schrijven Nieuwsbrief.
Elk nummer een nieuw schrijfthema.
55% korting voor abonnees van Schrijven Magazine!