Tien keer een vrouwelijke Nobelprijswinnaar (6)

Tien weken lang zullen wij op woensdag een vrouwelijke Nobelprijswinnaar uitlichten. Allen uit de categorie Literatuur. Deze week: Nadine Gordimer, winnaar van 1991.

Achtergrond

Gordimer groeide op binnen het beschermde milieu van de blanke Zuid-Afrikaanse minderheid. Haar vader was een Joodse juwelier afkomstig uit Litouwen, haar moeder was een Engelse. Gordimer werd niet joods opgevoed en ging naar een kostschool. Later studeerde ze aan de Universiteit van de Witwatersrand in Johannesburg. Ze studeerde daar gedurende één jaar en brak toen haar studie af.

Structuur van het verhaal

In de jaren 50 behoorde Gordimer tot het vrijgevochten, marginale kringetje dat de apartheidswetten negeerde. Deze groep mensen geloofde dat apartheid wel zou verdwijnen, wanneer voldoende mensen de wetten zouden negeren.
Gordimer laat in haar werk zien dat apartheid geen star, statisch begrip is, maar dat het voortdurend in ontwikkeling is. De werkelijkheid is volgens Gordimer nooit zwart-wit, zij richt zich meer op de grijze tussengebieden.
Het oeuvre van Gordimer weerspiegelt de ontwikkeling van haar ideeëngoed en haar ethisch bewustzijn. Gordimers voortdurende inzet voor vrijheid van meningsuiting zorgde ervoor dat haar werk in eigen land een lange tijd verboden was.   

De prijs

Nadine Gordimer wordt beschouwd als de belangrijkste Engelstalige schrijfster van de twintigste eeuw van Zuid-Afrika. Ze ontving de Zuid-Afrikaanse Orde van de Ster van het Zuiden, een belangrijke onderscheiding die zij kreeg voor haar uitzonderlijke verdiensten voor Zuid-Afrika. In 1991 werd haar de Nobelprijs voor Literatuur toegekend, de eerste voor een Zuid-Afrikaans auteur.