Schrijvers en de online wereld: lastig balanceren

Als auteur heb je tegenwoordig veel meer mogelijkheden om jezelf te promoten. Twitter, Facebook, Hyves, blogs en websites maken van de schrijver een zelfpromotor-pur-sang. Maar is dat plezierig, zo vraagt Rachel Aydt in Publising Perspectives zich af. En gaat het niet ten koste van je schrijfwerk? Aydt: "Wat gebeurt er als je de intimiteit van het typische rustige-schrijversleven en de echte vriendschappen die ontstaan bij koffieafspraken, laat vermengen met het professionele online zelf dat zichzelf voortdurend promoot?" Veel schrijvers kennen de situatie. Jaren zat je alleen te schrijven, met af en toe een koffie-afspraak, een boekpresentatie, of een borrel bij de uitgeverij. Maar dankzij twitter, facebook en de blogwereld ben je ineens in staat je lezers te voeden en te ontmoeten, met andere schrijvers in contact te komen en te discussiëren over je werk en je vak. Fijn, maar wat als je daar een paar uur per dag mee bezig bent? Als je hoofd zich meer bezighoudt met je volgende tweet dan met je verhaal? Of als je vroegere, intieme vrienden zich mengen tussen de online vreemdelingen? Schrijver John Searles: "Er zijn nu twee kanten van mijn persoonlijkheid. Aan de ene kant ben ik Jack Nicholson van The Shining, die in afzondering over zijn schrijfmachine is gebogen. Aan de andere kant ben ik ook de meer naar buiten gerichte sociale schrijver." Wat Searles beschrijft, maken veel schrijvers mee. Ze splitsen zichzelf in twee persoonlijkheden. De een is de zelfbewuste schrijver die zijn werk promoot. (Als het goed werkt heb je daarvoor je officiële pauzetijden ingesteld, waarin je mag klooien op Facebook en Twitter, want anders stoort het je werk teveel.) De ander is de stille, twijfelende schrijver die in zijn eigen geestelijke ruimte moet verkeren, en daar niet constant uitgehaald moet worden. De balans tussen die twee kanten van je schrijverspersoonlijkheid - dat is de opgave van de moderne schrijver.