Hoe poëzie de mensen samenbrengt 

Terwijl veel mensen thuis zaten te hopen om weer naar kantoor te mogen tijdens de coronalockdown, maakte Guido van Heulendonk het beste van de situatie. Van Heulendonk liet zich inspireren door de pandemie en schreef een boek: Vrienden van de poëzie. 

---

Het boek bevat vier verhalen die zich afspelen in de eerste coronalockdown, voorjaar 2020. Op een gegeven moment krijgen de hoofdpersonen een kettingmail in hun in-box. Deze mail opent met ‘Beste vriend(in) van de poëzie’. Ze worden uitgenodigd het isolement te doorbreken door middel van het rondsturen van gedichten, in de hoop de mensen weer wat dichter bij elkaar te brengen. Want daarvoor is poëzie uitgevonden: om als een virus van mens naar mens te springen en iedereen aan te steken met de warmte van verbondenheid. Helaas heeft het meegestuurde gedicht in elk verhaal averechtse gevolgen, zodat het resultaat in plaats van harmonie en warmte ontregeling en confrontatie is.

Corona als decor

Het eerste wat opvalt aan het boek is het coronathema. Dat is echter niet de kern. “Ook al speelt de pandemie een grote rol in deze bundel, ze is niet meer dan het decor. Het kernthema is poëzie en haar effect op mensen. De verhalen verkennen de mogelijkheid dat poëzie niet noodzakelijkerwijze altijd leidt tot verheffing en troost, zoals de romantische visie predikt,” aldus Van Heulendonk. 
“Het idee voor het boek ontstond toen ik al die initiatieven zag om elkaar niet los te laten. De gezangen, het applaus iedere avond voor de frontlinie: artsen, verpleegkundigen en zorgpersoneel. Op een gegeven moment ging dus ook die kettingbrief rond en die kwam ook in mijn mailbox terecht. Ik besloot mee te doen en stuurde een gedicht de wereld in. Spoedig was de mail daar terug met hetzelfde verzoek,, en daarna nog eens en nog eens, tot gedichten versturen een dagelijks karweitje werd dat spoedig zijn appeal verloor en ik bijna zonder contacten kwam te zitten die ik nog niet had verblijd met mijn boodschap.” 
Dat kan dus ook, dacht Van Heulendonk. Gedichten die aan het woekeren gaan, ook als een virus, op het internet.  En daar was de kern van een verhaal. “De periferie van de realiteit, het neveneffect, onvoorziene en onbedoelde gevolgen van goedbedoelde ondernemingen. Een thema dat al de basis vormde voor Oud-Griekse tragedies.”

---

Afbeelding

Meer leren over het schrijven van gedichten?

In iedere editie van ons tijdschrift Schrijven Magazine interviewen we een dichter over zijn of haar werk, of analyseren we één specifiek gedicht. Leerzaam! 

Nog geen abonnee? Meld je aan!

Ja graag!    Geef cadeau

---

Achtervolging

Oorspronkelijk had Van Heulendonk helemaal geen bundel voor ogen. Iets voor een tijdschrift misschien, dacht hij, toen het verhaal af was. “Maar het thema bleef mij achtervolgen. Mijn verhaal ging over het wedervaren van een man die via zo’n kettingmail hopeloos op zichzelf en zijn verleden botst. Maar wat hem was overkomen, kon ook anderen gebeuren, in totaal andere biotopen en met een totaal andere voorgeschiedenis. Dus schreef ik verder, en zat aan het einde met nog drie verhalen, waarin telkens zo’n kettingmail ontspoort. Dat zorgde meteen ook voor eenheid binnen het geheel. Vrienden van de poëzie werd de logische titel.”

Forceer het niet

Dit boek kwam, in tegenstelling tot Van Heulendonks andere werk, heel vlot tot stand. “Ik schreef heel snel voor mijn doen. Doorgaans ben ik een piekeraar en schrapper, maar dit keer kwamen de woorden er heel vloeiend uit. Als ik eenmaal een idee heb, dan ga ik zitten en begin. Dat is het beste advies dat ik voor schrijvers heb. Gewoon gaan zitten en schrijven. Het is ook belangrijk om jezelf te blijven. Schrijf iets wat je wílt schrijven, waarvan je vindt dat het geschreven móét worden. Valt er niets te schrijven? Schrijf dan niet. Of zoals Elsschot zei: ‘Waar zwangerschap is, zal baren volgen’.”

Over Guido van Heulendonk

Guido van Heulendonk, pseudoniem van Guido Beelaert, is een Vlaamse schrijver. Hij is de auteur van romans, verhalen en essays. in 1988 won hij de Jaarlijkse prijs voor Nederlandse literatuur van de stad Gent met zijn roman Logboek van een narrenschip. in totaal heeft hij 15 werken op zijn naam staan, waarvan zijn nieuwste Vrienden van de poëzie is.