Dit zijn de 5 leukste Ultrakorte Verhalen van deze week (36)

In de Facebookgroep Schrijven Magazine: Ultrakorte Verhalen kunnen schrijvers de uitdaging aangaan om een ultrakort verhaal te schrijven: 99 woorden of minder. Deze 5 verhalen waren de leukste, beste of anderszins meest opvallende verhalen die deze week gedeeld zijn.

Annette Rijsdam - Was gebleven waar je was

13 oktober
Je was
verloren
hing eenzaam aan de lijn
ik nam je
naar binnen
ontvouwde en trok je aan
Mijn vlekken
op jouw smetteloos
bestaan
Ik wrong je
dwong je
in een vorm
die je niet past
had enkel
ons heden
gemerkt tot last.
Nu hang je
verlang je
naar de warmte
in een klucht
maar mijn zon
verbleekt je
en droogt je
op
aan koude lucht.

Stefanie Steef Schaap - Het levende lijk

13 oktober
Bonk, bonk, bonk ... bonk. Het doffe geluid trok de aandacht van de grafschenner. Hij had het niet op rare geluiden wanneer hij aan het werk was. Dat bracht niet veel goeds, zo had hij geleerd. Bonk, bonk, 'Help!' Geestdriftig stapte hij over het kerkhof. Het duurde niet lang voordat hij de vers omgewoelde grond vond en vastbesloten zette hij zijn schop erin. Bij het licht van de maan brak hij de kist open en zag de jongeman hoopvol opkijken. 'Dank u, u heeft m...' Het scherpe geluid doorkliefde de nacht. Intens tevreden keek de grafschenner naar zijn kersverse lijk.

Ruud Minnee - OUDLOOK

15 oktober
Wat is dat toch de laatste tijd. We slaan met kettingen op planken om ze een verweerd karakter te geven. We ‘trommelen’ stenen om dezelfde reden. We maken kasten verveloos waardoor ze een 'doorleefde look' krijgen. De wanden bekleden we met prints geïnspireerd op slooppanden. We hangen vergeelde foto's aan de retro muur en decoreren de boel met brocanterie en vintage. Maar ik ben eruit hoor... We omgeven ons met 'oud' om zelf jong te lijken.

Jeze Bel - Wreed

15 oktober
De wreedheid zal jou treffen als een schot vol valse hoop.
Ik ben je geweten.
Mijn sensuele dagdromen zullen jouw eeuwige lege schatkist zijn. En wanneer je donkere kant alleen de goedheid raakt, twijfel dan aan mijn realiteit.

Ria Streng - De dansles

16 oktober
‘Handen als kolenscheppen’ ze heeft het altijd overdreven gevonden. Maar nu..
Nu zit ze vol verbazing te kijken naar de man een tafeltje verder. De bierpul verdwijnt in zijn handen. Dan pakt hij voorzichtig met duim en wijsvinger het kleine glaasje dat de kopstoot compleet maakt en giet het naar binnen.
Moed verzameld.
Hij staat op.
Bevend ziet ze hem op haar afkomen. ‘Oh nee hè?’ Maar ja!
Weigeren mag niet.
Tot haar verbazing danst hij lichtvoetig.
Hij zweeft als een elfje.

Voor meer ultrakorte verhalen en om je eigen verhaal te delen: ga naar de Facebookgroep.