Dit zijn de 5 leukste Ultrakorte Verhalen van deze week (24)

Stella Matula – Het gaat goed

25 juli

“Kopje thee?” 
“Ja lekker”
“Suiker erin?” 
“Nee dank u, ik zal u vertellen wat wij van de Wet Maatschappelijke Ondersteuning ongeveer doen: 
Wij letten een beetje op of het goed gaat met iedereen hier in de buurt.”
“Hier in de buurt? Oh, héél goed hoor! Met mij gaat het heel goed, met de rest van de buurt ook. Die van hiernaast is dood. Ik weet niet zo goed wie daar tegenwoordig woont. Zij van hierbeneden is ook dood. Maar dat is al een hele tijd zo. Ik haal elke week nog mijn eigen boodschappen. Wilt u suiker?”

Margo Hulleman – Geen titel

25 juli  

“Pak snel die koffer in. Dan kunnen we weg!” Gijs wil opschieten, stel je voor dat ze de boot missen. Dora gooit nog wat onderbroeken in de koffer en klikt hem dicht. Nu kijken of de kinderen klaar zijn. Sara heeft haar tas klaar, Dillon is nog aan het worstelen met de sluiting. Boos kijkt hij zijn moeder aan. “Waarom moet het ineens zo snel”. Dora helpt hem en ze leggen de koffers in de auto. “Wij zijn klaar” roept ze naar Gijs. Geronk uit de kamer bevestigd de gedachtes die ze al had, die boot kunnen ze vergeten.

Ate Vegter - Geen titel 

25 juli

- Hoi! Wat doe je?
- O, hé, hallo! Ik? Ik schrijf verhalen. 
- Nou ja, wat leuk zeg! Wat voor verhalen?
- Ultrakorte. 
- Hm. Hoe kort is dat eigenlijk?

Nel Goudriaan – Barbecue

24 juli

De barbecue in de tuin van slager Fortuyn verloopt dit jaar zeer geanimeerd. De gebruikelijke familieruzies blijven uit en de zon schijnt overvloedig.
Het vlees is voortreffelijk; de hapjes en wijnen zijn exquise. Vooral de geroosterde bieflapjes vallen in de smaak: knapperig van buiten en mals van binnen. 
‘Nog nooit zoiets bijzonders geproefd. Wat is dit voor vlees?’
Tijd voor de groepsfoto. Zoals altijd eerst de telling: er mag natuurlijk niemand ontbreken. De teller blijft steken bij vierendertig in plaats van vijfendertig. Nerveuze blikken, zoeken in alle hoeken.
Dan roept Jantje, de jongste gast:
‘Waar is tante Truus eigenlijk?’

Erik Uniken – Doorslaan  

23 juli

Terwijl ze met een doekje over haar bril wrijft, valt haar de jongeman aan tafel zeven op. Herhaaldelijk slaan zijn armen explosief links en rechts.
Ze voelt haar ogen groot worden en haar onderlip krullen. Medeleven en bezorgdheid komen bij haar op. Dit soort jongens herkent ze van vroeger bij haar zoon op school. 
Och, daar gaan die armen weer. Het lijkt haar zo afmattend... 
Jammer dat zo'n jongen een eenzaam leven tegemoet gaat. Terwijl hij er zo op het oog gewoon heel leuk uit ziet. 
Wat ze niet ziet, is het mugje dat de zakenman tot waanzin drijft.