Dit zijn de 5 leukste Ultrakorte Verhalen van deze week (19)

In de Facebookgroep Schrijven Magazine: Ultrakorte Verhalen kunnen schrijvers de uitdaging aangaan om een ultrakort verhaal te schrijven: 99 woorden of minder. Deze 5 verhalen waren de leukste, beste of anderszins meest opvallende verhalen die deze week gedeeld zijn.

Nancy Bastiaans-Lommen - Bijzonder transport 

14 juni
Volstrekt onbekenden knikken en lachen naar me. Tegemoetkomende automobilisten lijken vaart te minderen om naar me te kijken. Ik heb toch echt mijn kleren aan, portieren zijn dicht, geen rookwolken uit de motorkap of uitlaat. Wat is er toch aan de hand?

Dan zie ik vanuit mijn ooghoek iets roods. Mijn verstrooide man had ze die ochtend na de wandeling, even daar 'geparkeerd' om ze later in de afvalbak te gooien. Drie zakjes met hondenpoep wapperen aan de antenne van de auto.

Paul Smis - Autopsie

13 juni
Els stond vooraan. Ze kende deze patiënt goed; ze had hem maandenlang verzorgd. De jonge verpleegster zag hoe, tijdens de autopsie, het gezicht van het lijk merkwaardig veranderde. De schedelhuid werd losgesneden en naar voren geklapt; het nekhaar zat nu bij de kin. Voor Els leek het alsof de man plotseling een baard had.
De patholoog lichtte de schedel en sneed behendig een stukje hersenweefsel los. Emotieloos hield hij het prakje omhoog en zei tegen de verzamelde leerlingen:
‘Dit is de hypofyse.’
Els lette niet op. Ze lag op de grond.

Gemma van Etten – Geen titel  

14 juni
De eendagsvlinder zei plompverloren
was ik maar nooit geboren
het is maar één dag 
dat ik leven mag.

Ruud van der Weij Fortin  – Ik heb iets met honden 

14 juni
In de trein zat een dame tegenover mij met een klein hondje in een mandje. Een leuk ruwharig beestje, waar ik vertederd naar keek. Plotseling sprong het dier uit het mandje en nestelde zich op mijn knieën. "Ach, geeft niks", zei ik tegen de verbaasde dame. Het hondje leek tevreden. In A. aangekomen wilde de dame hem weer in het mandje hebben: "Kom Winnie, kom." Het hondje verroerde echter geen poot. Toen zij hem oppakte om in het mandje te stoppen, beet hij haar gevoelig in een vinger. "Nou, dank u wel", zei de dame boos.
Ik heb iets met honden.

Sanne Frielink - Geen titel 

12 juni
Sierlijk en behendig loopt hij heen en weer over het smalle richeltje. Hoewel zijn aandacht buiten is zet hij geen stap verkeerd. Elke dag het zelfde ritueel.
In de verte zie ik haar al aankomen.. Hij heeft haar ook gezien. Zijn blik op één punt gericht en gaat zitten. 
Hoewel ze weet dat hij haar gade slaat heeft ze weinig oog voor hem. De vissen in de vijver vindt ze interessanter. 
Plots verdwijnt ze uit het zicht. Ik kan mijn lachen niet bedwingen als ze haar kopje uitstrekt en hij met alle vier zijn poten in de lucht springt.