Dit zijn de 5 leukste Ultrakorte Verhalen van deze week (11)

In de Facebookgroep Schrijven Magazine: Ultrakorte Verhalen kunnen schrijvers de uitdaging aangaan om een ultrakort verhaal te schrijven: 99 woorden of minder. Deze 5 verhalen waren de leukste, beste of anderszins meest opvallende verhalen die deze week gedeeld zijn.

Nancy Bastiaans- Lommen – Paaszondag 2017

Gedeeld op 16 april 2017

Ik plof op de bank en bekijk het kroost dat bij mijn zus door de kamer rent. Een jong knulletje komt even naast me uitblazen. Dikke bruine krullen, mooie blauwe ogen en zijn gezicht vol met schrammen. Een gevalletje skateboard- pech zo bleek.

Twee uur later, ik plof thuis op de bank. Ik zet de televisie aan om even het nieuws te kijken. Beelden van een jongetje. Dikke bruine krullen, de kleur van zijn ogen kan ik niet zien, wel tranen, zijn gezicht vol schrammen. Een gevalletje bomaanslag-pech zo bleek.

Madeleine Brugmans – Geen titel

Gedeeld op 16 april 2017

Hij draaide door de draaideur waar ik ook door draaide, ik stak mijn hand op. Het was de tweede keer deze week dat ik hem zag, mijn wiskundeleraar van toen. 
Hij opende voor mij de wereld van algebra en meetkunde als mathematische sterren aan een donderende hemel. 
Als ik aan de stelling van Pythagoras denk, hoor ik nog steeds zijn stem. In de draaideur dacht ik aan de berekening van de omtrek van een cirkel en het leeftijdverschil dat destijds groot was en gisteren niet meer.

Nel Goudriaan – Henk en Anja

Gedeeld op 17 april 2017

Ze steken tegelijkertijd hun hand op als ik ze groet. Ik zie ze meestal van ver aankomen: Henk en Anja in dezelfde rode windjacks. De boodschappen puilen uit hun blauwgeruite fietstassen. Ze dragen beiden witte sportschoenen. Twee keer per week maken ze een wandeling door weer en wind. Hun rode konen kleuren goed bij de windjacks.
Ik verdenk ze ervan in dezelfde flanellen pyjama's te slapen ...

Op een dag kom ik Henk alleen tegen. Zijn rode windjack staat open. De veters van zijn schoenen zijn los.
‘Waar is Anja?' vraag ik.
Hij kijkt me wezenloos aan.
‘Een dagje weg.'

Frans van Leusden – Boodschapper

Gedeeld op 19 april 2017

Als de zomerwind afscheid neemt van het verschroeide land, wijzen vingers hem beschuldigend na. Daar gaat de brenger van onheil, dief van onze dromen!
Het deert de zomerwind niet. Hij gaat zijn eigen weg.
Hij dartelt over het water, begroet vissers met een speelse duw in de zeilen, houdt even in als hij over een boot vol vluchtelingen scheert, en stuwt vervolgens met veel plezier de golven op die voor hem uit snellen naar het eiland.
Op het strand loopt een vrouw. De zomerwind fluistert in haar haar. En ze weet dat ze hem moet laten gaan.

Milli van Veegh – Een afgebroken verhaal

Gedeeld op 16 april 2017

De ontmoeting was digitaal en brekend; zij besloten een erotische thriller te schrijven. Voorwaarde was geen schuttingtaal te gebruiken. Hijgend schreven ze elkaar decent los.

Opgezweept door zoveel puurheid wilden zij elkaar zien. Hij wilde dat ze een lange jurk droeg en jarretels. Zij wilde dat hij in rokkostuum zou verschijnen en maakte een ongeremde cocktail klaar.

In een karaf deed zij gember en stukjes chocola, voegde er roze peper, koriander en vanille aan toe om het met rum bij te vullen.

Hij kwam en zij overzag. De man met wie ze had geschreven bleek een vuilspuiter te zijn.