#589 Het koekoeksjoch
‘Ze denken dat ik seniel ben...’ Ze trok de stroopwafel uit elkaar. Een sliertje stroop dat zich om haar vinger had geslagen, likte ze er af. ‘…but I know who you are.’
‘So, who am I?’
‘Laten we Nederlands spreken.’
Ik was blij dat ze het zelf voorstelde, wie weet zou het haar helpen de deur naar het verleden open te houden.
Ze schonk mij koffie bij. Tergend langzaam at ze haar stroopwafel op. Ik bekeek de omwentelingen van het bandje onder het venster van mijn bandrecorder. Hij lag al een tijdje te draaien. Nam de keukengeluiden op, onze ademhaling.
Een pleister kan je er het beste snel aftrekken, is mij altijd verteld. Ik besloot dan ook door te pakken.
‘Waarom heb je me niet opgehaald?’
‘Ik was er om je op te halen.’
‘Tineke zei dat je niet teruggekomen was.’
‘Heeft ze dat gezegd?’
Dat had ze niet, niet met die woorden. Op haar sterfbed had Tineke vooral gehuild. Tussen veel onverstaanbaars, werd bewaarheid wat ik al zo lang voelde: Ik was niet van hen. Ik was hun koekoeksjong. Tijdens de oorlog achtergelaten. Afzender onbekend. Althans tot voor kort voor mij. Tineke en Christiaan wisten wie mijn moeder was. Ze hadden woord gehouden. Mij met liefde overgoten.
Vanuit de woonkamer klonk de basstem van haar echtgenoot. ‘Is all alright, hon?’
‘Yes, dear.’ Terwijl ze haar man geruststelde, bleef haar blik gericht op mij. ‘Wat had ik moeten doen? Je herkende me niet.’
Het tape van de bandrecorder. Ik kon er mijn ogen niet van afhouden. Ik zag het beschikbare opnamelint met elke seconde dat we zwegen slinken. Daar schoot haar hand naar voren. Ze greep mijn arm vast. Ik herinner me vooral haar vochtige wijsvinger. Alsof ik een bladzijde was die ze om wilde slaan. ‘Je leek zo gelukkig.’
Ik wilde haar alles vragen. Vond de woorden niet.
Dag Emmy, Mooie invulling. …
Lid sinds
13 jaar 7 maandenRol
Dag Emmy,
Mooie invulling.
Favoriet:
Ze greep mijn arm vast. Ik herinner me vooral haar vochtige wijsvinger. Alsof ik een bladzijde was die ze om wilde slaan. ‘Je leek zo gelukkig.’
Ik kan het verhaal, de achtergrond, voor me zien. En die mogelijkheid bied je door ‘…but I know who you are.’ en ‘Is all alright, hon?’
ZGG
Goed beeld van de…
Lid sinds
9 maanden 3 wekenRol
Goed beeld van de stroopwafels! En een heel sterk vraagstuk gekozen: heeft de moeder de juiste keuze gemaakt om haar dochter niet op te halen, of had ze dat beter wel kunnen doen? Knap hoe je in een klein stuk zoveel inhoud en dynamiek weet te stoppen. Om het nog wat intrigerender te maken, zou je de ik-persoon in de laatste regel nog even haar hoofd kunnen laten schudden. Dat ze niet gelukkig was; dat zet de keuze van de moeder ook meteen in een interessanter daglicht.
Hoi Emmy, ik moest hem een…
Lid sinds
1 jaar 4 maandenRol
Hoi Emmy,
ik moest hem een keer herlezen, maar dat bedoel ik als een soort dure chocolade of koffie uit een speciaalzaak. Gewoon om nog een keer alle lagen te proeven. Heel knap gedaan, Zeer graag gelezen!
@Agnus, dankjewel! Het is…
Lid sinds
14 jaar 10 maandenRol
@Agnus, dankjewel! Het is fijn dat het duidelijk genoeg was, door de woordkeuze/stijl etc.
@Rik, dankjewel! Ook voor de interessante opdracht! De hoofdpersoon is een man (de titel van het verhaal Koekoeksjoch <--- jochie, Jochem wellicht, daar laat ik ruimte voor de lezer om dat zelf in te vullen. (al had ik er nog over nagedacht om de naamwisselingen die kinderen vaak ondergingen in die tijd ook nog aan bod te laten komen. Jochanan werd bijvoorbeeld: Johan of Jan, om toch te kunnen blijven reageren op je 'oude' naam zonder te joods over te komen. Sommige kinderen hebben tot laat hun 'echte' naam niet geweten. (soms vrees ik, zelfs nooit.)
De met stomheid geslagenheid van de hoofdpersoon maakt denk ik voldoende duidelijk dat zijn jeugd niet alleen geluk in zich had. Maar laat ook ruimte voor het niet-weten, het zelf niet goed kunnen inschatten: zou ik dan gelukkiger zijn geweest? Door de lezer die ruimte te geven om het zelf in te vullen, bied je als schrijver de lezer ook de ruimte om zijn of haar eigen jeugd in het verhaal te projecteren. Dat werkt sterker denk ik.
@Sonnema: Dankjewel!