Lid sinds

14 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#583 De erfgenaam

5 november 2025 - 22:53

 

Ik schoof de papieren die meneer Van der Garde niet had willen inzien, in mijn tas.
Hij had zijn blik op de stempel gericht waarmee hij zat te spelen. Het ding lag losjes in zijn hand. Steeds opnieuw verscheen en verdween het adres van zijn kantoor binnen de plastic behuizing. Hij keek me kort aan: ‘Ik vind het ook erg vervelend meneer, maar u zult die achterstallige erfpacht toch echt moeten betalen. Het pand is immers weer van u.’ Het stempelmechaniekje bleef even haperen.
‘En als ik dat niet doe?’
Hij klikte er nog een paar keer mee en legde hem vervolgens op tafel.
‘Dan volgt er een boete.’
Had mijn vrouw in dezelfde ruimte gezeten, dan was het wellicht niet zo uit de hand gelopen. Ze was er niet meer om me te kalmeren. Mijn nichtjes hadden me er met een ‘Oom David. Gaat het wel?’ misschien van kunnen overtuigen me niet zo te laten gaan. Mijn broer, mijn ouders. Ze waren allemaal dood, niet teruggekomen. Ons huis had er nog wel gestaan. Het was tijdelijk van eigenaar gewisseld. Floep-floep, net als die stempel die ik van tafel griste. Ik sleurde Van der Garde uit zijn stoel, duwde hem vervolgens met zijn gezicht op het bureaublad. Ik bracht mijn hoofd heel dichtbij het zijne. Bedekte zijn mond om het geschreeuw te smoren.
Een klik; daar stond het adres van het kantoor op zijn linkerwang en al gauw ook op zijn voorhoofd en zijn strot. Ik greep zijn arm vast. Verwijderde zijn horloge. Niet om het te stelen, maar om ruimte te maken. Stempelde precies daar waar bij mij ook inkt zat. Iets boven zijn pols. Tot bloedens toe. Het mechanisme haperde. Ze trokken me van hem af nog voor de inkt op was.

 

Lid sinds

4 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
6 november 2025 - 19:43

ZGG emmy, een stoot van agressie! Het leest prettig! En ja, als er niemand meer is om je tegen te houden, maar dan uiteindelijk wel. 

(het stukje van zijn horloge begreep ik iets minder wat je daar wil vertellen, ongetwijfeld is me wat ontgaan)

 

Lid sinds

10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
6 november 2025 - 20:08

Lekker geschreven!

Ik heb in het bijzonder genoten van deze zin: "Steeds opnieuw verscheen en verdween het adres van zijn kantoor binnen de plastic behuizing."

Ik vind het een hilarisch beeld dat de hoofdpersoon meneer van Garde aanvalt met een stempel, en dat wordt iets minder grappig wanneer hij begint te bloeden. (Hoe hard moet je daarvoor wel niet stempelen?) Net als TonyCoppo vraag ik me wel af welke inkt er dan bij de hoofdpersoon op de pols zit en wat dat precies betekent.

Lid sinds

9 maanden 1 week

Rol

  • Gewone gebruiker
6 november 2025 - 20:39

Hallo Emmy

Krachtig verhaal. Het spelende gebaar met de stempel zie je zo voor je.

Ik denk dat de hoofdpersoon een kampnummer getatoeëerd heeft op zijn pols.

 De enorme woede, frustratie, verdriet, al die samengebalde emoties komen naar boven en drijven de HP tot het uiterste. 

Goed geschreven en graag gelezen.

Lid sinds

14 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
6 november 2025 - 21:15

Dank @tony, @ perzikhoofd en Jascha. Ancenita, je slaat de spijker op zijn kop. Dat van het alsnog moeten betalen van erfpacht bij terugkeer uit de kampen heeft echt plaatsgevonden. (Dat met een stempel de woede botvieren waarschijnlijk niet, maar reken maar dat er veel woede opgeborreld is bij hen die hier bij thuiskomst mee geconfronteerd werden. 

 Zie voor meer informatie over dit onderwerp bijvoorbeeld:

https://www.parool.nl/nieuws/gemeente-eiste-erfpa…

inmiddels is deze grote misstap onderkend en zijn er compensatiegelden betaald. (https://nos.nl/artikel/2055903-amsterdam-betaalt-…)

Lid sinds

1 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 november 2025 - 9:05

Een rustig beginnend verhaal wat omslaat in heftig tafereel. Knap gedaan. 

De intense boosheid,  frustratie van de hoofdpersoon over het verleden komt goed over. Ik begrijp de plotselinge  wraakactie en juist dat zoeken naar plekje op de pols, om juist daar pijn te willen doen zegt alles van de jarenlange opgekropte emoties bij de HP. 

Ondanks de heftigheid heel GG. 

Lid sinds

13 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 november 2025 - 11:40

Goed verhaal Emmy.
De aanwijzingen in je verhaal waren voor mij (geïnteresseerd in alles wat te maken heeft met W.O II) duidelijk. De ongecontroleerde woede-uitbarsting voelde voor mij volstrekt voorstelbaar. Er is verschrikkelijk ongevoelig en kil gehandeld door zowel de Nederlandse overheid als (een groot deel van) de Nederlandse bevolking ten aanzien van de overlevenden van de concentratiekampen.
Ons huis had er nog wel gestaan.  Hier zit ik een beetje met de vraagt of het niet vt moet zijn i.p.v. vvt.
GG

Lid sinds

1 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
7 november 2025 - 14:06

Prima geschreven verhaal met een historische achtergrond. Ik ben het met Angus een wat betreft Ons huis had er nog wel gestaan. Volgens mij moet het inderdaad o.v.t zijn. Graag gelezen.