#582 Nachtelijk bezoek (herschrijf)

Versie 2

"Wie...?' Gina wordt onderbroken door een bekende stem.

'Je hebt een brief aan jezelf in de toekomst geschreven. Nou hier ben ik. We hebben lootje getrokken wie van ons terug mocht reizen. Want er zijn meer toekomstige versies van jou in parallelle werkelijkheden.'

Met een ruk gaat Gina rechtop in bed zitten. De vrouw pauzeert even, terwijl Gina herkauwt wat ze gehoord heeft. Ik droom, dat kan niet anders, denkt ze.

'Het antwoord op je vraag is, je hebt beide levens geleefd.'

'Mijn vraag over mijn droombaan hier vasthouden of met Jack meeverhuizen naar Australië?'

'Ja, die. Je bent bang de boot te missen.'

'Logisch, ze gaan niet samen.'

Zit ik nu hardop te praten? denkt Gina. Ze slaat de deken terug en loopt naar de badkamer. Daar kijkt ze even in de spiegel en neemt een slok water. Zo'n levensechte droom heeft ze nog nooit gehad. Te veel over kwantummechanische beslissingsmomenten gelezen', zegt ze tegen haar spiegelbeeld. Lachend loopt ze terug naar de slaapkamer maar blijft met een schok stilstaan in de deuropening als ze ziet dat de vrouw nog steeds in de stoel zit.

'Je kunt nu maar één leven ervaren. Later kun je terugkijken op al je levenslijnen. Ben niet bang iets te missen. Kies en leef die keuze ten volle. Blijf je niet afvragen, wat als? Dat is veel te vermoeiend.'

De vrouw is inmiddels opgestaan en glipt langs Gina door de deuropening. Ze geeft haar een kus op haar wang. Gina draait zich om, maar de vrouw is al de trap af gerend en ze hoort de deur dichtslaan.

'Onmogelijk, mompelt Gina. Ze staat te trillen op haar benen, kippenvel, haar hart in haar keel. Ze wankelt naar het bed en valt uitgeput in een diepe slaap.

Op de stoel glinstert een lange grijze haar.

 

------------------

Versie 1

'Wie...?' Gina kan haar zin niet afmaken, de vrouw valt haar in de rede. 'Ik ben één van de oudere versies van jou.'

Met een ruk gaat Gina rechtop in bed zitten.

'Wat, waarom, hoe...?'

'Je hebt me toch geschreven? Nou ja, mij en alle andere versies van jezelf. Wij herinneren ons deze periode uit ons leven nog wel. Het gepieker, de slapeloze nachten.'

De vrouw pauzeert even, terwijl Gina herkauwt wat ze gehoord heeft. Ik droom, dat kan niet anders, denkt ze.

'Dit is zo'n moment in je leven Gina, waarop energie zich samenbalt en uit elkaar kan spatten in verschillende richtingen', gaat de vrouw verder. 'In iedere keuze liggen legio manifestaties van jou verborgen die allemaal werkelijkheid kunnen worden. Dus FOMO heeft geen zin. Maak een keuze en ga er voor zonder op twee benen te blijven hinken. Dat is veel te vermoeiend.'

'Maar die brief was een geintje'.

Zit ik nu hardop te praten? denkt Gina. Ze slaat de deken terug en loopt naar de badkamer. Daar kijkt ze even in de spiegel en neemt een slok water. Zo'n levensechte droom heeft ze nog nooit gehad. Lachend loopt ze terug naar de slaapkamer maar blijft met een schok stilstaan in de deuropening als ze ziet dat de vrouw nog steeds in de stoel zit.

'Kom Gina, ga maar weer slapen, je hebt je nachtrust nodig. Ik moet ook weer terug.

Ze glipt langs Gina door de deuropening en geeft haar een kus op haar wang. Gina draait zich om, maar de vrouw is al de trap af gerend en ze hoort de deur dichtslaan.

'Onmogelijk, onmogelijk', mompelt Gina. Ze staat te trillen op haar benen, kippenvel, haar hart in haar keel. Wankelend loopt ze naar het bed en gaat liggen. Uitgeput valt ze in een diepe slaap.