Lid sinds

1 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#579 Open sollicitatie

12 oktober 2025 - 14:36

 

Zondagavond half negen. De kinderen liggen in bed. De trap kraakt protesterend bij de klim naar mijn zolderkamertje. Het liefst zou ik nu ook gewoon op de bank ploffen, maar ik heb al weken niet meegedaan aan een schrijfopdracht en de verhalen stapelen zich op in mijn hoofd. Ik ga zitten en als de computer opstart probeer ik me te herinneren wanneer de laatste keer is dat ik hier heb gezeten. Mijn ogen dwalen naar een koffiekring op mijn bureau als er plotseling een rood vlekje over de tafel danst. Het lampje vliegt langs een stapel boeken, trilt een ogenblik en staat dan stil bij mijn linkerhand. Twee tellen later lig ik naast de stoel met mijn handen over mijn hoofd.

‘Geinig hé, die kattenspeeltjes.’ Een gruizige stem verbreekt de stilte. Een lange magere man staat opeens voor me en laat een klein zaklampje met een rood lampje over het schuine dak glijden.
‘Jij hebt teveel detectives gelezen. Niet iedereen wordt neergeschoten door een sluipschutter drie kilometer verderop.’ Ik slik en haal weer adem.
‘Nou kom op, ga maar weer zitten, dan kunnen we tenminste praten.’ Trillend hijs ik mezelf omhoog.

‘Kijk, mijn huidige werkgever zet me dus steeds in voor dit soort werk. Overvallen, huurmoorden, weinig diepgang enzo snap je? Pure pulp. En dat dus gewoon weken, maanden achter elkaar. Nul afwisseling en geen dag vakantie. Dat ben ik dus gewoon zat.’ Ik knik, nog steeds niet in staat een woord uit te brengen.

‘Ik begreep dat jij af en toe wat geschiedenisverhalen schrijft en dat lijkt me wel wat. Gewoon tussendoor een beetje afwisseling. Ik ben klassiek geschoold weet je. To be or not to be enzo. Ik zag in de commentaren trouwens dat je moeite had met dialogen en dat zit bij mij wel snor. Ik lul zo een half A-viertje vol. Maar het moet wel een beetje realistisch. Ik wil de rook van brandend Rome ruiken, en de gal achter in mijn keel proeven. Een beetje zoals Russel Crowe, maar dan niet in Les Miserables maar in Gladiator weet je wel.’

Nu hoor ik mijn eigen stem, bijna alsof die niet van mezelf is.
‘Ja je hebt wel gelijk, ik kan wel wat schaven aan mijn dialogen, en het mag best wat ruiger af en toe. Misschien is er wel een samenwerking…’

Voordat ik de zin kan afmaken klinkt er een knal en verschijnt er een perfect rond gaatje in de slaap van de man voor me. Het lichaam slaat hard tegen mijn bureau. Als ik naar links kijk zie ik nog een man staan. Hij kijkt me aan met harde blauwe ogen.

‘Angus is de naam. Sorry voor het storen.’ Even blijft het stil.
‘Ze zeggen wel eens kill your darlings. Nou heb ik dat in mijn leven toch al best vaak gedaan, maar kennelijk waren die me niet zo lief. Dit keer doet het echt pijn.’

 

Lid sinds

16 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 oktober 2025 - 15:08

Misschien is er wel een samenwerking… en die komt er, alleen in een andere vorm. Heerlijk korte zinnen, lekker leesbaar en vlot in de introductie. Altijd leuk als de schrijfopdracht of zelfs de schrijvers er in voorkomen. Ik word wel wat bang van Angus, of diens alter ego.

De link van het kattenlampje naar een echte 'sluipschutter' is leuk gevonden. De slotzin Dit keer doet het echt pijn wekt de indruk dat hij zwaar tilt aan deze liquidatie. Deze huurmoordenaar zonder naam en zonder vakantie is een concullega? 

‘Nou kom op ga maar weer zitten, dan kunnen we tenminste praten.’ Hier lijkt een komma te missen.

Lid sinds

13 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 oktober 2025 - 17:40

Dag Sonnema,

De dialoog is in deze bijdrage prima wat mij betreft.
Leuke vondst; dat lampje voor de kat. Ik ken het. Lijkt inderdaad alsof er iemand met een infraroodvizier aan de slag is.
‘Angus is de naam. Sorry voor het storen.’  Lekker onderkoeld. Ik herken 'm. Hij was 't. (Ik zal hem daar op aanspreken, met z'n: 'Ik ben even een weekendje naar de Ardennen.')

Sfeer (vanuit het perspectief van mijn alter ego en mij) goed getroffen. Goeie pulp!
Ook top dat je mijn alter ego (nogal resoluut) paal en perk laat stellen aan dit soort escapades. Ook als het pijn doet. Hoogmoedswaanzin natuurlijk. Beetje de 'Gladiator' willen uithangen. Gewoon in stilte en anonimiteit je werk doen. Dat is ons motto.
Leuk, dat je zo'n (naar mijn idee) geslaagd uitstapje maakt!
(Over de rechten moeten we wel nog even praten. Of ja 'we'? Daar stuur ik hem wel voor langs).
ZGG!  Zeer originele invulling.

Lid sinds

1 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 oktober 2025 - 20:03

Dag Jascha en Angus,

Dank voor het lezen en de feedback.

@Jascha, ja, een concullega zou je kunnen zeggen. Ik zou zeker geen nee zeggen tegen zo'n samenwerking.

@Angus, Ja ik wil al heel lang een keer Angus opvoeren in een opdracht, het leek me bij uitstek een goede gelegenheid. Fijn dat je het uitstapje leuk vond. Volgende week is hij vast weer terug uit de Ardennen en wil hij wel weer in jouw stukjes figureren. Ik vermoed dat hij mijn historische stukken al gauw saai zou vinden als blijkt dat er niet elke week doden vallen. En als hij langskomt voor een 'gesprekje' over de rechten dan zal ik hem vriendelijk uitnodigen voor een 'kopje koffie'. 

Gi

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
12 oktober 2025 - 23:44

Goede vondst Sonnema. Herlees even je tekst en probeer de vele woordjes 'wel' weg te laten of te vervangen door een synoniem. 

Lid sinds

5 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
13 oktober 2025 - 9:41

Hoi Sonnema, 

De insteek dat je personage niet alleen komt solliciteren voor een heldenrol bij jou, maar ook een andere 'baan' ontvlucht, is erg leuk gevonden. Vooral omdat het personage al meteen de andere baas zwartmaakt. Dat maakt de 'kill your darling' aan het einde erg leuk gevonden en ook passend. 

Als schrijfcoach vind ik dit een hele leuke zin: (...) zag in de commentaren trouwens dat je moeite had met dialogen en dat zit bij mij wel snor. Ik lul zo een half A-viertje vol. 
Zomaar even wat vollullen is niet per se de bedoeling van een goede dialoog. Maar deze zin is dan wel weer een perfecte weergave van waarom dat niet nodig is. Het sluit aan bij een betweterig en snoeverig personage dat uiteindelijk daar de hoogste prijs voor moet betalen. Dat is dan weer een leuke knipoog naar het feit dat je dat principe goed begrijpt. 

Het verhaal is origineel en leest erg vlot. Goed gedaan! 

Groet, 

Nadine

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
13 oktober 2025 - 13:11

 

Hallo Sonnema, fijn verhaal, vlot geschreven. Ik vind de herhaling van gewoon en wel in de woorden van de sollicitant juist goed, het geeft hem een eigen spreekstem. Grappig dat je Angus beschrijft met harde blauwe ogen, terwijl Angus zelf juist altijd van zachte ogen spreekt. Ik weet niet wat ik mij moet voorstellen bij een gruizige stem.

Ik vermoed dat je in de eerste paragraaf bedoelt: Ik probeer me te herinneren wanneer de laatste keer is dat ik hier heb gezeten.
“Maar het moet het wel een beetje realistisch”: een het te veel.

 

 

Lid sinds

1 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
13 oktober 2025 - 20:24

Hoi Gi, Nadine en Emily,

Dank voor het lezen en de feedback! 

@Gi, Bedankt voor het compliment. Ik zal eens kijken, maar ik had ze op sommige plaatsen bewust laten staan voor de sfeer. Ik probeer een wat ander type neer te zetten dan voor mij gebruikelijk vandaar.

@Nadine, Dankjewel voor de complimenten. Volgens mij heb je precies door hoe ik het bedoelde 

@Emily, Dankjewel. Je zit qua toon op dezelfde lijn als ik. Wat betreft de ogen, tja. Angus het personage heeft zachte ogen, maar Angus de schrijver wellicht niet. En dank voor je aanvullingen, ik heb de tekst her en der aangepast.