#577 Souvenir uit studentenjaren

Zitten er aan katholieke universiteiten meer geestelijken? Mijn studierichting: sociale wetenschappen bestudeert maatschappelijke vraagstukken en nonnen, paters en priesters houden zich bij uitstek bezig met de maatschappij. De professor en auteur van het boek  over de sociale leer van de kerk is hoe dan ook zelf een zielenhoeder. Zijn leervak  met  dezelfde naam als de titel van zijn boek,  is sinds mensenheugenis verplicht voer voor alle studenten.

De man is de pensioenleeftijd ruim voorbij,  hoort  en ziet slecht. Het zwarte brilmontuur past goed bij zijn witte pij, maar is weinig effectief. Het verhaal gaat dat ooit een open zwarte paraplu van boven in de aula naar beneden werd doorgegeven. Toen de plu bijna onderaan was, dacht hij dat het een kloosterzuster was en zei: ‘Ma soeur, gaat u zitten alstublieft.’

Bij de mondelinge eindproef treed ik met een medestudente in het examenlokaal. Zij is afkomstig uit een stad dicht bij mijn geboorteplaats die bekend is om zijn militair oefenterrein.
De man in witte pij wordt geassisteerd door een jonge priester in zwarte pij. De assistent neemt de helft van de puntentoekenning voor zijn rekening. De professor begint, zoals het hoort, bij de dame en is blij verrast omdat ook hij in haar stad geboren is.
‘Een zo mooi meisje uit onze bakermat kan ik toch niet teleurstellen’, zegt hij met pretoogjes. Daarna verplaatst ze zich glimlachend naar de assistent voor het tweede deel van de overhoring.

Het is mijn beurt en als ik de vraag beantwoord waar ik vandaan kom, zie ik hoe het gelaat achter de uilenbril verandert in een donderwolk.
‘Ik ken die plaats van verderf. Als ik mijn legerdienst had moeten doen, wat ik gelukkig niet hoefde, zou ik daar gestationeerd geweest zijn.’
De tweede vraag volgt, ditmaal over de leerstof, maar van zodra ik antwoord, merk ik dat de man niet luistert en mij geen blik meer gunt. Snel doet hij teken dat ik naar zijn assistent moet doorschuiven.
Aan de lichaamstaal van de jonge priester zie ik dat hij ontzet is over zoveel vooringenomenheid.
‘Sorry voor je, het meisje voor jou heb ik een puntje afgetrokken, omdat ze van hem al het maximum kreeg, maar van mij krijg jij het maximum, dan ben je tenminste geslaagd.’

De tweespalt in de leer van de katholieke kerk zou mij voor de rest van mijn leven bijblijven.