#573 Walkabout
“Ik ga een walkabout doen!”
Bernard keek op van zijn boek. Zijn vrouw was net de kamer binnengetreden en stond nu voor hem – een en al blijdschap en vastberadenheid.
De vragen buitelden over elkaar heen in zijn hoofd, maar het eerste dat zijn mond verliet, was: “Wat is een walkabout?”
Nora was inmiddels op haar telefoon aan het scrollen en zei, zonder op te kijken: “Het is een spirituele, persoonlijke en culturele reis. Het komt uit Australië.”
Bernard vroeg of ze dat nu net opgezocht had.
Nora keek hem boos aan. “Je neemt mij ook nooit serieus!”
Bernard zuchtte en vroeg waar dit nu opeens vandaan kwam.
Nora begon een lange uiteenzetting over zelfontplooiing, waar Nora, zoals Bernard wist, al langer mee bezig was. Het was de volgende, logische stap. Toen ze hierover las, klikte het in elkaar: dit was het woord dat bij het verlangen in haar hart paste. Dit. Een walkabout. Ze wilde eigenlijk direct al gaan.
Bernard fronst zijn wenkbrauwen. “En Dave dan? En ik dan?”
Nora was druk met haar telefoon.
Bernard begon iets te zeggen, maar toen begreep hij het: “Heeft die Justi Saint Vitus soms een nieuwe video? Over walkabouts?”
Nora keek op. “Ja,” zei ze. “Ja. Toevallig wel ja.”
Hij kende haar inmiddels al lang genoeg om een beetje te kunnen lachen om haar bevliegingen.
Minder dan een week later belde Nora. Hoe het met Dave en met hem ging.
“Goed hoor,” zei Bernard. “Hij mist je wel.”
Of hij haar kon ophalen bij de retraite.
“Hoezo? Is het niet leuk?”
Nou, legde ze uit. Die Justi Saint Vitus was eigenlijk best een bitch als de camera niet aan stond. En ze konden hier alleen high protein eten krijgen. Daar kreeg ze immers buikpijn van.
“Kunnen Dave en ik ook meedoen aan de retraite?” plaagde Bernard.
Dat was lastig, omdat het enorm duur was om eraan mee te doen. Maar er zat wel een snackbar vlakbij. Misschien konden ze haar ophalen, gingen ze daarna gezellig naar de snackbar.
“Ik kom eraan,” zei Bernard.
Ze bedankte hem.
Na het opleggen riep Bernard zijn zoon.
“Pak je jas, Dave. We gaan je moeder ophalen. En daarna naar de snackbar.”
Dave juichte. Hij was een en al blijdschap.
Ik zag het helemaal voor me…
Lid sinds
1 jaar 9 maandenRol
Ik zag het helemaal voor me. Vlot geschreven.
En toen kwam de aap uit de…
Lid sinds
16 jaar 1 maandRol
En toen kwam de aap uit de mouw. De reden van deze bevlieging. Leest vlot weg!
Bernard begon iets te zeggen, maar toen begrijp hij het: << hier vloog je even naar TT ;)
Hoi Stefan, Hoera voor de…
Lid sinds
5 jaar 2 maandenRol
Hoi Stefan,
Hoera voor de snackbar!
Dat vat samen waarom je verhaal heel goed loopt en slim in elkaar zit.
Het begin van het verhaal is duidelijk: er is hier iemand een beetje te volgzaam wat betreft een influencer. Dat levert het nodige tumult op, maar uiteindelijk komt alles weer goed en heb je ook een sfeer gezet dat zegt: waar maken we ons eigenlijk druk om? Dat zit al in je hele verhaal verweven en dat geeft het een fijne balans van spanning en een fijne zorgeloosheid.
Goed gedaan.
Groet,
Nadine
Je verhaal met plezier…
Lid sinds
1 jaar 2 maandenRol
Je verhaal met plezier gelezen.
Leuk verhaal, graag gelezen…
Lid sinds
4 jaar 11 maandenRol
Leuk verhaal, graag gelezen.
Mooi geschreven herkenbare personages, een vrouw op zoek naar 'iets' wat ze denkt te vinden in een influencer, een man die alweer weet hoe laat het is.
Richting het einde vond ik het zelf wat afvlakken. Omdat de snackbar daar zeker drie keer benoemd wordt, haalt het voor mij de verrassing/het leuke einde een beetje naar beneden.
Hallo Stefan, Leuk verhaal…
Lid sinds
7 maanden 1 weekRol
Hallo Stefan,
Leuk verhaal en vlot geschreven.
Ik bleef even haken bij dit stukje:
Nora begon een lange uiteenzetting over zelfontplooiing, waar Nora, zoals Bernard wist, al langer mee bezig was. Het was de volgende, logische stap. Toen ze hierover las, klikte het in elkaar: dit was het woord dat bij het verlangen in haar hart paste. Dit. Een walkabout. Ze wilde eigenlijk direct al gaan.
De perspectiefwisseling gaat daar wat snel van Bernard (in de eerste zin) naar Nora (de rest). Het blijft even in het midden wie nu denkt dat het een logische was: Bernard of Nora.
Maar mogelijk ligt het aan mij.
Hoe dan ook graag gelezen.
Dank je Jascha, ik spring…
Lid sinds
10 jaarRol
Dank je Jascha, ik spring vaker heen en weer in de tijd zonder het door te hebben. Aangepast!
@SchrijfDeb Bedankt voor de positieve woorden. Ik neem de kritiek mee voor komende schrijfsessies
@Ancenita: dit is niet bedoeld als perspectiefwisseling, maar als een beschrijving in derde persoon 'in de stem' van Nora. Het is Nora die tegen Bernard zegt "zoals jij weet". Wel grappig dat jij het zo leest! Bedankt voor de opmerking, ik vind het eigenlijk wel leuk dat het op beide manieren gelezen kan worden en laat dit zo.
Mooi dat het zoveel positieve reacties op heeft geleverd. Op naar de volgende opdracht!