#569 Achter de linies

Hoewel er behoorlijk wat beter kan met de taal, (en dat moet niet!) vond ik het geniaal goed. ZGG! Een prachtige boog en harde emotionele conclusie! ZGG

Dank je Tony.
Ik schrijf meestal in één ruk. Intuïtief. En dan moet het eruit en geplaatst. Ik hoor graag wat er taalkundig aan schort volgens jou.
(Wat hielp was de uitdaging die ik ben aangegaan met Ancenita. We stammen beiden uit hetzelfde buurtschap en ik heb haar uitgedaagd om in deze bijdrage het mijnterrein van de ON III (Heerlerheide) als decor te gebruiken. Hoe meer ik beperkt word, hoe makkelijker het voelt om in een flow, in een focus, te komen).
 

Dat klopt wel, als je in de opdracht beperkingen ervaart, gaat het makkelijker dan op een blanco canvas: "doe maar iets" te doen.... vandaar dat deze schrijfopdrachten (al zijn ze vaak ook van de aard: "doe maar iets") enorm inspirerend werken (voor mij), en ik ervan hou.

In één ruk schrijven, prachtig; ik ben er fan van, nog beter is dan even te laten rusten en te reviseren. 

Om op je vraag te antwoorden: check elke zin met 'hadden' of 'zijn' of iets in die trend,: die kan je anders vormen (moet niet....)

Ook je openingszin kan compleet actiever. Nogmaals... dat moet niet, elk heeft zijn stijl. Doe wat goed voelt voor jou!

Ik typte dit omdat je het vroeg, je verhaal is ZGG op mijn schaal ;)

Geen probleem, Tony.
Ik vroeg erom en ga er naar kijken.
Ik waardeer je schrijfkunst en je eerlijke reacties.
ZGG op jouw schaal geeft me voldoening.

En ja toch? Gewoon losgaan. Je woorden op 'het papier' gooien. Daar draait het toch om.

Om op je vraag te antwoorden: check elke zin met 'hadden' of 'zijn' of iets in die trend,: die kan je anders vormen (moet niet....)  

Ik denk dat ik begrijp wat je bedoelt, maar ik ga dat niet veranderen.
Het is echt intuïtief, maar het is als ik het zelf teruglees een besef van 'voltooid' verleden tijd. Een misplaatste illusie. Een hard ontwaken.

Een heel ander stemgeluid dan anders, van jou, kan dat? Maar man, zo goed!

“Peters hoofd lag in zijn schoot. Zijn gebroken ogen spiegelden een onmetelijke waarheid.”

Jajaja. :)

Verder kan ik jou en Tony volgen wat betreft deze opdrachten. Altijd leuk op dinsdag de opgave lezen en dan op dat blanco blad wat in je hoofd komt eruit laten stromen. Dan even laten liggen, herlezen (wat herwerken) en posten.

Dank je bvdc!
In wezen is het hetzelfde stemgeluid, volgens mij. Maar daar mogen we over twisten ;-).
Ook hier is eigenlijk mijn alter ego weer belicht, vanuit een ander perspectief.
Ook jouw eerlijke reacties waardeer ik.

En die opdrachten? Ik geniet ervan! En zo lekker dat we nu 500 woorden hadden. 
Maar, ik laat het nooit liggen. Schrijven en plaatsen, met een blikje bier erbij. 

En het is echt de uitdaging met Ancenita die me hiertoe dreef. 
 

Favorieten: Ze waren vrienden...

van mij had het daar mogen beginnen, het klinkt als titaantjes.

Minder fan: de gasmaskers zijn een interessante rode draad, maar halverwege raak ik het kwijt wat de bedoeling er mee is. Er komt nog even 'Er was geen gasmasker geweest. Geen bescherming.' maar daar mis ik het idee.

Het stuk 'Peter lag er wel...' loopt wat stroever. Het lijkt wat gehaast om het verhaal af te maken. Het is ook wel een lastig verhaal voor 500 woorden. Van jeugd tot aan gevechten in de linies.

Peters hoofd lag in zijn schoot. Zijn gebroken ogen spiegelden een onmetelijke waarheid.

Dit lijkt een kritiek moment, maar voor mij is het wat cryptisch. Als een sterfscene is het wat abrupt en indirect.

Dag Tinus,

Dank voor je reactie.
Om bij het einde van je reactie te beginnen.
Als een sterfscene is het wat abrupt en indirect.
Het is geen sterfscene. Peter is al dood. 

Het gasmasker is niet zozeer een rode draad. Dit is deels autobiografisch. Door de gasmaskers waren we ervan verzekerd dat de kogeltjes uit de luchtdrukpistolen geen verwondingen konden toebrengen aan vooral onze ogen.
Net schoot me ook pas weer de naam te binnen van de dumpzaak: Klinkenberg.
Het was een spel 'oorlogje', dat we serieus namen, en het gasmaker bood bescherming. Maar oorlog is geen spel. Er is geen bescherming tegen echte kogels.

[...]
Ze waren vrienden...
van mij had het daar mogen beginnen, het klinkt als titaantjes.
Nee, dan was er geen cirkel of boog geweest. 

Angus 

Wat een prachtig verhaal. Je hebt je sowieso beter aan de opdracht en de uitdaging gehouden dan ik.

Ik heb het met veel plezier gelezen. De bijzonder jongensvriendschap, de branie, hoe.het leven zich zo ontrolt en dan de wrange tegemstelling tussen kinderspel en de ruwe werkelijkheid.

Het schieten met een luchtbuks. Geweldig. Ouders van nu zouden erbij hyperventileren.

En vooral niet in het kruis ;-)

Het mijnterrein zoals jij het beschrijft zit flinterdun  in mijn herinnering. Ik ben net iets jonger of net iets te laat op Heerlerheide komen wonen (8 jaar).om er ook te kunnen spelen. Maar mijn roots gaan generaties terug op heerlerheide en vooral ook pal tegenover de ingang van de ON III. Voordat we er woonden kwam ik er oobezoek.bij mijn overgrootmoeder.

Heerlijk verhaal.

Dag Ancenita,

Ik ben net iets jonger of net iets te laat op Heerlerheide komen wonen (8 jaar).om er ook te kunnen spelen.
Jammer, dan heb je dat gemist :-). 
De bijzonder jongensvriendschap, de branie, hoe.het leven zich zo ontrolt en dan de wrange tegemstelling tussen kinderspel en de ruwe werkelijkheid. 
Dank je! Precies dat is de kern. Enigszins vergelijkbaar met de Duitse en Engelse soldaten die tijdens W.O.I opgewekt en zingend naar de loopgraven van Verdun en de Ieper marcheerden. 
 

Ik heb genoten van je uitdaging. Op naar de volgende. Eens kijken in welke tijd onze wereldenzich kruisen. (Behalve deze dan :-) )

Angus een fraai verhaal dat ik een paar keer gelezen heb om alle details op me in te laten werken.

Meteen nog even voor mezelf gekeken naar de taalkundige opmerking van Tony over je tekst.

Dank voor je reactie Job.

dag Angus

Bedankt voor je verhaal. Ik vind het goed gedaan en het leest vlot. Ik zou proberen iets minder passiefzinnen te gebruiken, door 'hadden, werden, waren... Ook in de verleden tijd kan je het geheel wat strakker maken.

Ik las dat je in één trek een verhaal opschrijft. Dat is goed. Ik durf dat ook, maar heb ondertussen geleerd, om het dan toch nog een dag of nacht te laten liggen en er dan nog eens door te gaan, want dan kan je verfijnen, schrappen en merk je zelf waar je je eigen verhaal nog strakker kan maken.

Dit gezegd zijnde vind ik dat het verhaal ene mooie bocht maakt naar de opdracht en daar slaag je in zonder dat het kunstmatig of wat dan ook aanvoelt, en dat is dus ook erg goed gedaan.

Johanna

Dag Johanna,
Bedankt voor je reactie en feedback.
Ik zie wat je bedoelt. Tony benoemde dat ook al.
Ik zal mijn bijdrage de volgende keer eens een dag laten liggen. Van de andere kant, mij bevalt die passieve toon hier omdat de HP terugblikt/afstand heeft genomen van de illusie dat oorlog een spel is. Maar als meerdere lezers erover vallen, is dat een signaal dat ik niet kan negeren.
Ik ga er op letten. 
Dank voor de opdracht!