#568 - Alleen blauw
Soms denk ik dat ik mijn hart hoor kloppen in mijn oor. Vroeger dacht ik dat stilte de afwezigheid was van geluid. Nu weet ik dat niet elke stilte hetzelfde klinkt. Ik kijk naar het vel papier op tafel. Vier keer heb ik “Lieve” geschreven. Als het papier iets kon zeggen, zou het me misschien helpen. Of me tenminste proberen te begrijpen. Ik draai de pen tussen mijn vingers, probeer een begin te vinden. Ik moet niet te veel zeggen, bedenk ik. Toch beweegt mijn hand alweer naar het papier. De woorden zitten vast.
Ik haal diep adem en zet de pen neer. De punt drukt een kuiltje in het blad. Gewoon schrijven, denk ik. Maar ik sputter. Zoals mijn organen. De eerste zin wil maar niet komen. Waarom schrijf ik dit? Ik kan het ook zo laten. Gewoon niets sturen. Laat haar de stilte invullen. Laat haar beslissen wat die betekent. Ze had zo lang uitgekeken naar onze ontmoeting. Ze zou haar dagboek van haar tienerjaren meebrengen, met tekeningen van haar eerste vakanties. “Het tekentalent van een baksteen,” schreef ze. En nu moet ik haar zeggen dat ik niet kom. Niet deze zomer. Niet later. Niet ooit.
De pen glijdt weg; ik krabbel iets door, een mislukte ‘v’, te ver van de lijn. Verdomme. Ik kreuk het papier en gooi het in de prullenmand. Een druppel zweet rolt over mijn slaap. Ik draai me om, kijk naar mijn vrouw. Ze leest een boek. De oranje gloed van de leeslamp tekent een perfecte cirkel rond haar. Ze kijkt op. Traag. Voorzichtig.
‘Lukt het niet?’ vraagt ze.
Ik schud mijn hoofd. ‘Wat denk je?’
Ze stapt naar me toe, zet haar tas koffie naast mijn papier.
‘Je bent haar niets verplicht,’ zegt ze, zonder me aan te kijken.
Mijn hand beweegt trager dan ik wil. Ik vouw mijn vingers rond de pen zoals een kind dat leert schrijven.
“Lieve Veronique,” schrijf ik. Mijn adem hapert.
“Men zegt dat je gezondheid je grootste rijkdom is.” Neen.
“Ik had gedacht dat er meer tijd zou zijn.” Doorstrepen.
Ik druk te hard. De inkt loopt uit tot een vlek. Ik zoek er een begin in, een vorm, iets wat lijkt op wat ik wil zeggen. Er is niets. Alleen blauw. Misschien kan ik het zo versturen. Ze zou het begrijpen.
Hoi bvdc25, Je aarzellingen…
Lid sinds
5 jaar 1 maandRol
Hoi bvdc25,
Je aarzellingen zijn heel erg mooi beschreven en worden goed afgewisseld met enkele rake herinneringen die de zwaarte achter de te schrijven brief weergeven, samen met de spanningen in het lijf dat niet alleen daarom niet goed mee wil geven.
Maar het meest ben ik onder de indruk van het slot. De vlek van alleen blauw, die zij zou begrijpen. Poëtisch, maar toch heeft het ook een zeker realisme. Als je elkaar echt goed kent, zijn zulke tekenen inderdaad dingen die je kan begrijpen. Dat versterkt in deze tekst ook de sterke van de vriendschap en daarmee ook de ondraaglijke taak die je personage probeert te voltooien.
Heel knap gedaan!
Groet,
Nadine
Ha bvdc25 Goede titel! Vat…
Lid sinds
1 maand 1 weekRol
Ha bvdc25
Goede titel! Vat alles perfect samen.
Ik vind het echt een goede tekst. Het zoeken naar woorden, met de zintuiglijke ervaring er subtiel in verweven, is prachtig gedaan. Heel ingetogen. Lichaam en taal raken verstrikt zonder dramatisch te worden (naar mijn bescheiden mening dan hè?).
Die inktvlek, hoe jij daar iets van hebt gemaakt, vind ik echt sterk. Misschien hier en daar nog een nieuwe regel om de tekst nog wat kracht bij te zetten, maar dat is vooral smaak.
Graag gelezen!
Hoi bvdc25, Je verhaal…
Lid sinds
7 maanden 2 wekenRol
Hoi bvdc25,
Je verhaal raakt me. Ik voel de verstikkende en beklemmende pogingen van de HP. Zijn moeiten, zowel fysiek als mentaal. Je schrijft zowel subtiel als poëtisch. Zinnen als "Nu weet ik dat niet elke stilte hetzelfde is"en "De woorden zitten vast." "De oranje gloed van de leeslamp tekent een perfecte cirkel rond haar." Prachtig verwoord. En dan die titel ...
Heel mooi gedaan!
Dag bvdc25, Helaas een…
Lid sinds
13 jaar 2 maandenRol
Dag bvdc25,
Helaas een afwijkende mening van mij.
Mooi geschreven, mooie zinnen, mooie sfeer.
Maar de kern van het verhaal krijg ik maar niet te pakken.
Dat kan uiteraard aan mij liggen.
De bespiegeling van als het…
Lid sinds
14 jaar 5 maandenRol
De bespiegeling van als het papier iets kon zeggen…helpen etc vind ik erg goed. Details als het draaien van die pen, zo’n kuiltje in een blad, het laat haar de stilte invullen.
Het gedeelte over de zweetdruppel zou ik denk ik zelf weglaten.
Het niet aankijken van zijn vrouw is ook mooi. Details als deze brengen het verhaal tot leven.
Ik heb je bijdrage graag gelezen.
Hoi bvdc25, Wat mij betreft…
Lid sinds
3 dagen 20 uurRol
Hoi bvdc25,
Wat mij betreft heb jij de opdracht echt tot in de kern uitgevoerd. Je hebt niet alleen beschreven wat er geschreven wordt, maar vooral hoe. Chapeau daarvoor.
Ik vond het een mooi en gelaagd stuk, met een soort spanning dat me van begin tot eind meenam. En het einde raakte precies de juiste toon voor mij. Zwijgen zegt hier meer dan wat geschreven had kunnen worden.
Dank voor het delen. Ik lees graag meer van je!
Hallo bvcd25 Mooi…
Lid sinds
5 maanden 4 wekenRol
Hallo bvcd25
Mooi geschreven. Ik voel de innerlijke worsteling om onder woorden te brengen wat niet in woorden uit te drukken is. De liefdevolle ondersteuning van de vrouw komen in een paar zinnen duidelijk in beeld.
Ontroerend.
Graag gelezen.