#567 Wie schrijft, die blijft.

Leuke invulling van de opdracht, Ancenita! Leuk einde ook.

Graag gelezen.

*(...) en vind een maatje

Dank voor je reactie en de grammaticale correctie. Ik pas het aan. 

Ancenita, ook jij hebt gekozen voor een bijzondere invulling met een onroerend eind. Met plezier gelezen.

Dankjewel Job.

Hele leuke twist!

Ik was wel even in de war door de verschillende namen. Carlo en Irene is (voor mensen van mijn leeftijd) een bekend Nederlands duo, dat leidde me even af. 

Hallo Laura,

Geen idee wat Carlo en Irene voor welke generatie dan ook zou kunnen oproepen. Puur toevallige keuze.

Dankjewel voor het compliment

Wat leuk bedacht, Ancenita "Post je praatje en vind een maatje" en dan dat schrijnende slot... Bijzonder goede invulling van de opdracht!

Hallo Aagje,

Ook een mooi verhaal. Met een ontroerende twist op het einde. Goed gevonden hoor!

Groet,

Michel

Dag Ancenita,

Ik vind het prettig en goed geschreven en dus ook prettig leesbaar.
De laatste alinea's leken na eerste lezing voor mij uit de lucht te komen vallen.
Pas toen ik deze reactie schreef en voor de zekerheid je bijdrage nog eens las, kwam ik tot inkeer.
Irene vindt een korte boodschap op een kaartje genoeg. Ze doet dit werk graag, maar je hoeft het nu ook weer niet te overdrijven.
Dat past mooi bij het slot, dat dus ook echt geen twist is naar mijn idee.
Net zoals:
Wij zijn de hedendaagse Mona, denkt Irene, en de flauwe en laatdunkende grappen die ze gemaakt had als puber, denkt ze er meteen achteraan. Nou ja, maar Mona deed toch wel serieus goed werk. Net als ik.
het slot inleidt.

Samengevat. Waar ik eerst bijzonder kritisch wilde reageren, stel ik dat nu bij.
Goed verhaal!

 

@Michel: dit mooie verhaal is wel van Ancenita, hoor.

Aagje, Michel en Angus, wat een fijne reacties en complimenten. Dankjewel.

Aagje, lief dat je voor me in de bres springt.

Angus, ik voel me gestreeld dat je je kritische noot hebt laten varen. Alhoewel een kritische noot altijd welkom is. 

Zeer goed bedacht verhaal, Ancenita. Ik had geen moeite met de namen Carlo en Irene, maar heb wel moeten opzoeken wie je met Mona bedoelde.

Dankjewel Gi.

Tsja ik hebben even zitten dubben of ik Mona uit moest leggen, maar de rubriek Lieve Mona heeft toch een aantal decennia stand gehouden.

Dus toch maar niet toegelicht

Geen probleem Ancenita, ik had wel een vermoeden wie Mona was, mijn echtgenote had jaren geleden een soortgelijke rubriek voor een zondagskrantje in België. Haar alter ego was Inge en de rubriek heette ‘Vraag het aan Inge’.  Soms beantwoordde ik stiekem vragen van lezers in haar plaats, bijvoorbeeld die keer dat een man de stand van zijn benen beschreef en vroeg of hij nu x of o benen had :-)

Hallo Gi 

Dat lijkt me een bron van inspiratie:-)

Ha Ancinita,
Leuk bijdrage! Die gedetailleerde beschrijving van de kaart, die kramp etc maakt het allemaal levendig, goed voor te stellen. Bestaan er knalrode pioenrozen? Ik ken alleen de roze variant. Op de een of andere manier leest: duwt haar hoofd in haar nek op die plek niet zo lekker. Ik kan er nog niet de vinger op leggen waar dit bij mij door komt. Ik zou het denk ik weglaten daar. 

Hallo Emmy,

Dankjewel voor de positieve reactie. Rode pioenrozen bestaan, je ziet ze alleen niet vaak.

Die hoofdbeweging heb ik mee zitten stoeien. Het drukt ook niet echt uit wat ik bedoel. Had overwogen het weg te laten, maar dan vond ik de verwondering/verbazing  die ik wilde beschrijven niet krachtig genoeg. 

Ik zit die beweging te maken en te analyseren, net als tijdens het schijven. 

Zou "duwt haar kin naar achter", beter zijn? 

Mooie vondst, mooi verhaal. Bij eerste lezing ontstond wat verwarring, omdat ik een perspectiefwisseling vermoedde. Ik denk dat het helderder wordt als je de alinea met 'Carlo' begint met Ze ziet hoe Carlo ... of iets van dien aard.
Ik vroeg mij af of de Mona-verwijzing wel voor iedereen duidelijk is, denkend aan Belgische lezers en nieuwe generaties. Misschien helpt het als je schrijft Lieve Mona, want ook als je deze rubriek niet kent, kun je dit wel raden.

Grappig hoe je met 'Carlo & Irene' en 'Lieve Mona' onbedoeld generaties overbrugt.

Puntjes:

• grote ruimte ... grote meewarige ogen > Ik zou één grote schrappen
• "Post je praatje en vind een maatje" > Ik zou en vervangen voor een komma.
• duwt haar hoofd in haar nek. > De uitdrukking is: legt haar hoofd in haar nek. (Of gooit)

Favorieten: Mooie zinnen. Lekker vlot. Boeiend onderwerp.

De ironie in de tegenstelling tussen 'hoe kan het toch dat mensen zich alleen voelen'  en haar eigen moeder die alleen is omdat ze nooit bezoek krijgt is een sterke boodschap.

Minder fan: De wending is interessant en ontroerend, maar iets te plots. Irene blijkt de relatie met haar moeder te verwaarlozen, maar dat is nogal onverwacht. De betekenis van 'P.S. Mevrouw Biersma' is mij ook onduidelijk. Waarom zet die moeder dat op een 'post je praatje' kaart? 

De uitdrukking 'duwt haar hoofd in haar nek' is bij mij ook onduidelijk. Kijkt ze omhoog of omlaag? 

Het stukje met de vingers strekken en kramp, dat vond ik mooie zinnen en beschrijvingen. Maar niet zo logisch. Ze schrijft een kaartje en krijgt al kramp? Ook leest het fijner als ze eerst kramp heeft en dan de vingers strekt. (tenminste, bij 'Ze strekt de vingers van haar rechterhand en kijkt om zich heen.' was ik even uit het verhaal om te bedenken waarom ze vingers zou strekken, en waarom de rechterhand)  Een alternatief is zoiets als 'Ze strekt een kramp uit de vingers van haar rechterhand.'

Mona was mij ook niet bekend en met 'lieve Mona' zou het wel beter ingevuld kunnen worden.

Hallo Musonius en Tinus,

Dank voor de complimenten en uitgebreide feedback. Ik ben ermee aan de slag gegaan en heb een deel van jullie suggesties overgenomen. 

Mona is omwille van alle lezers "Lieve Mona" geworden.

@ Musonius:  

• Eén keer "grote" weggehaald. 
• De aanzet voor de alinea met Carlo aangepast. 
• De titel van het project niet aangepast. Ik vind de "en" ertussen lekkerder lopen. Kwestie van smaak.
• De beweging met het hoofd heb ik anders verwoord. Ik wil grote verbazing beschrijven. Een "huh" reactie. 

@ Tinus:

• Ik heb de volgorde van het schrijven, het strekken van de hand en het om zich heen kijken aangepast. 
• De P.S. met mevr. Biersma is toegevoegd omdat moeder weet dat er meerdere mensen in het project werken. Haar praatje kan dus met een grote waarschijnlijkheid ook bij iemand anders in de handen vallen. Die persoon zal dan wel de link leggen met Irene. (zoals gebeurt). Het is een wanhoopsdaad van moeder om haar dochter te bereiken. 
• De beweging met het hoofd heb ik anders verwoord. Ze kijkt niet omhoog. Ik wil grote verbazing beschrijven. Een "huh" reactie. 

Mooi verhaal, schrijfstijl vlot. Mij valt op hoe gemakkelijk je de personages terloops typeert, al handelend.  Mooi en helder opgebouwd. Let op dat je ook helder van perspectief wisselt. Dit moet meteen duidelijk zijn in de eerste zin van de wissel maar liefst terloops.

Dankjewel voor het compliment Odile, en de feedback over de wisseling van perspectief.

Er wordt niet van perspectief gewisseld. Althans dat was niet mijn bedoeling.

Musonius gaf mij de feedback dat hij dacht dat het perspectief gewisseld werd. Daarom heb ik nog een aanpassing gedaan aan door de tweede alinea te beginnen met: Ze kijkt om zich heen en ziet Carlo....

Hoop dat het perspectief nu helder is door het hele verhaal.

Dat met 'Carlo' heb je ook uitstekend opgelost, maar vanaf de alinea met William lijkt er ook een perspectiefwisseling te zijn. Dat hoeft niet (en is dus ook niet zo), maar kan wel als zodanig gelezen worden.

De titel van het project niet aangepast. Ik vind de "en" ertussen lekkerder lopen. Kwestie van smaak

Gelijk heb je, ik had dat ook nooit als 'puntje' moeten noteren. In mijn ogen klinkt Post een praatje, vind een maatje wat reclameleuziger, maar er is helemaal niets mis mee.

Hallo musonius 

Ik snap wat je bedoelt bij de passage met William. Maar gelukkig zijn we het eens dat het zoals het nu staat, ook kan.