#567 Oud papier

Wat een verhaal  Aagje! Greta is inmiddels vijftig en heeft zich al lang verzoend met het feit dat haar vader overleden is. Bij het oud papier, hoe kom je erbij, prachtig bedacht en uitgewerkt verhaal. 

Mooi verhaal met een schitterend slot. Graag gelezen.

Mooi verhaal, mooi einde. Graag gelezen :)

Ik moest een kop thee zetten en drie speculaasjes eten voor ik hem durfde te openen. > mooie zin om de aarzeling te beschrijven. 

Deze passage klinkt voor mij iets inconsistent: 

Uit welk ver land zou hij hem verstuurd hebben? De postzegel was een heel gewone Nederlandse zegel. Zou hij nog ergens zijn? Misschien wel dichterbij dan ik kon bedenken.

Als je de Nederlandse postzegel ziet, vraag je denk ik niet af uit welk ver land de brief komt. En als iemand een brief schrijft is hij toch nog ergens? Of overweegt ze dat hij dood is? 

Graag gelezen. 

Graag gelezen, wel vind ik de omwenteling van de nerveuze verwachting naar het weggooien van de brief wel erg plotseling. Dat kan ik als lezer niet helemaal meebeleven (maar misschien komt dat doordat ik heel nieuwsgierig was naar wat er in de brief stond?). 

Dank voor jullie lovende woorden, Gi, Job, bvdc25, Ancenita en Laura.
@Ancenita: Ik heb het wat veranderd, al kan het de HP best wel eens een beetje aan logica schorten.
@Laura: ik heb er een paar woorden aan toegevoegd, maar het blijft een wat impulsief besluit (ook wel een beetje vanwege de 300 woorden).

Hallo Aagje. Het leest voor mij  nu wat logischer

Hallo Aagje,
Dat met die drie speculaasjes eten bracht een glimlach op mijn gezicht. 
De eerste zin werkt wat bevreemdend doordat er eerst weinig post is en dan toch wel weer veel. Het is een treffende observatie van die rouwkaarten. Het woord en kan vaak weggelaten worden (zoals bijvoorbeeld in de zin: En dat handschrift kan ik maar al te goed. 
Twee keer een zin beginnen zou ik voorkomen voor meer afwisseling en variatie door bijvoorbeeld de zin wat om te gooien: Mijn handen trilden zo dat ik me gelijk prikte aan de briefopener. 

Ha Aagje, fijne sfeer in je verhaal. Het proces gaat voor mij nogal snel, maar ja, we weten weinig over Gerrit en de relatie. Misschien was het een one night stand, en dan snap ik dat ze er zo losjes mee omgaat. Toch beslist ze wel eventjes namens haar al lang en breed volwassen dochter over dit existentiële onderwerp.

Dank, Ancenita, Emmy en Kruidnagel.
@Emmy: dank voor je leerzame feedback: ik heb er een paar "ennen" uitgehaald en ook een zin die met "ik"begint, omgegooid. 
@Kruidnagel: Tja, zo is ze nu eenmaal, mijn HP.

Dag Aagje,

Als ik het goed begrijp, opent HP de envelop. Maar ze leest de brief niet? Dat kan uiteraard.
Maar dat mis ik in dit verhaal. Dat zou het voor mij - en dat ben ik maar - sterker maken.
Het verfrommelen, het bewust niet lezen.
Eigenlijk is het mij niet duidelijk of ze envelop nu wel of niet heeft geopend. En dat is voor mij essentieel.

Dank voor je reactie, Angus. Na lang nadenken heb ik wat veranderd en daarmee het antwoord op je vraag gegeven? Of het zo duidelijk is, weet ik niet zeker. Ik wilde het ook niet helemaal 'weggeven'.