#563 Chicken run

‘Het is een wedstrijd, ’zei Davie. ‘Over een kilometer. Jullie rijden recht op elkaar af en degene die op het laatst het stuur omgooit is een chicken.’ Alle jeugd van Plainville had zich op die bewolkte grauwe dag verzameld op het ruige stuk omgeploegd akkerland. Gordon, de oudste van ons met zijn altijd brutale grijns alsof hij nergens zijn hand voor omdraaide keek stoer om zich heen, ervan overtuigd dat niemand de uitdaging aan zou nemen. Een voet op de treeplank van de oude Dodge, ontspannen leunend op het portier. Sigaret bungelend tussen zijn lippen. Alle meiden hingen altijd om hem heen. Bang om tot actie over te gaan en dan te worden uitgemaakt voor slet.

Ik was verliefd op Julia. Ze stond bij het kamp van Gordon maar ik wist dat ze iets voor mij voelde. Ze hield zich een beetje afzijdig maar onze ogen vonden elkaar. Ik glimlachte en haalde mijn schouders op. Op school zaten we naast elkaar in de klas en ik had het idee dat elke glimlach van haar voor mij bedoeld was, dat als ze naar me lachte de zon doorbrak. Alles voor Julia.

‘Ik durf het wel, ’zei ik. Stond daar tegen mijn auto aangeleund, vingers tussen de lussen van mijn broek en een stoere uitdrukking op mijn gezicht. Mijn hart ging tekeer. Alle ogen gingen mijn kant op en Julia werd bleek. Gordon zijn mond viel open. ‘Jij? '

Opeens joelde en schreeuwde iedereen door elkaar heen en werden we opgesplitst in twee kampen.
Het werd zo afgesproken dat Julia tussen het parcours in ging staan en de doek zou laten vallen.
Bijna iedereen stond bij Gordon die al achter het stuur zat en grimmig voor zich uit keek. Zijn zware laars op het gaspedaal. De motor brulde.
Julia vestigde haar blauwe ogen op mij en pakte mijn hand.
‘Je hoeft het niet te doen,’ fluisterde ze en ik zag een traan in haar oog.
‘Ik heb geen keuze, ’antwoordde ik.’ Ik moet dit doen.’
Onverwacht boog ze zich naar me toe en onze lippen beroerden elkaar in een kus. Ze keek me nog een keer aan en liep toen met de doek in haar hand naar het midden.

Gordon stond al op zijn plek en ik reed rustig naar mijn startplek. Julia, op de middenstip werd steeds kleiner. Mijn hart bonkte in mijn keel en mijn handen waren zo klam dat ze bijna van het stuur afgleden. Ik draaide mijn aftandse Buick en staarde voor me uit. Zag Gordon recht voor me. Modder en gruis spatte onder het geweld van de ronddraaiende banden vandaan. De neus van zijn Dodge kwam omhoog. Julia deed het doek omhoog, keek ons om de beurt aan en liet het toen vallen.

In een reusachtige wolk van stof en gruis raceten we op elkaar af. En op dat moment trok de grijze lucht open en de zon brak door...