#563 Droomleven

> een leven met een AliExpress versie van Andrew Tate als partner? Hij beloofde me een rustig en veilig leventje als zijn trad-wife. Dat leek me zo ontzettend aanlokkelijk

Is Andrew Tate werkelijk aanlokkelijk voor sommige vrouwen? Dat is toch meer een mannendroom dan een vrouwendroom?

> Ongemerkt was van het beoogde veilige droomleven alleen nog maar een nachtmerrie over.

Dat contrast is niet zo heel duidelijk. Andrew Tate klinkt inderdaad niet heel aantrekkelijk (en blijkbaar vond de hoofdpersoon dat wel). Maar ik zie dat niet terug in de beschrijving die volgt:

> uiteindelijk kwam het allemaal neer op zich eindeloos herhalende taken. Het waren uitsluitend taken die ik op had te pakken, en alles wat ik deed werd gezien als vanzelfsprekend

Dat klinkt niet zo ernstig. Wat had de hoofdpersoon in de plaats daarvan verwacht van het droomleven als trad-wife? (iets makkelijks als dagelijks thee drinken met de buurvrouwen, of iets mentaal uitdagends als een luchtvaartverkeersbegeleider?)

Verderop klinkt nog

> op haar kop zou laten zitten of zich tot huisslaaf zou laten degraderen

Maar is dat omdat ze eindeloos herhalende trad-wife taken uitvoert? Omdat die taken als zelfsprekend worden gezien? Wil je zeggen dat een huisvrouw of huisman een huisslaaf is?

-----

Het stuk dat na de inleidende alinea volgt 'Het moet een apart gezicht zijn geweest...' wordt heel boeiend en spannend geschreven. De aanleiding is echter wat verwarrend. (dit kan persoonlijk zijn, maar goed, hier heb je één van de vele meningen en interpretaties)

------

blauwe Albert Heijn tassen, rode tegels, cremewitte autostoel

Het gebruik van kleuren valt me op. Is dat bewust? Of gebeurt dit vanzelf als automatisme tijdens het schrijven?

Hoi Eva, 

Je schetst een mooi beeld van iemand die ineens iets vreselijks beseft en niet mee zomaar terugkan. Dat het de spreekwoordelijke eigen gegraven kuil betreft, werkt daarbij in je voordeel. Het maakt het verhaal nog wranger. 

Je schrijft heel goed over de voordelen die aanlokkelijk waren voor je hoofdpersonage. De opbouw naar het besef is ook prima:daarvoor heb je genoeg voorbeelden. Ik mis nog wel wat over de eigenlijke beleving van je heldin.
Naar verhouding besteedt je weinig woorden aan hoe dit besef bij haar landt. Hoe voelt dat nu voor haar? Welke emoties komen daarbij kijken? Daar mag je wat meer woorden aan besteden of meer over in detail schrijven: het geheel leest nu af en toe nog wat feitelijk. 

Maar het geheel leest alsnog aardig. Goed gedaan.

Groet, 

Nadine

Hoi Nadine en Tinus,

Erg fijne feedback, bedankt! Inderdaad is het wat beknopt gebleven. Het lukte me niet om het in een text met maximaal 300 woorden te krijgen, ik had telkens te veel woorden nodig :-) Maar met jullie feedback kan ik sowiese dit verhaal gewoon voor mezelf nog uitbreiden, dat vind goud waard. Groetjes, Eva

Ha Eva,
Sterk openingsbeeld met die overvolle tassen. (Je zou het nog tactieler kunnen maken door bijvoorbeeld de hengels van de plastic tassen door het gewicht in haar handen te laten snijden, zoals het repeterende van de steeds terugkerende taken pijnlijk voor haar is.) 
Dat beeld van de Aliexpress versie is mooi gekozen. Het woord maar kan weg bij uiteindelijk. 
Het gedeelte over de eindeloze taken zou ik iets herschrijven, met iets als: 
Uiteindelijk kwam het allemaal neer op zich eindeloos herhalende taken. Alles wat ik deed werd gezien als vanzelfsprekend. Ik hoefde het alleen maar uit te voeren. 
Zo vermijd je het herhalen van het woord taken zo vlak achter elkaar. 
Ik heb je bijdrage graag gelezen!
 

Ha Emmy, dankjewel voor de fijne feedback! Daar heb ik veel aan. :-)